Wiara Wojująca – zbrojne ramię kościoła Siedmiu, pod przywództwem Wielkiego Septona. Tradycyjnie składająca się z dwóch zakonów: Synów Wojownika i Braci Ubogich, znanych również jako Miecze i Gwiazdy. Potoczne nazwy wzięły się od religijnych symboli. Pomimo formalnego rozwiązania organizacji za rządów króla Maegora I Targaryena Wiara Wojująca nadal działała. Została ona ostatecznie rozwiązana przez Wielkiego Septona za rządów króla Jaehaerysa I Targaryena. Ostatni raz przywrócona do życia w roku 300 o.P.[1] przez Wielkiego Wróbla.
Synowie Wojownika[]
To rycerze, którzy poświęcają swe tytuły, ziemie i bogactwa, żeby walczyć w imię Siedmiu. Noszą pełne, srebrne zbroje, tęczowe peleryny oraz miecze z błyszczącą gwiazdą w rękojeści. Są znani ze swojego fanatyzmu oraz nienawiści dla wrogów wiary. Do ich obowiązków należy ochrona Świętych Septów, eskorta pobożnych wyznawców w podróży i bronienie ich przed zabójcami i niewiernymi.
Bracia Ubodzy[]
Są grupą złożoną ze zwykłych mężczyzn i kobiet, zwykle zajmują się bronieniem wędrowców na drogach oraz eskortowaniem pielgrzymów między septami. Mimo tego, są również wykorzystywani jako organizacja militarna. Są lekko uzbrojeni, używają broni, które sami zrobią lub znajdą, często są to topory lub pałki. Noszą przypinki z czerwoną gwiazdą na białym tle. Ze względu na swoją liczebność stanowią trzon armii Wiary, jednak ze względu na słabe uzbrojenie i wyszkolenie przewodzą nimi Synowie Wojownika.
Znani członkowie[]
- Brat Lancel, dawniej ser Lancel Lannister.
- Brat Loras, ostatni przyjęty do zakonu, dawniej ser Loras Tyrell.
- Brat Boake.
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.