Ser Waymar Royce – rycerz z rodu Royce. Trzeci i najmłodszy syn Yohna Royce’a. Brat Nocnej Straży.
Wygląd i charakter[]
Waymar jest przystojny i szczupły. Ma szare oczy. Nosi ubrania wysokiej jakości. Kiedy zostaje zabity przez Innych i staje się upiorem, oczy przybierają błękitną barwę, a jego dotyk staje się zimny niczym lód[3].
Zachowuje się arogancko oraz poniża dużo bardziej doświadczonych członków Nocnej Straży[4].
Biografia[]
Tło[]
Jako trzeci syn lorda, Waymar nie miał szans na pozyskanie bogactwa czy ziem, dołączył więc do Nocnej Straży[3]. W trakcie podróży na Mur towarzyszył mu jego ojciec, Yohn. Obaj gościli w Winterfell w trakcie swojej podróży. Wtedy też Sansa Stark zakochała się w nim[5]. Ze względu na swoje zachowanie i wygląd, inni bracia Nocnej Straży, w tym Gared i Will często z niego drwili[3].
Na niedługo przed akcją powieści, Lord dowódca Mormont, by wyruszył na północ Muru i odnalazł dzikich. Towarzyszyli mu Will i Gared. Z całej trójki był on najmniej doświadczonym zwiadowcą, będąc członkiem Nocnej Straży dopiero pół roku, podczas gdy Jeor Mormont uważał Gareda i Willa za jednych z najlepszych ludzi. Jednakże Waymar uważał, że to on powinien prowadzić ten zwiad, ze względu na swoje wysokie urodzenie i tytuł rycerski. Lord dowódca zgodził się, by nie urazić jego ojca[4].
Zwiadowcy tropili dzikich przez dziewięć dni, idąc na północ, później na zachód, a następnie ponownie na północ. Temperatura była coraz niższa. Dziewiątego dnia, Will czuł się niepewnie, jakby coś zimnego i przenikliwego go obserwowało. Gared podzielał to uczucie. Tego samego dnia dogonili dzikich. Will zakradł się do obozu, by zebrać informacje i odnalazł osiem ludzi, mężczyzn oraz kobiety. Jednakże nie dostrzegał między nimi żadnego ruchu. Powrócił do Ser Waymara i Gareda, zgłaszając, że dzicy nie żyją, najprawdopodobniej zginęli z powodu niskiej temperatury[3].
Gra o tron[]
Ser Waymar, Gared i Will znajdują się niedaleko obozu dzikich, których śledzili, omawiając swoje podejście. Gared próbuje przekonać Ser Waymara, że powinni wrócić na Mur, ale nie udaje mu się to. Rycerz twierdzi, że to niemożliwe, żeby grupa ośmiu dorosłych dzikusów po prostu zamarzła, podczas gdy fragmenty Muru topnieją. Dlatego też mężczyźni udają się do obozu i przeszukują ciała, w celu odnalezienia przyczyny śmierci grupy wolnych ludzi. Kiedy docierają do celu zapada zmrok i na niebie góruje półksiężyc. Gared uważa, że czuje, iż coś jest nie tak, lecz Ser Waymar naśmiewa się z doświadczonego zwiadowcy[3].
Ser Waymar rozkazuje Garedowi, aby ten pozostał przy koniach, kiedy on i Will będą przeszukiwać obóz. Gared nalega, by chociaż rozpalić ognisko, które odpędzi niektórych z ich przeciwników. W odpowiedzi Royce nazywa go głupcem. Kiedy idą w stronę obozu, ubrania Waymara okazują się przeszkadzać w przesuwaniu się przez zarośla. Przeszukawszy puste namioty, i nie znalazłszy ciał, Will wspina się na drzewo, by ich poszukać. Oboje czują, że robi się coraz zimniej. Raptem, Ser Waymar zostaje zaatakowany przez Innych. Mimo, iż dzielnie z nimi walczy, stworzenia szybko go zabijają. Will zostaje na drzewie i schodzi dopiero upewniwszy się, że Inni zniknęli. Po zejściu na ziemię zostaje zaatakowany przez Ser Waymara, który zmienił się w upiora[3].
Kiedy lord dowódca Jeor Mormont opowiada Tyionowi Lannisterowi o kondycji na Murze, czym chce zdobyć jego wsparcie, wspomina o zwiadzie, podczas którego zaginęli Ser Waymar i Will. Żałuje, że dał przywództwo nad zwiadem komuś tak niedoświadczonemu jak Waymar, nazywając go oraz samego siebie głupcami. Wspomina również, że Gared był dłużej w Nocnej Straży niż sam Mormoni i nigdy nie uwierzyłby, że mężczyzna stchórzy. Po pozostałych dwóch nie było ani śladu. Jeor wysłał Benjena Starka na poszukiwania, ale on także zaginął. Nie ma już nikogo, kogo lord dowódca mógłby wysłać na poszukiwania Benjena[4].
Cytaty[]
| „ | ” |
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ „George R. R. Martin's A World of Ice and Fire”, Waymar Royce.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 „Gra o tron”, Prolog.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 „Gra o tron”, rozdział 21, Tyrion III.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 23, Alayne I.