Trzeci bunt Blackfyre’ów – konflikt pod koniec panowania Aerysa I Targaryena[2].
Bunt[]
W 219 o.P. ser Aegor Rivers, znany jako Bittersteel, rozpoczął inwazję na Westeros, ogłaszając prawowitym królem Haegona Blackfyre’a, czwartego syna Daemona I Blackfyre’a. Konflikt wybuchł pod koniec panowania Aerysa I Targaryena, który nie był zbytnio zainteresowany rządzeniem państwem. Młodszy brat króla, książę Maekar Targaryen, wyróżnił się podczas wojny jako dowódca. Jego syn, książę Aerion, także brał udział w konflikcie. Najmłodszy syn Maekara, książę Aegon, wykazał się odwagą[2].
Podczas trzeciego buntu Blackfyre’ów doszło do drugiego starcia Bittersteela z jego przyrodnim bratem, Bryndenem Riversem, znanym jako Bloodraven. Pod koniec ostatniej bitwy wojny Haegon I Blackfyre został podstępnie zabity po tym, jak poddał się i oddał swój miecz[2].
Następstwa[]
Bittersteel dostał się do niewoli i został sprowadzony w łańcuchach do Czerwonej Twierdzy w Królewskiej Przystani. Aerion Targaryen i Bloodraven radzili królowi, żeby nakazał dokonać egzekucji Aegora. Choć Bittersteel został osądzony i uznany za winnego zdrady, Aerys I darował mu życie i rozkazał wysłać go na Mur, aby do końca życia służył w Nocnej Straży[2].
Buntownicy dowiedzieli się o losie Aegora, ponieważ na dworze wciąż było wielu zwolenników Blackfyre’ów, gotowych do podejmowania się roli szpiegów. Statek transportujący Bittersteela na Mur został przechwycony na wąskim morzu, będąc w drodze do Wschodniej Strażnicy. Rivers został uwolniony i powrócił do Złotej Kompanii. Nim skończył się rok, Aegor koronował w Tyrosh najstarszego syna Haegona – Daemona. Zwolennicy Blackfyre’ów powrócili do spiskowania[2].
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aerys I.