Królowa Rhaenys Targaryen – młodsza siostra króla Aegona I Targaryena, pierwszego władcy Siedmiu Królestw. Zarówno ona, jak i jej starsza siostra Visenya były żonami Aegona, mówiło się, że król wolał Rhaenys. Przez jej syna z Aegonem, Aenysa I, przetrwała linia smoczych królów, a 15 z 16 władców z dynastii Targaryenów było bezpośrednimi potomkami Aegona i Rhaenys. Dosiadała smoczycę Meraxes.
Wygląd i osobowość[]
Rhaenys była piękną kobietą[3] z długimi, rozpuszczonymi srebrnozłotymi włosami i smukłym ciałem. Była życzliwa[3], pełna wdzięku, zabawna, ciekawska, impulsywna oraz zakochana w lotach na grzbiecie smoka, z psotnym aspektem swojej osobowości[4]. Uwielbiała muzykę, taniec i poezję. Jeszcze bardziej kochała latać – mówiono, że na grzbiecie smoka spędziła więcej czasu, niż jej rodzeństwo razem wzięte[4].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Rhaenys urodziła się na Smoczej Skale jako córka lorda Aeriona Targaryena i jego żony, lady Valaeny Velaryon. Miała dwoje starszego rodzeństwa – Visenyę oraz Aegona. Chociaż według valyriańskiej tradycji brat Rhaenys, Aegon, miał poślubić swoją starszą siostrę, Visenyę, ożenił się podczas jednej ceremonii z obiema. Ludzie twierdzili, że poślubił Visenyę z obowiązku, a Rhaenys z pożądania. Przed ślubem Rhaenys została smoczym jeźdźcem, ujeżdżając smoczycę Meraxes[4].
Podbój[]
Artykuł główny: Podbój
Kiedy Aegon rozpoczął podbój Siedmiu Królestw, Rhaenys wraz z nim opuściła Smoczą Skałę. Ona i Visenya zostały wysłane, aby przyjąć kapitulacje pobliskich zamków. Rhaenys poleciała do Rosby, które szybko skapitulowało. Po uzyskaniu wierności kilkunastu rodów, Aegon został koronowany na króla. Rhaenys obwołała go „Aegonem, Pierwszym Tego Imienia, królem całego Westeros i Tarczą Swego Ludu”, po tym, jak Visenya umieściła na jego głowie diadem z valyriańskiej stali. W ciągu kilku dni od koronacji Aegona, armie Targaryenów ponownie wyruszyły do boju. Rhaenys, na grzbiecie Meraxes, towarzyszyła Orysowi Baratheonowi i większej części sił Targaryenów w drodze do Końca Burzy w krainach burzy. Gdy przekraczali Wendwater, zostali zaatakowani przez siły lordów Errola, Fella i Bucklera, chorążych Końca Burzy. Ponad 1 000 ludzi zginęło, zanim atakujący uciekli pomiędzy drzewa. Rhaenys odpowiedziała na to uderzenie smoczym ogniem Meraxes. Gdy ściana ognia przemknęła przez las, drzewa zamieniły się w pochodnie. Lord Errol zginął, ale Fell i Buckler przeżyli, wysyłając do Końca Burzy wiadomość. Król Argilac Durrandon, usłyszawszy o śmierci Harrena Czarnego w pożarze Harrenhal, postanowił wyruszyć ze swoją armią poza Koniec Burzy i zmierzyć się z Targaryenami w polu, nie chcąc, aby jego forteca skończyła tak samo jak zamek Harrena. Rhaenys na Meraxes była świadkiem wyjścia armii Argilaka z Końca Burzy i powróciła do wojsk Orysa z raportem na temat liczebności i rozmieszczenia nieprzyjacielskich oddziałów[4].
Na początku bitwy, nazwanej Ostatnią Burzą, zaczęła się gwałtowna nawałnica. Siły Durrandonów trzykrotnie dokonywały szarży. Za trzecim razem udało im się przebić przez środek armii Baratheona, ale po chwili zetknęli się z Rhaenys na Meraxes. Rycerzy straży osobistej Argilaka, a także Dickona Morrigena i Bękarta z Czarnej Przystani, pochłonął smoczy ogień. Konie bojowe uciekały z przerażenia, powodując chaos na polu bitwy. Argilac spotkał się w walce z Orysem Baratheonem i został przez niego w pojedynkę zabity. Kiedy zginął ostatni król burzy, Rhaenys poleciała do zamku, aby pertraktować z córką i dziedziczką Argilaka, Argellą. Chociaż odmówiła poddania zamku, garnizon ostatecznie oddał Orysowi zarówno Koniec Burzy, jak i samą Argellę[4].
Rhaenys spotkała się z Aegonem, Visenyą i resztą sił swojego rodu w Kamiennym Sepcie, skąd zmierzali na południe, aby zmierzyć się z połączonymi wojskami Reach i krain zachodu, pod dowództwem Lorena I Lannistera, Króla Skały, i Merna IX Gardenera, króla Reach. Rhaenys i jej rodzeństwo walczyli na smokach, podpalając suche trawy i pola pszenicy wokół pola bitwy. Od smoczego ognia zginęły ponad 4 000 ludzi, dziesiątki tysięcy zostało rannych, z tego powodu bitwa stała się znana jako Pole Ognia. Król Mern IX zginął, a król Loren I uciekł, dając Targaryenom zwycięstwo[4].
Po kapitulacji Lorena, Targaryenowie znów się rozstali, ale spotkali się ponownie na brzegach Tridentu, gdzie przybył zastęp króla Torrhena Starka. Po tym, jak Torrhen uklęknął przed Aegonem, Rhaenys wyruszyła do Dorne. Przeleciała nad Czerwonymi Górami, ignorując dornijskich włóczników w Książęcym Wąwozie, i wylądowała w Vaith. Zastała pusty i opuszczony zamek, podczas gdy jedynie kobiety, dzieci i starcy pozostawali w pobliskim miasteczku. Królowa udała się na następnie do Bożej Łaski, siedziby rodu Allyrion, oraz do Miasta z Desek, ale tam również nie znalazła przeciwników. Ostatecznie przybyła do Słonecznej Włóczni, gdzie pozostała jedynie osiemdziesięcioletnia Meria Martell, księżna Dorne. Meria powiedziała Rhaenys, aby poinformowała Aegona, iż Dorne nie będzie walczyć ani klękać, a także nie będzie mieć króla. Królowa ostrzegła księżnę, że Targaryenowie powrócą, po czym opuściła Słoneczną Włócznię, pozostawiając Dorne jako jedyne niepodbite królestwo[4].
Rządy Smoka[]
Po koronacji Aegona w Starym Mieście dokonanej przez Wielkiego Septona, Aegon, Rhaenys i Visenya zamieszkali w Aegonforcie w Królewskiej Przystani. Władca pozwalał często swoim żonom rządzić zamiast niego przez 1 dzień, a także doradzać mu[3]. Rhaenys była odpowiedzialna za „zasadę sześciu”, którą ustanowiła, kiedy król dokonywał jednego z objazdów królestwa. Prawo to mówiło, że mąż, karząc żonę za niewierność, może uderzyć ją tylko 6 razy – po jednym dla każdego z Siedmiu, poza Nieznajomym[3]. Ponadto, Rhaenys przekonała Aegona, aby uznał porywanie kobiet z Siedmiu Królestw przez żelaznych ludzi za nielegalne[5].
We wczesnych latach panowania Aegona Rhaenys często pomagała bratu w jego staraniach o zdobycie szacunku wasali i prostaczków. Królowa była szczególnie przejęta tymi drugimi. Lubiła także śpiewaków i bardów[3]. Aranżowała również małżeństwa pomiędzy odległymi rodami. Wśród nich był ślub córki lorda Torrhena Starka z Ronnelem Arrynem, lordem Orlego Gniazda[6][7]. Jednak listy znalezione w Cytadeli sugerują, że lord Torrhen zgodził się na to dopiero po wielu protestach, a jego synowie, którzy sprzeciwiali się władzy Targaryenów, odmówili udziału w weselu[6].
Na dworze mówiono, że na każdą noc z Visenyą król spędzał 10 nocy z Rhaenys. W noce, kiedy nie było z nią Aegona, Rhaenys otaczała się przystojnymi młodymi mężczyznami. Krążyły również plotki, że niektórych gościła też w łóżku. W 7 o.P. Rhaenys urodziła Aegonowi jego starszego syna, Aenysa. Po urodzeniu był on jednak chory i słabowity oraz przez cały czas płakał. Tak bardzo nie przypominał swojego ojca, iż zaczęły krążyć pogłoski, że chłopiec nie może być synem Aegona Zdobywcy, niezrównanego wojownika, a jego prawdziwym ojcem jest jeden z minstreli i komediantów, którymi otaczała się jego matka[8]. Plotki te trwały do śmierci Rhaenys.
Pierwsza wojna dornijska[]
Artykuł główny: Pierwsza wojna dornijska
W 4 o.P. Aegon rozpoczął nową kampanię przeciwko Dorne. Rhaenys poprowadziła pierwszy atak, zajmując zamki i paląc Miasto z Desek podczas zbliżania się do Słonecznej Włóczni. Jednak dornijscy lordowie ponownie odmówili otwartej walki i opuścili swoje siedziby. Kiedy Aegon i Rhaenys wreszcie dotarli do Słoneczej Włóczni, księżna Meria Martell, podobnie jak zdecydowana większość Dornijczyków, uciekła. Para królewska zebrała pozostałych tam dworzan i urzędników, ogłaszając swoje zwycięstwo i przejęcie władzy nad Dorne przez Żelazny Tron. Rhaenys i Aegon powrócili do Królewskiej Przystani, pozostawiając w Słonecznej Włóczni lorda Rosby’ego jako kasztelana oraz lorda Harlana Tyrella wraz z armią, w celu zwalczania ewentualnych buntów. Jednak tuż po ich powrocie do Królewskiej Przystani Dornijczycy odzyskali władzę nad swoim krajem, wyrzynając garnizony i powoli torturując do śmierci wrogich rycerzy[9].
Z roku na rok wojna robiła się coraz bardziej okrutna. Targaryenowie wrócili do Dorne, używając tym razem do walki swoich smoków, ale Dornijczycy odpowiedzieli własnym ogniem. W 10 o.P. w Hellholcie pocisk ze skorpiona trafił w oko Meraxes. Smoczyca, z Rhaenys na grzbiecie, spadła z nieba, niszcząc połowę zamku. Nie wiadomo, czy królowa przeżyła Meraxes. Są tacy, którzy twierdzą, że Rhaenys spadła ze swojego miejsca na grzbiecie smoczycy, podczas gdy inni mówią, iż przygniotło ją ciało Meraxes. Garstka relacji sugeruje, że przeżyła i zmarła powolną śmiercią, torturowana przez Ullerów. Mimo tych wszystkich sprzeczności i niepewności historia podaje, że Rhaenys zmarła w 10 o.P. w Hellholcie w Dorne. Jej ciało nigdy nie wróciło do Królewskiej Przystani[9].
Dziedzictwo[]
Syn Rhaenys, Aenys, miał trzy lata, kiedy zmarła jego matka. Był od urodzenia słaby i chorowity, ale śmierć matki rozbiła go i pojawiły się obawy, że chłopiec nie przeżyje. Wrócił nawet do czołgania się, jakby był niemowlęciem. Jednakże, kiedy Aenys otrzymał nowo wyklutego smoka Żywe Srebro, jego stan się poprawił, a on sam rósł wraz ze smokiem. Wtedy zakończyły się plotki, że nie był synem Aegona[8].
Dwa lata, które nastąpiły po śmierci Rhaenys, nazwano później Gniewem Smoka. Zrozpaczeni śmiercią siostry, Aegon i Visenya, spalili przynajmniej jeden raz każdy zamek w Dorne, pomijając Słoneczną Włócznię i jej miasto cieni, a także wyznaczyli nagrody za głowy dornijskich lordów. Wojna potrwała do 13 o.P.[9].
Chociaż na wzgórzu Visenyi w Królewskiej Przystani zbudowano już wielki sept, na wzgórzu Rhaenys wzniesiono później jeszcze wspanialszy Sept Pamięci, będący pomnikiem królowej[3].
Drzewo genealogiczne[]
Valaena | Aerion | ? | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Visenya | Aegon I | Rhaenys | Orys | Argella | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ceryse | Aenys I | Alyssa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elinor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alys | Maegor I | Rhaena | Aegon | Viserys | Jaehaerys I | Alysanne | Vaella | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeyne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Tyanna z Wieży | Rhaella | Aerea | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przypisy
- ↑ p.P. – przed Podbojem Aegona.
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon I.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 „Świat lodu i ognia”, Królestwo smoków: Podbój.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Żelazne Wyspy.
- ↑ 6,0 6,1 „Świat lodu i ognia”, Północ: Lordowie Winterfell.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Dolina: Ród Arrynów.
- ↑ 8,0 8,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aenys I.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 „Świat lodu i ognia”, Dorne: Dorne przeciwko smokom.