Ród Westford – szlachecki rycerski ród pochodzący z Ziem Zachodnich, chorążowie rodu Lannisterów z Casterly Rock. Herbem rodu jest biały pies na niebieskim polu, a dewizą Lepsza śmierć niż hańba. Westfordowie prócz małej twierdzy na zachodzie maja jeszcze dworek w Dorzeczu.
Historia[]
Rodzina Westfordów jest starym rodem podległym Lannisterom z Casterly Rock, rodzina pielęgnuje tradycje honoru i posłuszeństwa wobec swego seniora. Prawdopodobnie Westfordowie wywodzą się od Pierwszych Ludzi, zważywszy na fakt, że wielu członków rodu było wargami.
W czasie podboju Aegona Zdobywcy ówczesna głowa rodu, ser Amory Westford wypełniając swą przysięgę, odpowiedział na wezwanie Króla Skały Lorena I Lannistera i wziął udział w jego wyprawie przecinko Aegonowi Smokowi. Wyprawa króla Skały i Reach skończyła się na Polu Ognia, kiedy to trzy smoki Aegona upiekły żywcem rycerstwo z zachodu i Reach, wśród tego rycerstwa był ser Amory, który w przerażeniu zaczął się modlić i błagać bogów o życie, mimo że nigdy tego nie robił, złożył też przysięgę, że jeśli przeżyje wyruszy na niebezpieczną podróż, aby odzyskać figurki Siedmiu przywiezione przez Andalów do Westros. Przeżył te masakrę, i dotrzymał słowa wyruszając w podróż, nigdy nie powrócił z tej wyprawy, jednak jego przysięga trwała, kolejni Westfordowie wypełniali przysięgę swego przodka i poszukiwali ikonek Siedmiu.
W czasach lordów Tytosa i Tywina Lannisterów, głową rodu był ser Daven Westford, a po jego śmierci ziemie i tytuł przejął jego jedyny syn ser Mors Westford. Mors był wierny zasadom i wartościom swego rodu, był bardzo honorowy i wierny, przez co zasłużył sobie na uwagę swego seniora lorda Tywina. Ser Mors ożenił się z lady Cerenną i razem z nią miał jedno dziecko, córkę Tya’ę.
W czasie Rebelii Roberta Baratheona ser Mors dołączył do rebeliantów na rozkaz swego seniora lord Tywina, który zachował neutralność, jednak chciał mieć swych ludzi w obozie rebeliantów. Ser Mors dołączył do rebelii razem z ser Alesterem Sarwyckiem dziedzicem Rivenspring, dwaj rycerze stali się najbliższymi przyjaciółmi i towarzyszami broni. Sławę zdobyli w Bitwie o Jeleni Szczyt, gdzie ich duet zyskali sobie miano Obusiecznego Miecza. Po bitwie nad Tridentem lord Tywin ostatecznie postanowił poprzeć sprawę Roberta i ruszył na Królewską Przystań, Mors i Alester dołączyli do swego seniora, Mors jako najwierniejszy rycerz Tywina dostał za zadanie zabicie dzieci księcia Rhaegara Targaryena, Aegona i Rhaenys, rycerz jednak odmówił wykonania tego rozkazu, czym zbudził gniew Tywina. Aby ratować swoje życie, udał się na banicję na Mur i przywdział czerń.
Po Rebelii lord Tywin wysłał swoich chorążych, by rozprawili się z Morsem. Dowiedziawszy się, że ten uciekł na Mur, wysłał Alestera Sarwycka i jego przyrodniego brata, Valarra, by zrewanżowali się na rodzinie dezertera. Przybyli oni do dworka Westfordów na dorzeczu, gdzie ukrywały się żona i córka Morsa i zabili je, równocześnie doprowadzając do całkowitego wygaśnięcia rodu.
Członkowie rodu pod koniec trzeciego stulecia[]
- Ser Mors Westford – głowa rodu. Obecnie członek Nocnej Straży.
- Lady Cerenna Westford – jego żona.
- Lady Tya Westford – jego córka.
- Lady Cerenna Westford – jego żona.
Historyczni członkowie[]
- Ser Amory Westford – rycerz z czasów Podboju.
- Ser Daven Westford – ojciec ser Morsa.