Ród Sarwyck

Ród Sarwyck z Riverspring – ród występujący w grze przygodowej „Gra o tron”. Jest to silna rodzina zaprzysiężonych chorążych rodu Lannisterów. Ich siedzibą jest Riverspring zamek u podnóża źródła rzeki Czarnego Nurtu, a dewizą „Rodzina to nadzieja, trzeba ją chronić”. Herbem rodu jest złamany miecz na czerwonym tle.

Historia[]

Tło[]

Sarwyckowie to potężny ród, który od wieków służył jako wasale Lannisterów, ich siedzibą jest Riverspring. Ród Sarwyck jest niezwykle stary, na co wskazuje grobowiec pod zamkiem, w którym pochowano wielu lordów.

Czasy przed Rebelią[]

Rodzina Sarwycków od wieków rządziła Riverspring i okolicznymi terenami ze swojej siedziby w zamku. W trakcie rządów króla Aerysa Targaryena głową rodu był Raynald Sarwyck, który uważany był za jednego z potężniejszych lordów. Miał bardzo dobre kontakty ze swoim suzerenem z Casterly Rock. W trakcie swoich rządów lord Raynald wszedł w posiadanie tarczy Tytosa Lannistera, co było niezwykłą dumą dla rodu Sarwycków.

Lord Raynald Sarwyck miał jednego brata, który pozostawił po sobie jednego syna, Rymana. Z czasem sam Raynald ożenił się i narodziło mu się troje dzieci, Alester, Elyana oraz Gawen. Niestety, jego żona zmarła przy porodzie ostatniego dziecka i drugiego syna, przez co Gawen nigdy nie był ulubieńcem ojca. W trakcie swojego życia, Lord Raynald spłodził również bękarciego syna, Valarra. Wychowanie swoich dzieci oraz bratanka powierzył maesterowi Riverspring, Harwynowi.

Z czasem faworyzowany syn Raynalda, Alester i jego bratanek, Ryman otrzymali tytuły rycerskie. Ten drugi mianowany został także dowódcą straży Riverspring.

Rebelia Roberta Baratheona[]

Po wybuchu Rebelii Roberta Baratheona wojska Rivenspring wyruszyły na wezwanie swego suzerena, Tywina Lannistera. Ten przyłączył się do wojny późno, ale Alester Sarwyck uczestniczył w rebelii od jej wczesnych etapów. U boku walczył jego przyrodni brat, Valarr, który był jego giermkiem. W trakcie walk dziedzic Riverspring zaprzyjaźnił się z Morsem Westfordem, który również podlegał Lannisterom. Obie armie walczyły ramię w ramię z rebeliantami w Bitwie o Jeleni Szczyt, gdzie duet Sarwycka i Westforda nazwano mianem Obusiecznego Miecza.

Po dotarciu do Królewskiej Przystani z wojskami Tywina Lannistera, Mors otrzymał rozkaz zamordowania dzieci oraz żony księcia Rhaegara Targaryena. Westford odmówił wykonania rozkazu i był gotów stawić czoła konsekwencjom swojej niesubordynacji, Alester przekonał go jednak, by przywdział czerń i dołączył do Nocnej Straży, gdzie będzie bezpieczny. Mors przystał na propozycję, a Sarwyck zobowiązał się zaopiekować rodziną swojego przyjaciela.

Kiedy Valarr dowiedział się o tym układzie, przekazał informacje Lannisterom. Tywin Lannister wydał rozkaz zabicia rodziny Westforda w ramach zemsty i aby mieć pewność co do lojalności Sarwycków, powierzył to zadanie Alesterowi i jego bękarciemu bratu.

Obawiając się, że Sarwyckowie podzielą los Reyne’ów, Alester zmusił się do zabicia żony Morsa, Cerenny oraz jego córki Tyi. W ramach zemsty i kary za donos na Westforda, Alester oszpecił twarz brata blizną, przez co oboje darzyli się wzajemną nienawiścią. Dręczony wyrzutami sumienia dziedzic Sarwycków zdecydował się nie wracać do domu i wyruszył na wygnanie do Wolnych Miast.

Pod berłem Roberta Baratheona[]

Po zakończeniu rebelii Valarr został pasowany na rycerza za swoją służbę podczas wojny. Jednakże, kiedy Lord Raynald dowiedział się, że jego ukochany syn nie powrócił, załamał się i znienawidził swojego bękarciego potomka. Przestał się także interesować sprawami Riverspring oraz rodu, co powoli doprowadziło do upadku zamku. Załamany lord został zmuszony, by uczynić swym nowym spadkobiercą młodszego syna, Gawena, choć wciąż miał cichą nadzieję, na powrót Alestera.

Miasto całkowicie odcięte od zainteresowania lorda i dziedzica zaczęło upadać. Nie chcąc doprowadzić do całkowitego upadku zamku i rodu, córka lorda, Elyana przejęła faktyczne rządy nad miastem. Wtedy lordowi Raynaldowi nadano przydomek Szorstki.

Zawiedziony Valarr tymczasem postanowił udać się do Cytadeli, aby zrekompensować swe niskie urodzenie wykształceniem. W tym okresie dręczony wyrzutami sumienia Alester został przygarnięty przez wyznawców R'hllora. Napełniony nową wiarą wstąpił w szeregi czerwonych kapłanów i stał się gorliwym wyznawcą Czerwonego Boga, tym samym odnajdując wewnętrzny spokój. Zamieszkał i ćwiczył w Wolnym Mieście Braavos.

Zawiedziony rządami króla Roberta, przyjaciel lorda Raynalda, lord Arwood Harlton namówił swego przyjaciela do założenia tajnej organizacji mającej na celu przywrócenie władzy Targaryenów, tak zwanego Bractwa Cieni. Lord Raynald początkowo aktywnie działał na rzecz powrotu Targaryenów i szybko wspinał się na kolejne szczeble szeregów Bractwa Cienia, zostając Wielkim Sekretarzem. Co więcej użyczył swojej siedziby jako głównej bazy operacyjnej bractwa, budując w podziemiach pod zamkiem Gabinet Cieni, w którym odbywały się spotkania rady oraz przetrzymywano ważne dokumenty.

Jednakże coraz większa bierność lorda Sarwycka i biedota oraz pogarszające się stosunki z Lannisterami, zachęciły sąsiednich lordów do odebrania ziem Sarwyckom. Wydzierali kawałek ziemi po kawałku, nie napotykając prawie żadnego oporu. Sytuację pogorszył członek bractwa cieni, Wielki Skarbnik Mallador Brax, który cichcem odprowadzał dochody z Rivenspring, powoli doprowadzając bractwo do ruiny.

Valarr tymczasem został wyrzucony z Cytadeli po osiągnięciu stopnia akolity, kiedy maesterzy odkryli, że studiował zakazaną magię krwi. Bękart postanowił zatem zostać najemnikiem. Przez lata spisywał się w tym fachu dobrze i jego imię zostało rozsławione. Posiadał nawet własną bardzo liczną prywatną armię, a jego ludzi nazywano Poszukiwaczami Krwi. Jego usługami zainteresowała się sama królowa, Cersei Lannister, która uczyniła Valarra swym osobistym strażnikiem.

Lord Sarwyck wkrótce zdradził bractwo kiedy działania organizacji stały się przeciwne jego sumieniu. Po odkryciu istnienia bękarciej córki Aerysa II Targaryena, Jeyne Greystone Harlton postanowił wykorzystać ją i zorganizować jej spotkanie z Królem Robertem oraz doprowadzić do poczęcia dziecka. Potomek z takiego związku miałby prawa do tronu zarówno z linii Baratheonów jak i Targaryenów co pozwoliłoby zyskanie zwolenników z obu stron.

Arwood następnie zamierzał pozbyć się prawowitych dziedziców Roberta i posadzić na tronie jego targaryenowskiego bękarta, a jako iż nowy król byłyby wtedy jeszcze nieletni, Harlton został by regentem i władał królestwem. Przeciwko takiemu niemoralnemu zachowaniu sprzeciwił się lord Raynald który miał dosyć bractwa oraz ciągłych kłótni z lordem Leśnej Warowni. Dlatego zdecydował się chronić dziewczynę i napisał list do Namiestnika Jona Arryna, w którym poinformował go o istnieniu bractwa i córki Obłąkanego Króla. W swym liście Lord Sarwyck poprosił o czujną opiekę nad dziewczyną.

Kiedy Harlton dowiedział się o działaniach swego przyjaciela, postanowił otruć go na przyjęciu, na które został zaproszony. Co więcej sytuacja pozwoliła mu wyjść z podejrzeń gdyż tego samego dnia kiedy zmarł, Lord Raynald wydziedziczył swojego syna Gawena za włamanie do gabinetu i przeszukiwanie własności ojca. Po śmieci lorda Raynalda tymczasowe władze nad zamkiem przejęła jego córka Elyana.

Powrót Alestera[]

Po śmierci Lorda Raynalda, maester Harwyn odnalazł Alestera dzięki znajomościom po drugiej stronie wąskiego morza i przekazał mu wiadomość o losie ojca. Czerwony kapłan został zmuszony do powrotu w celu pogrzebania zmarłego oraz stawienia czoła przeszłości.

W tym samym czasie jego brat Gawen, który zaginął, został oskarżony o ojcobójstwo. Królowa Cersei Lannister, namówiona przez Valarra, wyznaczyła nagrodę za jego głowę, co wszczęło poszukiwania młodego Sarwycka. Gawen, obawiając się że po śmierci ojca i swym wydziedziczeniu nie otrzyma Riverspring, postanowił osobiście udać się do króla Roberta i wyjaśnić całą sprawę.

Elyana starała się również zapanować nad Rivenspring, jako że była wtedy tymczasową głową rodziny, udała się do Przystani i wybłagała Cersei Lannister o pomoc dla rodu. Królowa zobowiązała się udzielić pomocy, ale tylko pod warunkiem że Rivenspring będzie miał silnego lorda, proponując Elyanie związek małżeński z Valarrem. Dzięki temu ród Sarwycków nie wygaśnie i zachowa władze nad zamkiem. Zdesperowana kobieta przystała na propozycję królowej.

Tymczasem plany Gawena zostały pokrzyżowane przez Lorda Harltona, który zastawił na niego pułapkę, pojmał go i upozorował jego śmierć z ręki Valarra, co zakończyło poszukiwania podejrzanego ojcobójcy i wzmocniło respekt wobec bękarta.

Ród Sarwycków pod koniec trzeciego stulecia[]

Lord Raynald Sarwyck – lord Riverspring, otruty przez Arwooda Harltona.
- Lady Dorna Sarwyck – żona Raynalda, zmarła przy porodzie Gawena.
  - Lord Alester Sarwyck – pierwszy syn i dziedzic lorda Raynalda, kapłan R'hllora. Prawowity lord Riverspring. Zabity w pojedynku z Morsem Westfordem lub, jeśli przeżyje, umiera poprzez powieszenie się.
  - Lady Elyana Sarwyck – drugie dziecko i jedyna córka lorda Raynalda, zamordowana przez swego przyrodniego brata Valarra.
  - Gawen Sarwyck – trzecie dziecko i drugi syn, wydziedziczony przez swego ojca. Zamordowany w Leśnej Warowni z rozkazu Arwooda Harltona.
- Ser Valarr Hill – bękart lorda Raynalda, strażnik królowej, zabity przez Morsa Westforda.
Ser Ryman Sarwyck – bratanek lorda Raynalda, kapitan straży i prawowity dziedzic Riverspring.

Gospodarstwo domowe[]

Maester Harwyn – doradca, nauczyciel, uzdrowiciel.
Septa Ravella
Greydon – oficer straży.
Jon – oficer straży.
Pasibrzuch – oficer straży.
Benfrcy – strażnik.
Clifford – strażnik.
Wyl – strażnik.
Lucas – strażnik.
Rudawy – strażnik.
Donnel – strażnik.
Quincy – strażnik.

Dworek w Królewskiej Przystani[]

Lambert Weaf – opiekun dworku.
Janna Weaf – żona Lamberta.
Hubb – stajenny.