Gra o tron Wiki
Gra o tron Wiki
Advertisement

Ród Lannister z Casterly Rock – obecnie jeden z najpotężniejszych rodów Westeros. Dom lorda-seniora Zachodu. Lannisterowie rządzili niegdyś jako Królowie Skały, aż do Podboju, kiedy stali się poddanymi Targaryenów. Są najbogatszą rodziną w Westeros, ze względu na posiadane przez nich liczne kopalnie złota.

Informacje ogólne []

Herbem Lannisterów jest złoty lew na karmazynowym tle. Ich rodowe motto brzmi: Słuchaj Mojego Ryku! (nieoficjalnie także Lannisterowie Zawsze Spłacają Swoje Długi). Większość Lannisterow ma blond włosy i zielone oczy. Siedziba rodu to Casterly Rock.

Historia []

Królowie Skały[]

Według legendy Lannisterowie pochodzą w linii żeńskiej od Lanna Sprytnego, mitycznego spryciarza z Ery Herosów, który dzięki swemu sprytowi odebrał władzę i siedzibę, domowi Casterly, na tej podstawie można określić, że Lannisterowie mają 6000 lub 8000 lat i są potomkami Pierwszych Ludzi. Mają siedzibę w Casterly Rock, skąd kontrolują bogate Krainy Zachodu. Dzięki istniejącym tam kopalniom złota Lannisterowie są najbogatszym wielkim rodem. Przed Podbojem byli władcami Królestwa Skały. Przez lata Lannisterowie uważani byli za najbogatszych ludzi w Westeros, gdyż kontrolowali najpotężniejsze kopalnie złota.  

Korzeni Lannisterów należy szukać wśród Pierwszych Ludzi. Lann Sprytny podobno miał 100 synów i 100 córek, Lannisterów były zbyt wielu i wielu przeniosło się z Casterly Rock do wioski dwie mile od Casterly Rock, które wkrótce przekształciło się w wielkie miasto Lannisport. Nim jednak Lannisterowie zostali królami całego Zachodu, musieli rozprawić się z wieloma rodami Pierwszych Ludzi. Nie wiadomo jak podporządkowali sobie resztę Zachodu, chociaż za przykład może służyć historia długich walk Lannisterów z rodem Banefort, zakończona ostatecznie zwycięstwem, mimo znajomości magii i nekromancji przez Zakapturzonego Króla Morgona Baneforta.

W chwili inwazji Andalów, Lannisterowie najpewniej byli już władcami całego Zachodu. W przeciwieństwie do rodów Doliny, Dorzecza i przyszłych Krain Korony, Lannisterowie zamiast walczyć z najeźdźcami przyjęli ich z otwartymi ramionami, przyjęli ich religię i obyczaje, unikając krwawych walk i zyskując przewagę nad sąsiadami. Gdy król Gerold III Lannister umarł bez spłodzenia męskiego potomka, tron przypadł jego córce, która wyszła za andalskiego rycerza Joffreya Lyddena, który przyjął jej nazwisko, aby zapewnić sobie większe uznanie rodów.

Zachód szybko się zandalizował, przyjmując wszystkie obyczaje Andalów. W przeciwieństwie do Doliny, gdzie na grobach pokonanych Pierwszych Ludzi zbudowano nowe państwa, domena Lannisterów bardzo skorzystała na technice i kulturze przybyszy i szybko stała się jednym z najpotężniejszych państw na kontynencie. U szczytu potęgi Lannisterów, Zachód odwrócił role z Żelaznymi Ludźmi i to Żelazne Wyspy żyły w ciągłym zagrożeniu najazdami Lannisterów. Zachód wielokrotnie toczył walki z królewskim rodem Gardenerów z Reach, często atakując północne rejony domeny Gardenerów, unikając za każdym razem kontrataku przeciwnika. Ich napaści wielokrotnie udaremniały plany Gardenerów mające na celu podbicie Krain Burzy i Dorzecza, tym samym prawdopodobnie uniemożliwiając Gardenerom stanie się władcami większości Westeros.


Po lądowaniu Aegona król Loren odmówił uznania valyrianina za swojego władcę i zawarł przymierze z królem Reach Mernem IX Gardenerem. Połączone siły dwóch najpotężniejszych władców w Westeros wyszły naprzeciw armii Aegona. Zanim doszło do regularnego starcia, Aegon i jego siostry zaatakowali na smokach siły Zachodu i Reach, paląc kilka tysięcy ludzi, w tym króla Merna i jego synów, kończąc tym samym dynastię Gardenerów. Ocalały z Pola Ognia, jak nazwano tę bitwę Loren złożył hołd lenny Aegonowi, zachowując w zamian swoje ziemie i zwierzchnictwo nad Zachodem.

Pod Berłem Targaryenów[]

Lannisterowie stracili na znaczeniu za rządów dobrego i łagodnego lorda Tytosa Lannistera, który doprowadził ród niemalże do ruiny. W tym czasie jego chorążowie jawnie z niego kpili i sprzeciwiali się jego woli, a także pożyczali od niego pieniądze które potem nie oddawali. Reputacja rodu Lannisterów stadła kiedy Tytos uwięził lorda Tarbecka za jego nielojalność, a żona Tarbecka pojmała trzech Lannisterów i zażądała oddania męża bo w przeciwnym razie ich zabije. Uległy Tytos zgodził się na te warunki i wypuścił lorda. Właśnie przez to wydarzenie ród tak bardzo stracił na reputacji. Tytos poślubił Jeyne Marbrand, z którą miał piątkę dzieci, Tywina (LA 242), Kevana (LA 244), córkę Genne (LA 245) i synów Tygetta i Geriona. Lord Tytos był znany jako Bezzębny Lew, ponieważ był słaby i niezdecydowany.

Lord Tywin[]

Lord Tywin Lannister, syn Tytosa, za wszelką cenę postanowił zmienić opinię swego rodu i doprowadzić go do potęgi, co mu się udało głównie dzięki całkowitej bezwzględności. Przed wszystkim nie zapomniał zniewagi jaką zaznał ze strony rodu Tarbecków, dlatego zniszczył jego zamek i rozkazał zabić wszystkich członków rodu. Kolejnym punktem sprzeciwu jego wasali, było wybudowanie ogromnego zamku przez ród Reyenów. Tywin zniszczył twierdzę i zabił wszystkich członków rodu, nie oszczędzając nawet dzieci. Zrobił to z taką brutalnością, że napisano o tym pieśń Deszcze Castamere, która stała się swoistym hymnem Lannisterów. Dzięki temu Lannisterowie odzyskali prestiz i zyskali wielką sławę.

Doskonałe umiejętności Tywina, szczególnie sława, z jaką brutalnością obchodził się z buntownikami, nie uszła uwadze króla Aerysa II Targaryena. Aerys mianował go więc swym Królewskim Namiestnikiem, co doprowadziło do zwiększenia władzy samego Tywina i pozycji rodu. Już wtedy mówiono, że tak naprawdę Siedmioma Królestwami rządzi nie Aerys, ale Tywin. Podczas gdy Tywin rządził w stolicy, jego żona i kuzynka lady Joanna Lannister władała w Casterly Rock i utrzymywała głęboką przyjaźń z księżną Dorne. Tywinowi przyszło na świat dwoje bliźniaków, Cersei i Jaime, osiem lat później na świat przyszedł drugi syn Tywina, Tyrion, który urodził się karłem, a przy jego narodzinach zmarła jego matka, co załamało Tywina. Akurat wtedy gościła na Zachodzie delegacja z Dorne, ich celem było uzgodnienie mariażu pomiędzy Lannisterami i Martellami. Załamany Tywin nawet nie przyjął gości, tylko odprawił ich do swego brata Kevana Lannistera. Kiedy nieco doszedł do siebie, zaproponował Martellom Tyriona zamiast bliźniaków, co w oczach Martellów było zniewagą. Jego córka, Cersei, miała zostać wydana za Rhaegara, ale Szalony Król złamał przyrzeczenie i wydał syna za Elię z Dorne. Pod byle pretekstem Tywin złożył urząd i wyjechał do Casterly Rock.

Rebelia Roberta Baratheona[]

W czasie Rebelii Roberta Lannisterowie nie udzielili poparcia żadnej ze stron. Dopiero po bitwie nad Tridentem lord Tywin zdobył podstępem i splądrował Królewską Przystań, a jego syn Jaime zabił Aerysa. Aby zachować stabilizację polityczną Robert Baratheon ożenił się z Cersei Lannister. 

Pod Berłem Roberta[]

Nowy układ sił sprawił, że Lannisterowie stali się najważniejszymi sojusznikami króla Roberta, przez małżeństwo stali się drugim najpotężniejszym rodem Westeros, ale ambicji Tywina to nie zaspokoiło.

Tywin nie odzyskał władzy jako namiestnik i powrócił do Casterly Rock. Cersei Lannister, teraz królowa, chociaż na początku kochała swego męża, szybko go znienawidziła i powróciła do kazirodczego związku ze swym bratem ser Jaime Lannisterem, który nadal był członkiem Gwardii Królewskiej. Z tego związku narodzili się pózniej oficjalni potomkowie króla Roberta, następca tronu Joffrey Baratheon, Myrcella Baratheon i Tommen Baratheon. Cersei wkrótce zaczeła rozszerzać wpływy Lannisterów na władzę. Królowa Cersei nie tylko zdobywała poparcie dla swego rodu, ale również tworzyła własne stronictwo ludzi oddanych tylko jej. Było to możliwe dzięki temu, że król Robert nie interesował się za bardzo sprawami państwa oraz był pod dużym wpływem swej żony.

Cersei sprowadziła do Czerwonej Twierdzy 100 strażników domowych, ludzi zaprzysiężonych rodowi Lannisterów, potem zaczeła przekabacać na swoją stronę rycerzy Gwardii Królewskiej, Sprowadziła na dwór również dwóch swych kuzynów, Lancela Lannistera (syna Kevana) i Tyreka Lannistera (syna Tygetta) w charakterze giermków dla jej męża. Istotną rolę na dworze odgrywał całkowicie lojalny Lannisterom Wielki Maester Pycelle, który dostarczał wiele poufnych informacji królowej. W czasie rebelii na Żelaznych Wyspach Tywin wystawił potężną flotę po stronie swego zięcia Roberta, jednak Victarion Greyjoy wpłynął do Lannisportu i spalił całą potężną flotę Lannisterów, czym zawiesił ich dalszą działalność w wojnie.

Wojna Pięciu Królów[]

Początek konfliktu[]

Skała

Siedzibą rodu Lannisterów jest Casterly Rock.

Po śmierci Roberta Lannisterowie zyskali pełnię władzy, a lord Tywin oczywiście poparł pretensje do tronu swego wnuka Joffreya I. Tywin został mianowany królewskim namiestnikiem, a Jaime lordem dowódcą Gwardii Królewskiej, Cersei zaś przejęła rządy nad krajem jako królowa-regentka do czasu, kiedy jej syn nie dorośnie. Przeciwko nowemu królowi w stolicy wystąpił jednak lord Eddard Stark, namiestnik królewski, który jako że znał prawdę o prawdziwym pochodzeniu Joffreya, zamierzał oddać tron bratu Roberta, Stannisowi Baratheonowi, lordowi Smoczej Skały. Stark chciał do tego celu użyć Złotych Płaszczy, by uwięzić królową i króla, jednak Petyr Baelish, Starszy nad Monetą, który wynajmował straż, zdradził Eddarda, a płaszcze zwróciły się przeciwko niemu, zabijając jego ludzi, a jego samego biorąc do niewoli oraz jego córkę Sanse Stark, Druga córka Stark, Arya, uciekła i nie zdołano ją odnaleźć.

W tym czasie Tywin przebywał razem z bratem w Dorzeczu, kiedy przybył do niego jego syn Tyrion Lannister, który po próbie walki został wypuszczony z niewoli rodu Arrynów. Przybył z wieściami oraz 3 tyś klanów górskich, które w zamian za obietnice uzbrojenia (dotrzymaną) przyłączyli się do Lannisterów. Wojna wydawała się być już prawie wygrana, siły Tullych zostały rozbite, dziedzic rodu Edmure Tully dostał się do niewoli, a armia Królobójcy oblegała siedzibę Tullych, Riverrun. Do niewoli dostało się dwóch Starków, co dawało duże możliwości, a Arrynowie zachowali neutralność. Tywinowi pozostał w Dorzeczu tylko jeden wróg do pokonania, 14-letni syn lorda Stark, Robb Stark, który przekroczył przesmyk i maszerował z 18-tysieczną armią na pomoc krewniakom. Wielkim błędem Tywina było to, że całkowicie nie docenił Starka, za co miał słono zapłacić, ponieważ Młody Wilk był geniuszem wojennym.

Tywin postanowił ruszyć na spotkanie z Wilkiem i pomaszerował w górę Zielonych Wideł. Tam jego armia starła się z siłami Starków, Tywinowi udało się zwyciężyć i rozbić siły północne, zaraz po zwycięstwie doszła do niego szokująca wiadomość. Młody Wilk pozyskał sobie poparcie rodu Frey, przekroczył rzekę i ruszył z konnicą na Królobójce, a piechotę wysłał z lordem Roose Boltonem, aby odwróciła uwagę Tywina. Lannister rozkazał natychmiastowy marsz w górę rzeki, aby dotrzeć i wspomóc Jaimego. Kiedy jednak siły Tywina maszerowały na pomoc Jaimemu, on sam został wzięty do niewoli, a połowa jego sił została rozbita w bitwie w Szepczącym Lesie. Poza samym Jaimem do niewoli dostali się także trzej inni Lannisterowie. Młody Wilk następnie zaatakował siły Lannisterów oblegające Riverrun, w wyniku bitwy Obozów rozbił ich siły, uwolnił Edmure'a i odciął Lannisterów od zapatrzenia z Zachodu. W międzyczasie w stolicy lord Eddard, w zamian za ułaskawienie dla siebie i córki, przyznał się do winy i obwołał Joffreya królem. Choć Cersei obiecała Nedowi wolność, Joffrey rozkazał ściąć lorda Starka, a wyrok wykonano, co było beznadziejnym posunięciem. Do tej pory możliwość zawarcia pokoju z Północą wydawała się realna, jednak po ścięciu lorda wszystkie szanse na pokój zniknęły.

Lannisterowie znaleźli się w ciężkiej sytuacji, choć wcześniej byli blisko zwycięstwa, teraz byli blisko klęski. Lord Stannis Baratheon rozpoczął zbieranie swoich sił na Smoczej Skale i zagrażał stolicy, jego młodszy brat Renly Baratheon również koronował się na króla i zyskał poparcie lordów Burzy i Reach, dzięki czemu zyskał 100-tyś wielką armie. Siły Lannisterów w Dorzeczy zostały odcięte od lin zaopatrzenia z Królestwa Zachodu, a wszelkie szanse na pokój ze Starkami stały się zupełnie niemożliwe. Siły Jaimego zostały rozbite, on sam dostał się do niewoli, tym samym droga na Zachód stała otworem, ponieważ żadne siły nie zabezpieczały tego kierunku, a Młody Wilk koronował się na króla Północy i Dorzecza. Co gorsza król Joffrey był wyjątkowo niekompetentny i podejmował decyzje, które tylko szkodziły. Dlatego Tywin postanowił przeanalizować swoje plany, niedocenianie Robba kosztował go klęskę, tym razem zamierzał to zmienić. Zamiast walczyć z nim w otwartym polu, wycofał się do Harrenhal, a swojego kuzyna i szwagra ser Stafforda Lannistera wysłał do Lannisportu, aby zebrał nowe siły. Jego plany zakładały wzięcie młodego króla w kleszcze pomiędzy dwie wielkie armie. Tywin zrezygnował również z posady namiestnika i przekazał ją swemu synowi Tyrionowi, którego odesłał do stolicy, aby przygotował ją na odparcie ataku Baratheonów i kontrolował króla. Poza tym odesłanie Tyriona miało inne znaczenie, Tywin obawiał się o życie Jaimego, który po śmierci Eddarda mógł zostać po prostu zabity w odwecie, w tej sytuacji Tyrion jako jego syn był jedynym, który mógł kontynuować jego ród.

Kłótnie rodzeństwa[]

Wykonując polecenia swego ojca, Tyrion, teraz królewski namiestnik, przybywa do stolicy, pogrążonej w głodzie i niezadowoleniu. Po przybyciu na miejce Tyrion spotyka się ze swą siostrą, robi to wręcz demonstracyjnie, wkraczając do sali obrad małej rady. Cersei nie chce jednak oddać bratu jakiejkolwiek władzy i grozi mu uwięzieniem. Tyrion zdaje sobie jednak sprawę, że potrzebuje wsparcia swej siostry i decyduje się na podzielenie się władzą oraz informuje swą siostrę, że postara się uwolnić Jaimego. Cersei zezwala na objęcie urzędu namiestnika przez Tyriona. Pomimo pozorów oboje prowadzą wojnę, walcząc o wpływy i zyskując zwoleników.

Sprawa dziedzictwa[]

Ponieważ Tyrion został wydziedziczony, Cersei jest kobietą, a Jaime królewskim gwardzistą, sprawa dziedzictwa jest niejasna. Tywin był skłonny uczynić swym spadkobiercą swego brata Kevana. Jednak ten zostaje zamordowany, jego najstarszy syn Lancel dołączył do Synów Wojownika, syn Willem został zabity, z prawnego punktu widzenia dziedzicem rodu Lannister jest ostatni syn Kevana, Martyn, jednak sprawa wciąż jest niejasna, ponieważ zarówno Tyrion, jak i Jaime żyją. Z tego właśnie powodu niewiadomo, kto zostanie lordem Casterly Rock, Namiestnikiem Zachodu i Tarczą Lannisportu.

Obecnie[]

Tyrion Lannister jest lordem Casterly Rock, Namiestnikiem Zachodu i Tarczą Lannisportu.

Historyczni Lannisterowie i Królowie Skały[]

  • Lann – założyciel rodu, podstępem zdobył Casterly Rock od rodu Casterly.
  • Król Lancel IV Lannister – król Skały, odparł najazd Żelaznych Ludzi i najechał Reach, zmuszając króla Gylesa III Gardenera do porzucenia swoich prób podbicia Krain Burzy.
  • Król Lancel V Lannister – król Skały, walczył o tytuł króla Burzy.
  • Król Tommen II Lannister – król Skały, planował wyprawę do Valyrii, podczas której zaginął, wraz z rodowym mieczem z valyriańskiej stali, Jasnym Rykiem i flotą Zachodu.
  • Król Norwin Lannister - Król Skały , miał przydomek Skąpy, ze względu na m.in. małostkowość
  • Król Loren I Lannister – ostatni Król Skały, pokonany na Polu Ognia przez Aegona Zdobywcę zaprzysiągł mu wierność.
  • Lord Damon Lannister – lord Casterly Rock i Namiestnik Zachodu, rycerz, znany również jako Szary Lew.
    • Lord Tybolt Lannister – lord Casterly Rock i Namiestnik Zachodu, rycerz, pierworodny syn Damona.
    • Gerion Lannister (syn Damona) – drugi syn Damona.
  • Tya Lannister – żona Gowena Baratheona.
  • Lord Gerold Lannister – lord Casterly Rock i Namiestnik Zachodu.
    • Tybald Lannister – pierworodny syn i dziedzic lorda Gerolda Lannistera.
    • Tion Lannister – drugi syn lorda Gerolda.
    • Lord Tytos Lannister – lord Casterly Rock i Namiestnik Zachodu – za jego rządów ród prawie całkowicie upadł, znany również jako Roześmiany Lew lub Bezzębny Lew. Żonaty z Jeyne Marbrand.
    • Ser Jason Lannister – czwarty syn lorda Gerolda.

Lannisterowie pod koniec trzeciego stulecia   []

  • Ser Gerion Lannister – czwarty syn i piąte dziecko Lorda Tytosa, zaginął na morzu.
    • Joy Hill – bękarcia córka Geriona, ma jedenaście lat.
  • Ser Damon Lannister – jedyny syn i dzecko ser Jasona z pierwszego małżeństwa. Przyrodni brat Joanny i Stafforda.
    • Lady Ella Lannister – żona i kuzynka Damona.
      • Ser Damion Lannister – jego syn, kasztelan Casterly Rock, żonaty z Shierą Crakehall.
        • Ser Lucion Lannister – syn Damiona, jego dziedzic.
        • Lanna Lannister – Drugie dziecko Damiona, żona Antario Jasta.
  • Ser Stafford Lannister – pierwszy syn Jasona z drugiego małżeństwa. Zabity w bitwie pod Oxcross przez Rickarda Karstarka.
    • Ser Daven Lannister – pierwsze dziecko i pierwszy syn ser Stafforda, rycerz, jego dziedzic, namiestnik zachodu.
    • Cerenna Lannister – pierwsze córka i drugie dziecko ser Stafforda.
    • Myrielle Lannister – druga córka i trzecie dziecko ser Stafforda.
  • Lynora Hill – bękarcia córka ser Jasona Lannistera i jego pierwsze dziecko.

Nieokreślone pokrewieństwo z główną linią:

  • Lady Margot Lannister – Kuzynka główniej linii Lannisterów, żona lorda Tytusa Peake’a.

Boczne Linie[]

Lannisterowie podzielili się na dwie linie; jedną główną z Casterly Rock i drugą mniejszą, władającą Lannisportem. W czasie Wojny Pięciu Królów Lancel Lannister dostał w posiadanie Darry, przez co zapoczątkował linię Lannisterów z Darry.

Gospodarstwo Domowe[]

Gospodarstwo w Caster Rock[]

  • Maester Creylen – doradca i uzdrowiciel.
  • Ser Benedict Broom – dowódca zbrojnych.
  • Czerwony Walder Frey – giermek, i siostrzeniec lorda Tywina.
  • Robert Brax – paź.
  • Białozęby Watminstrel.

Rody zaprzysięgłe[]

Ciekawostki[]

Lannisterowie, ich nazwa sposób życia i władzy są prawdopodobnie zaczerpnięte od rodziny Lancsterów z Lancaster, rodu, a potem dynastii władającej Anglią w XV wieku. Tron wywalczyli dzięki przewrotowi, kiedy Henryk Lancaster zrzucił z tronu swego kuzyna Ryszarda II i sam został królem. Rządy Lancasterów skończyły w trakcie wojny Dwóch Róż, kiedy Yorkowie, ich kuzyni, zrzucili ich z tronu. Ostatecznie i Lancasterowie, i Yorkowie wygaśli, a tron przejęli zwolennicy Lancasterów – Tudorowie.

Advertisement