Ród Blackfyre – wygasły ród pochodzący z krain korony. Boczna gałąź rodu Targaryenów założona przez Daemona Blackfyre’a, jednego z Wielkich Bękartów Aegona IV. Nazwa rodu pochodzi od miecza z valyriańskiej stali o tej samej nazwie.
Symbolem rodu był czarny smok o trzech głowach na czerwonym polu — odwrócone barwy Targaryenów. Dewiza jest nieznana. Blackfyre’owie posiadali cechy odziedziczone po Targaryenach, takie jak platynowe włosy, fioletowe oczy i prorocze smocze sny[2].
Historia[]
Pochodzenie[]
Daemon Waters był bękartem króla Aegona IV Targaryena. Gdy Daemon wygrał turniej giermków w wieku dwunastu lat, ojciec obdarował go tytułem rycerskim i, ku zaskoczeniu, podarował mu miecz Blackfyre, jeden z rodowych broni rodu Targaryen[3]. Według ser Eustace’a Osgreya ten miecz był dzierżony przez każdego króla z dynastii od Podboju[4]. Wkrótce Daemon zaczął posługiwać się nazwiskiem Blackfyre[3].
Kiedy Aegon IV byłna łożu śmierci, zalegitymizował swoje bękarty, w tym Daemona Blackfyre’a[3]. Młody rycerz poślubił Rohanne z Tyrosh kiedy miał czternaście lat; od swojego przyrodniego brata, króla Daerona II, otrzymał kawałek ziemi nad Czarnym Nurtem i pozwolenie na wybudowanie tam twierdzy[5].
Pierwszy bunt Blackfyre’ów[]
Osobny artykuł: Pierwszy bunt Blackfyre’ów
W 196 o.P. Daemon wraz z przyjaciółmi i sojusznikami zbuntował się przeciwko Daeronowi II, wykorzystując starą plotkę, jakoby Daeron był synem Aemona Smoczego Rycerza, a nie Aegona IV, a podarunek rodowego Blackfyre’a dowodził, że Aegon uważał Daemona za swojego następcę[4]. Jako iż bękarci zazwyczaj odwracają barwy swoich rodzin[4] sztandary rebelii Daemona przedsawiały czarnego smoka na czerwonym polu, zamiast targaryeńskiego czerwonego smoka na czarnym tle[5]. W trakcie buntu Daemon emitował własne monety[2].
Ostatecznie jednak bunt Blackfyre’ów nie powiódł się i zakończył się w bitwie na Polu Czerwonej Trawy. Daemon rozbił przednią straż lorda Arryna w bitwie, zabijając Dzikiego Wyla Waynwooda i Rycerza Dziewięciu Gwiazd, a także poważnie zranił ser Gwayne’a Corbraya z Gwardii Królewskiej. Kiedy jednak chronił swych poległych wrogów, Daemon wraz z najstarszymi synami, Aemonem i Aegonem, zostali zabici przez jego przyrodniego brata Bloodravena i jego Zęby Kruka[4].
Pozostali synowie Daemona uciekli do Wolnych Miast w Essos z ich przewodnim zwolennikiem, Aegorem „Bittersteelem” Riversem, innym Wielkim Bękartem Aegona IV. Gdy Aegor ujrzał wygnanych lordów i rycerzy śpiewających wraz z innymi najemnymi mieczami oraz dogasające wsparcie dla Blackfyre’ów, założył Złotą Kompanię[6].
Drugi bunt Blackfyre’ów[]
- Osobny artykuł: Drugi bunt Blackfyre’ów
Daemon II Blackfyre, który miał smocze sny, pokonał ser Franklyna Freya i ser Galtry’ego Zielonego na turnieju weselnym w Białych Murach, rozpoczął tam drugi bunt w 211 o.P.. Jednakże rebelia została szybko zakończona przez Bloodravena nim zdążyła rozszerzyć się poza granice Białych Murów, a kilku ważnych zwolenników Daemona II zostąło zabitych[2].
Trzeci bunt Blackfyre’ów[]
- Osobny artykuł: Trzeci bunt Blackfyre’ów
W 219 o.P. Bittersteel rozpoczął nową inwazję po koronacji Haegona I Blackfyre’a. Odbyło się to za późnego panowania króla Aerysa I, który nie był mocno zainteresowany władaniem. Jego młodszy brat, książę Maekar Targaryen, odznaczył się zdolnościami przywódczymi, a najmłodszy syn Maekara, Aegon, wykazał się odwagą. W wydarzeniach brał także udział książę Aerion Targaryen[7].
Bittersteel i Bloodraven stoczyli swój drugi pojedynek podczas tego konfliktu. Pod koniec ostatecznej bitwy Haegon Blackfyre został niehonorowo zabity po poddaniu się i porzuceniu swojego miecza. Bittersteel został pojmany i zaprowadzony do Czerwonej Twierdzy. Aerion Jasny Ogień i Bloodraven nalegali, by został on stracony, król Aerys okazał miłosierdzie i odesłał Bittersteela na Mur, by dołączył do Nocnej Straży. Złota Kompania jednak dowiedziała się o tym i zaatakowała okręt transportowy zmierzający do Wschodniej Strażnicy. Przed końcem roku Bittersteel powrócił do Tyrosh i koronował najstarszego syna Haegona, Daemona III Blackfyre’a[7].
Wielka Rada roku 233[]
Osobny artykuł: Wielka Rada roku 233
Po śmierci króla Maekara I Targaryena w 233 o.P. nie było jasnego dziedzica Żelaznego Tronu, więc królewski namiestnik, lord Bloodraven, zwołał Wielką Radę w celu ustalenia sukcesji. Aenys Blackfyre zgłosił się na kandydata, a namiestnik Brynden zaoferował mu bezpieczną drogę do Królewskiej Przystani, by mógł przedstawić swoje racje do tronu osobiście. Kiedy tylko Aenys dotarł do stolicy, został pojmany przez złote płaszcze i stracony w Czerwonej Twierdzy. Jego głowa została zaprezentowana zebranym lordom jako ostrzeżenie dla ewentualnych zwolenników Blackfyre’ów[8].
Czwarty bunt Blackfyre’ów[]
- Osobny artykuł: Czwarty bunt Blackfyre’ów
W 236 o.P. Daemon III Blackfyre rozpoczął czwarty bunt Blackfyre’ów, lądując na Haku Masseya. Rebelia nie miała jednak dużego poparcia, ponieważ uważali Blackfyre’ów za tak słabych, jak ich porwane sztandary. W bitwie pod Wendwater Bridge ser Duncan Wysoki zabił Daemona, kończąc bunt. Bittersteel ponownie uniknął pojmania i uciekł za wąskie morze[9].
Wojna dziewięciogroszowych królów[]
- Osobny artykuł: Wojna dziewięciogroszowych królów
Ostatni atak Blackfyre’ów nastąpił, kiedy Maelys I Blackfyre, przywódca Złotej Kompanii, połączył siły z grupą ambitnych mężczyzn, z którymi zaatakował Stopnie w 260 o.P., z których miał zamiar przeprowadzić inwazję Westeros w przyszłości. Król Jaehaerys II wysłał armię, która pokonała rebeliantów[10]. Maelys Monstrualny zginął w pojedynku z ser Barristanem Selmym[11].
Według Illyrio Mopatisa linia męska Blackfyre’ów wygasła wraz ze śmiercią Maelysa[6]. Nieznane są losy linii żeńskiej.
Historyczni członkowie[]
- Daemon I Blackfyre, narodzony jako Daemon Waters, protoplasta rodu, samozwańczy król.
- Aegon Blackfyre, jego pierworodny syn, giermek i dziedzic. Bliźniak Aemona.
- Aemon Blackfyre, jego drugi syn i giermek. Bliźniak Aegona.
- Daemon II Blackfyre, jego trzeci syn. Przeprowadził drugi bunt Blackfyre’ów.
- Haegon I Blackfyre, jego czwarty syn. Dziedzic Daemona II. Przeprowadził trzeci bunt Blackfyre’ów.
- Daemon III Blackfyre, najstarszy syn Haegona. Przeprowadził czwarty bunt Blackfyre’ów.
- Aenys Blackfyre, jego piąty syn[9].
- Calla Blackfyre, jego córka, zaręczona z ser Aegorem Riversem przed pierwszym buntem Blackfyre’ów[5].
- Maelys I Blackfyre, wielki kapitan Złotej Kompanii, ostatni Blackfyre. Nieznane jest jego powinowactwo z Daemonem I. Walczył w piątym buncie Blackfyre’ów, wojnie dziwięciogroszowych królów.
- Daemon Blackfyre, kuzyn Maelysa I o nieznanym powinowactwie z resztą rodu.
Cytaty[]
| „ | Duncan: Powiedziałeś mi, że twoi synowie zginęli, walcząc dla króla.
Eustace: Bo tak było. Za prawowitego króla, Daemona Blackfyre’a. Króla, Który Dzierżył Miecz. Ludzie czerwonego smoka zwali się lojalistami, ale ci, którzy wybrali czarnego, byli ongiś równie lojalni. |
” |
| „ | Aegon Czwarty zalegitymizował na łożu śmierci wszystkie swe bękarty i wynikły z tego jedynie ból, żal, wojny i morderstwa. Wiem, że ufasz Jonowi. Czy jednak będziesz mógł zaufać jego synom? Albo ich synom? Pretendenci z rodu Blackfyre’ów prześladowali Targaryenów przez pięć pokoleń, nim wreszcie Barristan Śmiały zabił ostatniego z nich na Stopniach.
|
” |
| „ | Gdy Maelys Monstrualny zginął na Stopniach, to oznaczało koniec męskiej linii rodu Blackfyre’ów.
|
” |
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Tajemniczy rycerz”.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon IV.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wierny miecz”.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Daeron II.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 „Taniec ze smokami”, rozdział 5, Tyrion II.
- ↑ 7,0 7,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aerys I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Maekar I.
- ↑ 9,0 9,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon V.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Jaehaerys II.
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 55, Gwardzista Królowej.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 45, Catelyn V (I).