- Ten artykuł dotyczy wyłącznie serialu „Gra o tron” od HBO.
Īlvra egralbrī qubemiluty daor yn vapār tolvio vȳho gierȳndi dāerēdoty!
- (Nie złożymy naszych włóczni, dopóki nie wyzwolimy wszystkich ludzi na świecie!)
- ―Daenerys Targaryen po zdobyciu Królewskiej Przystani
Ostatnia Wojna była militarnym przedsięwzięciem mającym na celu podbój Siedmiu Królestw i przejęcie Żelaznego Tronu Westeros przez Daenerys Targaryen. Zakończyła się zwycięstwem Daenerys, ale kosztem życia niewinnych ludzi.
Przebieg konfliktu[]
Preludium[]
Przez prawie trzy stulecia od Podboju Aegona dynastia Targaryenów rządziła zjednoczonymi Siedmioma Królestwami Westeros. Jednak panowanie króla Aerysa II Targaryena, nazywanego Szalonym Królem ze względu na swoje szaleństwo i okrucieństwo, zostało zakwestionowane w postaci Rebelii Roberta. Ostatecznie rebelia odniosła zwycięstwo rebeliantów w bitwie nad Tridentem i śmierci Szalonego Króla podczas splądrowania Królewskiej Przystani. Tylko młody książę Viserys i nowo narodzona księżniczka Daenerys przeżyli dzięki przemytowi przez Wąskie Morze do Wolnych Miast Essos przez lojalistów. Robert Baratheon został koronowany na króla.
Śmierć Roberta pogrążyła królestwo w chaosie, wybuchła wojna domowa w postaci ogromnej Wojny Pięciu Królów. Dwaj bracia Roberta, Stannis Baratheon i Renly Baratheon, rościli sobie pretensje do Żelaznego Tronu, twierdząc, że dzieci Cersei były zrodzonymi z kazirodztwa z jej bratem Jaime. Tymczasem Robb Stark, który został ogłoszony Królem Północy, stanął na czele ruchu niepodległościowego na Północy i Dorzeczu. Balon Greyjoy po raz kolejny stanął na czele ruchu niepodległościowego na rzecz Żelaznych Wysp, ogłaszając się Żelaznym Królem.
Każdy król w końcu poległ w bitwie, masakrze lub morderstwie. Ród Lannister kontrolował tron we wszystkim, z wyjątkiem nazwy.
Dorne zawarło sojusz z odradzającym się rodem Targaryenów, dowodzonym teraz przez Daenerys, która posiadała trzy smoki i zbudowała potężną armię. Olenna Tyrell dołączyła do tego sojuszu, szukając sprawiedliwości za śmierć swojego syna, Mace'a Tyrella, i jej wnuczki oraz wnuka z ręki Cersei. Yara Greyjoy i Theon Greyjoy, posiadający 100 skradzionych statków Żelaznej Floty i ich frakcję lojalnych żelaznych ludzi, zawarli pakt z Daenerys Targaryen, aby obalić swojego wuja, Eurona Greyjoya.
Gdzie indziej na Północy, bitwa bękartów doprowadziła do odnowy rodu Starków. Jon Snow, uznany bękarci syn Eddarda Starka, został ogłoszony nowym królem Północy. W rzeczywistości jednak Jon był prawowitym synem siostry Eddarda, Lyanny Stark i Rhaegara Targaryena, a zatem prawowitym następcą Żelaznego Tronu.
Podczas gdy w południowym Westeros trwała walka o Żelazny Tron, ludzie Północy przygotowywali się na nadchodzącą zimę – powrót Długiej Nocy – i Wielką Wojnę z Armią Umarłych.
Pierwsze Ruchy[]
Nowe Sojusze[]
Po raz pierwszy od narodzin Daenerys stawia stopę na ziemi Westeros na plażach rodowego zamku-wyspy rodu Targaryenów i zaczyna planować inwazję i Drugi Podbój Siedmiu Królestw. W odpowiedzi Cersei zaprasza króla Eurona Greyjoya do Królewskiej Przystani, aby zaproponować mu sojusz. Euron naciska na nią, by wyszła za niego za mąż, aby umocnić potencjalny sojusz między Lannisterami i Greyjoyami, ale Cersei odmawia. Euron przysięga, że sprawi, że Cersei zmieni zdanie, przynosząc jej bezcenny prezent, i wyrusza z Żelazną Flotą, aby spełnić swoją obietnicę.
Cersei wzywa również lordów Reach do Królewskiej Przystani, aby zgięli kolano i walczyli za nią przeciwko Daenerys.
Atak na Morzu[]
Osobny artykuł: Atak na Flotę Targaryenów
Daenerys wysyła Yarę i Theona do Dorne wraz z Ellarią Sand i Żmijowymi Bękarcicami, aby mogli zebrać dornijską armię i flotę do oblężenia Królewskiej Przystani. W międzyczasie wysyła własną flotę i Nieskalanych pod dowództwem Szarego Robaka, aby zdobyć Casterly Rock, rodową siedzibę Lannisterów.
Flota Targaryenów i Greyjoyów wpada w zasadzkę i zostaje pokonana w drodze do Dorne przez Eurona. Wśród ofiar są Obara i Nymeria Sand, podczas gdy Ellaria, Tyene Sand i Yara zostają wzięte do niewoli, a Theon ucieka.
Euron w końcu wraca do Królewskiej Przystani. Przedstawia Ellarię i Tyene Cersei w prezencie, która oznajmia zgromadzonym dworzanom, że wraz z Żelazną Flotą pokonają córkę Szalonego Króla (akceptując propozycję sojuszu Eurona).
Upadek Tyrellów[]
Osobny artykuł: Splądrowanie Wysogrodu
Podczas spotkania z Jonem, Królem Północy, w celu wynegocjowania sojuszu, Varys informuje Daenerys, że Yara Greyjoy i Żmijowe Bękarcice zostały schwytane, a ich flota rozbita. Mimo to Tyrion kontynuuje realizację swojego planu: Upadku Casterly Rock. Armia Nieskalanych zdobywa zamek.
W międzyczasie jednak połączone zastępy Lannisterów i Tarly'ego zdobywają Wysogród.
Straciwszy większość sojuszników, a także znaczną część floty, Daenerys postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.
Przeprawa przez Złoty Szlak[]
Osobny artykuł: Bitwa na Złotym Szlaku
Połączona armia Lannisterów i Tarly'ch jest w drodze powrotnej do Królewskiej Przystani, zabierając ze sobą ogromny konwój z zaopatrzeniem. Rezerwy złota z Wysogrodu są sukcesywnie wysyłane do Królewskiej Przystani. Cersei zamierza je wykorzystać do spłacenia swoich długów wobec Żelaznego Banku w Braavos, co pozwoli jej wynająć Złotą Kompanię (największą i najlepszą kompanię najemników w Essos).
Gdy armia zatrzymuje się na krótko wzdłuż Złotego Szlaku w pobliżu Królewskiej Przystani, zostaje zaatakowana i w większości zniszczona przez Dothraków i Drogona. Tylko Jaime i Bronn ledwo uchodzą z życiem.
Ci, którzy przeżyli bitwę, w tym Randyll i jego syn, Dickon Tarly, zostają schwytani i postawieni przez Daenerys przed wyborem: mogą zgiąć kolano i dołączyć do niej w budowaniu lepszego świata lub zginąć. Większość ocalałych żołnierzy poddaje się, ale Randyll i jego syn wybierają śmierć i zostają straceni przez smoczy ogień.
Bitwa na Złotym Szlaku zniweczyła niemal wszystkie korzyści, jakie Cersei odniosła dzięki poprzednim zwycięstwom. Jej armie zostały poważnie zredukowane, a większość zapasów żywności potrzebnych do oblężenia została zniszczona, podczas gdy jej sojuszniczy ród Tarly został skutecznie wyeliminowany z wojny. Daenerys w końcu pokazała moc swoich smoków z pełną mocą i zdobyła przyczółek na kontynencie Westeros. Przypuszczalnie, gdy resztki armii Jaimego ugięły kolana, jej Nieskalani byliby w stanie połączyć się z Dothrakami i pomaszerować na Królewską Przystań.
Biali Wędrowcy[]
Chwiejny Rozejm[]
Jaime, uratowany przed utonięciem w Czarnym Nurcie przez Bronna, wraca do Królewskiej Przystani i informuje Cersei o klęsce. Jaime błaga Cersei o negocjacje, ale ona postanawia walczyć dalej.
Kiedy Jon otrzymuje wiadomość od Brana, że Armia Umarłych maszeruje w kierunku Wschodniej Straży, mówi, że musi wrócić na północ, aby przygotować ich obronę i ponownie prosi o pomoc Daenerys. Jednak Daenerys martwi się, że Cersei wykorzysta to i wróci, podczas gdy oni będą rozprawiać się z Armią Umarłych. Tyrion proponuje plan, aby dostarczyć Cersei dowodu na to, że Armia Umarłych istnieje naprawdę, pokazując jej upiora.
Aby zdobyć upiora i zabrać go na spotkanie z Cersei, Jon i sześciu towarzyszy wyruszają za Mur na polowanie na upiory. Chwytają upiora, ale zostają otoczeni przez armię umarłych. Daenerys przybywa im na ratunek ze swoimi trzema smokami. Nocny Król zabija Viseriona, a później ożywia upadłego smoka jako upiora. Tymczasem na statku Targaryenów płynącym do Królewskiej Przystani na pertraktacje, Jon przysięga wierność Daenerys, ogłaszając ją swoją królową.
Szczyt w Smoczej Skale[]
Osobny artykuł: Szczyt w Smoczej Jamie
Jest tylko jedna wojna, która się liczy - Wielka Wojna - i właśnie nadeszła. ―Jon Snow
Szczyt odbywa się w Smoczej Jamie w Królewskiej Przystani. Jaime i Bronn nadzorują przygotowania do oblężenia murów miejskich wraz z żołnierzami Lannisterów i Strażą Miejską, podczas gdy siły rodu Targaryenów - Nieskalani i Dothrakowie - ustawiają się w szyku przed bramami miasta, dowodzone przez Szarego Robaka.
Tyrion stwierdza, że mają wspólnego wroga, z którym muszą się zmierzyć, co wymaga rozejmu. Schwytany upiór na łańcuchu zostaje pokazany Cersei. Zdając sobie sprawę, że Biali Wędrowcy są prawdziwi, Cersei zgadza się na rozejm z Daenerys, ale warunkiem zawarcia rozejmu jest neutralność Północy gdy Wielka Wojna zostanie wygrana. Jon, związany kodeksem honorowym wśród Ludzi Północy, oznajmia, że już przysiągł wierność Daenerys i nie może być neutralny. Cersei ogłasza, że spotkanie dobiegło końca i wychodzi.
Tyrion rozmawia z Cersei na osobności. Zgadza się na rozejm z sojuszem Targaryenów i Starków i wyśle armie Lannisterów na północ, aby pomóc w Wielkiej Wojnie. Jednak potajemnie spiskuje z Euronem, aby porzucić swoich nowych sojuszników z nadzieją, że jej wrogowie wymordują się nawzajem, pozostawiając ją bez oponentów. W odpowiedzi Jaime postanawia porzucić swoją siostrę.
W związku z tym kampania wojskowa Daenerys zostaje tymczasowo wstrzymana do czasu pokonania Armii Umarłych.
Ratunek Yary Greyjoy[]
Podczas gdy Euron przebywa z Cersei w Czerwonej Twierdzy, Theon zakrada się na pokład okrętu flagowego Eurona, Ciszy, i ratuje Yarę. Yara postanawia popłynąć na Żelazne Wyspy ze swoimi trzema pozostałymi statkami, aby zdobyć je w imieniu Daenerys, podczas gdy Theon prowadzi grupę Żelaznych Ludzi do Winterfell, aby walczyć w Wielkiej Wojnie.
Wznowienie działań wojennych[]
Osobny artykuł: Bitwa Lodu i Ognia
Wygraliśmy Wielką Wojnę. Teraz wygramy Ostatnią Wojnę.
—Daenerys Targaryen po zwycięstwie w Wielkiej Wojnie
Wielka Wojna zostaje wygrana przez sojusz armii żywych dowodzonych przez Wielkie Rody: Starków, Targaryenów i Arrynów w bitwie lodu i ognia, gdzie Nocny Król i jego armia zostają zniszczeni. Po wielkim pogrzebie, który odbył się przed murami Winterfell, Daenerys oznajmia, że teraz skupią się na "Ostatniej Wojnie", odbierając Cersei Żelazny Tron.
Żelazny Tron[]
Eskalacja konfliktu[]
Daenerys i jej sojusznicy zwołują naradę wojenną w Winterfell, aby zaplanować zdobycie Królewskiej Przystani. Tyrion powtarza, że ich strategia polega na zapobiegnięciu jak największej liczbie niewinnych ofiar wśród prostaczków. Varys informuje radę, że Yarze udało się odzyskać Żelazne Wyspy i że nowy książę Dorne obiecał swoje wsparcie Daenerys. Daenerys planuje wrócić na Smoczą Skałę z Białego Portu wraz z Tyrionem, Varysem, Missandei, Szarym Robakiem i Nieskalanymi, których liczba zmniejszyła się do połowy (4 000). Tymczasem Jon pomaszeruje na południe Królewskim Traktem z pozostałymi siłami Dothraków, Północy i Doliny.
Zbliżając się do Smoczej Skały, Daenerys i jej flota zostają nagle zaatakowani przez Żelazną Flotę. Żelaźni Ludzie używają skorpionów i zabijają Rhaegala, uszkadzają wiele statków Targaryenów i porywają Missandei. Ci, którzy przeżyli, dopływają do Smoczej Skały. Missandei zostaje dostarczona do Cersei.
Daenerys i Tyrion pertraktują z Cersei przed Królewską Przystanią, ale żadna ze stron nie zgadza się poddać drugiej. Próby Tyriona, by odwołać się do człowieczeństwa Cersei, kończą się niepowodzeniem, a Cersei każe Gregorowi Clegane'owi ściąć głowę Missandei, ku rozpaczy Daenerys i Szarego Robaka. Rozgoryczona i wściekła Daenerys wraca na Smoczą Skałę wraz ze swoimi doradcami i siłami.
Przejęcie Stolicy[]
Osobny artykuł: Bitwa o Królewską Przystań
Wkrótce potem rozpoczyna się bitwa o Królewską Przystań. Jon, Davos i Tyrion prowadzą armie Nieskalanych, Dothraków, Północy i Doliny przed bramy stolicy, gdzie Tyrion informuje Jona, że jeśli zadzwonią dzwony, ma odwołać swoich ludzi. Ich połączone siły stają twarzą w twarz ze Złotą Kompanią dowodzoną przez kapitana Harry'ego Stricklanda. Daenerys przybywa na Drogonie, paląc Żelazną Flotę, bramę miasta, mury oraz Złotą Kompanię, pozwalając siłom Targaryenów, Starków i Arrynów zaatakować miasto. Kiedy spotykają żołnierzy Lannisterów, ci poddają się. Po tym następuje wezwanie obywateli do bicia w dzwony na znak kapitulacji. Dzwony biją, ale mimo to Daenerys pali miasto. Jej siły podążają za nią, w tym Ludzie Północy, pomimo rozkazu Jona, by się zatrzymać. Rozpoczyna się rzeź zarówno żołnierzy Lannisterów, jak i mieszkańców.
Cersei i jej gwardia spotykają w rozpadającej się Czerwonej Twierdzy mściwego Ogara. On i Góra walczą na śmierć i życie. Cersei spotyka się z Jaimem, który wcześniej zabił Eurona. Chcą uciec, ale zostają uwięzieni pod Czerwoną Twierdzą i przygnieceni przez spadające gruzy.
Większość Królewskiej Przystani legła w gruzach pod wpływem dzikiego i smoczego ognia, pozostawiając dziesiątki tysięcy mieszczan, prostaczków i żołnierzy Lannisterów zabitych.
Nowa Era[]
Daenerys wygłasza przemówienie do swoich żołnierzy pośród ruin Czerwonej Twierdzy, gdzie dziękuje im za dotrzymanie obietnic i przekazanie jej Siedmiu Królestw. Mówi, że "wyzwolili" Królewską Przystań i deklaruje, że ich wojna się nie skończyła, ponieważ "wyzwolą" cały świat od tyranów.
Tyrion mówi Jonowi, że pomimo miłości Jona do Daenerys, należy podjąć działania przeciwko niej, aby zapobiec większej śmierci i zniszczeniu, ponieważ stała się teraz największym zagrożeniem dla ludzi. Przekonuje opornego Jona, że zabicie Daenerys jest słuszne.
Jon znajduje Daenerys w sali tronowej Czerwonej Twierdzy, strzeżonej przez Drogona. Konfrontuje się z nią w sprawie spalenia Królewskiej Przystani, zabicia tysięcy cywilów i egzekucji poddających się żołnierzy. Daenerys broni tych działań jako koniecznych, a Cersei błędnie myślała, że miłosierdzie jest jej słabością. Jon błaga Daenerys o "miłosierny świat", ale Daenerys jest pewna, że jej plany "wyzwolenia" zbudują jej "lepszy świat". Nie mogąc odwieść jej od dalszego zniszczenia, załamany Jon mówi Daenerys, że zawsze będzie jego królową, po czym niechętnie ją zabija. Płacząc, Jon trzyma Daenerys w ramionach, gdy umiera. Drogon przybywa, a gdy się zbliża, Jon kładzie ciało Daenerys na ziemi. Drogon szturcha ciało Daenerys, a gdy ta się nie budzi, staje twarzą w twarz z Jonem. Gdy Jon przygotowuje się do zmierzenia się ze śmiercią, udręczony Drogon ryczy z wściekłości i uwalnia swój ogień na Żelaznym Tronie, topiąc go. Odchodzi z ciałem Daenerys, a pogrążony w smutku Jon patrzy za nim.
Kilka tygodni później wielcy lordowie i damy Westeros zbierają się w Smoczej Jamie Królewskiej Przystani. Tyrion proponuje, aby zgromadzeni lordowie wybrali króla. Rozpoczyna się Wielka Rada roku 305. Bran zostaje wybrany na nowego króla, a Siedem Królestw staje się monarchią elekcyjną. Pozwala on Sansie rządzić Północą niezależnie, zamieniając Siedem Królestw w Sześć Królestw. Bran mianuje Tyriona swym Namiestnikiem, aby mógł on naprawić swoje błędy z przeszłości. W ramach kompromisu między Nieskalanymi a siostrami Starków, nowy władca postanawia wygnać Jona do Nocnej Straży. Tyrion przekazuje wiadomość Jonowi, który zwierza się, że nie czuje, że postąpili właściwie zabijając Daenerys. Tożsamość Aegona Targaryena jest utrzymywana w tajemnicy.
Następstwa[]
Jon spotyka się z Sansą, Aryą i Branem po raz ostatni, żegnając się z nimi czule w doku w zatoce Czarnego Nurtu. Sansa mówi Jonowi, że chciałaby, aby istniał inny sposób i prosi Jona o wybaczenie. Jon waha się, ale odpowiada, że to ona uniezależniła Północ i jest dobrym wyborem na jej władczynię. Kiedy Jon zachęca Aryę do odwiedzania go co jakiś czas, Arya mówi Jonowi, Sansie i Branowi, że zamierza popłynąć na zachód od Westeros, aby odkryć, co znajduje się poza mapami. Jon zgina kolano przed Branem i przeprasza go za to, że nie był przy nim, kiedy go potrzebował, ale Bran odpowiada, że Jon był dokładnie tam, gdzie powinien być. Jon następnie wsiada na statek płynący do Czarnego Zamku.
Szary Robak i Nieskalani wchodzą na pokład ostatnich statków Targaryenów (zmieniając żagle), opuszczają Westeros i żeglują na Wyspę Naath, spełniając obietnicę złożoną przez Szarego Robaka jego zmarłej ukochanej Missandei, że będzie chronił jej lud przed handlarzami niewolników i innymi zagrożeniami.
Jako Królewski Namiestnik, Tyrion ponownie obsadza Małą Radę. Lord Bronn z własnego rodu, który został wyniesiony do rangi Lorda Wysogrodu i Najwyższego Lorda Reach, zostaje mianowany Starszym nad Monetą, Lord Davos Seaworth zostaje mianowany Starszym nad Okrętami, a Samwell Wielkim Maesterem. Ser Brienne z Tarthu zasiada również w radzie jako Lord Dowódca Gwardii Królewskiej Brana.
Jon po raz kolejny dociera na Mur jako brat Nocnej Straży. Tam spotyka się z innymi braćmi, a także z Tormundem i jego wilkorem, Duchem. Jon, Tormund i Duch prowadzą Wolnych Ludzi za Mur, aby zasiedlić zaśnieżone ziemie, które zaczynają topnieć.
Dziedzictwo[]
Ostatnia Wojna pozostawiła większość Siedmiu Królestw zdewastowanych. Dorne i Reach pogrążyły się na krótki czas w chaosie, podczas gdy niezliczone rzesze ludzi zostały zabite przez smoki Daenerys, w tym żołnierze Lannisterów i Tarly'ch w bitwie o Złoty Szlak oraz niewinni cywile w Bitwie o Królewską Przystań. Ta śmierć i zniszczenie na szeroką skalę doprowadziły do zabójstwa Daenerys i prawnego wymarcia Rodu Smoka, chociaż krew Targaryenów nadal płynie w Jonie Snow jako synu Rhaegara Targaryena i Lyanny Stark.
Podczas gdy wojna zdestabilizowała i osłabiła królestwo, skutki konfliktu pozwoliły pozostałym przywódcom Westeros na pokojowe wynegocjowanie rozwiązania, zapobiegając na razie dalszej wojnie domowej. Żelazny Tron został trwale zniszczony, a Tyrion Lannister ogłosił, że król ma być wybierany podczas Wielkich Rad, a nie z rodowodu i dziedziczenia. Zwolennicy Daenerys opuścili Westeros bez dalszego rozlewu krwi, podczas gdy prośba Sansy o niepodległość Północy została spełniona. W wyniku Wielkiej Rady roku 305 Siedem Królestw zostaje zreorganizowanych w Sześć Królestw. To płynne przekazanie władzy pozwala Westerosianom odbudować swój kraj i wprowadza ideę wyborów opartych na zasługach lordów dla całego państwa. W pewnym sensie jest to spełnienie spuścizny Daenerys, Tyriona, Jona i Varysa z ich pragnieniem "złamania koła", które pozwalało nielicznym, potężnym szlachcicom panować nad ogromem małych ludzi.
Strony konfliktu[]
Smocza Królowa[]
Daenerys Targaryen rości sobie prawo do Żelaznego Tronu. Jest głową rodu Targaryenów i prawowitą następczynią tronu, który został pierwotnie wykuty przez jej przodka Aegona Zdobywcę, około trzystu lat temu. Zamiast jednak od razu skierować swoją uwagę na Westeros, Daenerys rozpoczęła kampanię mającą na celu wyzwolenie zniewolonej ludności Zatoki Niewolniczej spod bata Panów. Jej wojna o wyzwolenie niewolników ostatecznie kończy się zwycięstwem, a niewolnictwo zostaje zniesione w całym regionie i jego trzech miastach. Pozostawiając nowo nazwaną Zatokę Smoków pod strażą swojej kompanii najemników, Drugich Synów, Daenerys zawiera sojusz z Rodem Tyrellów, Dorne i częścią Rodu Greyjoyów.
Daenerys dowodzi legionem ciężkiej piechoty Nieskalanych (w sile niespełna 8 000 żołnierzy) i hordami lekkiej kawalerii Dothraków (niecałe 100 000), co daje jej z łatwością największą armię w całym konflikcie. Ród Tyrellów i Dornijczycy, którzy działają bezpośrednio w sojuszu z nią i jej doradcami, mogą wystawić kolejne wojska lądowe (zarówno z armii Tyrellów, jak i armii Dorne) i zapewnić wsparcie morskie (w postaci sprzymierzonej z Tyrellami floty Redwynów). Jej największym atutem militarnym są trzy smoki, dzięki którym Daenerys jest jedyną osobą w całym znanym świecie zdolną do przeprowadzenia ataku powietrznego na swoich wrogów. Jednak Daenerys poniosła serię porażek: Atakiem na Flotę Targaryenów, Upadkek Casterly Rock i Splądrowanie Wysogrodu. Powoduje to, że Daenerys traci wielu sojuszników z Westeros, a także część jej floty, który przetransportował Nieskalanych do Casterly Rock, gdzie ponieśli umiarkowane straty i utknęli w Skale. Zniecierpliwiona ostrożnymi planami, które Tyrion poradził jej realizować, ale wciąż niechętna do krzywdzenia cywilów przez palenie miast, Daenerys opracowuje własny plan i odnosi decydujące zwycięstwo w bitwie o Złoty Szlak. Po bitwie pozostali przy życiu żołnierze Tarly'ch i Lannisterów uginają kolana przed Daenerys, zwiększając jej siły. W rezultacie niechętnie zgadza się na negocjacje rozejmu z rodem Lannisterów, aby zachować swoje zdobycze, jednocześnie radząc sobie z nadchodzącym zagrożeniem ze strony armii umarłych. Później Jon w końcu zgina kolano przed Daenerys i zakochują się w sobie, a co za tym idzie: jest również sprzymierzona z Doliną Arrynów, która zobowiązała się wspierać Starków w Wielkiej Wojnie.
Królowa Żelaznych Wysp[]
Yara Greyjoy rości sobie prawo do Solnego Tronu na podstawie tego, że jest głową Rodu Greyjoyów, a jej ojciec, Balon Greyjoy, Król Żelaznych Wysp, chciał, aby to ona rządziła. Jej roszczenia do Solnego Tronu są wspierane przez jej młodszego brata Theona, ale ich wujek Euron zdobywa Solny Tron podczas Królewskiego Wiecu na Wielkiej Wyk. Yara obecnie stara się pomścić śmierć ojca z rąk Eurona i odzyskać Solny Tron. Yara, Theon i ich część Żelaznej Floty płyną do Zatoki Smoków, aby szukać sojuszu z Daenerys Targaryen. Zgodnie z warunkami sojuszu, Yara zostanie uznana za królową suwerennego Królestwa Żelaznych Wysp, jeśli Daenerys zostanie królową, pod warunkiem, że Żelaźni Ludzie uszanują warunki Daenerys i zrezygnują z wszelkich gwałtów, plądrowania i grabieży.
Będąc królową, Yara jest najwyższym rangą sojusznikiem Daenerys. Dowodzi znaczną częścią Żelaznej Floty, która służy jako kręgosłup sojuszniczej marynarki wojennej Targaryenów, która z kolei składa się z Floty Redwyne'ów, Floty Dornijczyków i Królewskiej Floty Targaryenów. Jednak po jej schwytaniu z ręki Eurona i prawie całkowitym unicestwieniu jej floty podczas Ataku na Flotę Targaryenów większość jej frakcji została zmieciona z powierzchni ziemi, z wyjątkiem jej brata.
Królowa na Żelaznym Tronie[]
Cersei rości sobie prawo do Żelaznego Tronu jako następczyni swojego syna Tommena I, a także obecnie zasiada na Tronie. Żelazny Tron został wcześniej uzurpowany przez Ród Baratheonów. Jednak dynastia ostatecznie upadła po samobójstwie Tommena. Nie mając nikogo, kto mógłby się jej przeciwstawić, Cersei wstąpiła na Żelazny Tron, rozpoczynając nową dynastię Lannisterów. Lannisterowie zgromadzili już wielką władzę i wpływy za panowania dynastii Baratheonów. Cersei stara się teraz je utrzymać i powiększyć.
Siły zbrojne Cersei składają się głównie z dobrze wyposażonych armii rodu Lannisterów, stale wzmacnianych świeżymi rekrutami z Krain Zachodu. Początkowo licząca 60 000 ludzi na początku Wojny Pięciu Królów armia została poważnie uszczuplona przez wojnę i konflikty powojenne, pozostawiając ją zaledwie do około 10 000 ludzi na początku inwazji, z których większość została następnie zdziesiątkowana przez miażdżące zwycięstwo Daenerys w Bitwie o Złoty Szlak. To sprawia, że Cersei pozostaje tylko Straż Miejska Królewskiej Przystani, resztki Armii Lannisterów i ocalałe oddziały, które może zwerbować z uszczuplonych Ziem Zachodu i ich wasali. Ród Frey, najwierniejszy sojusznik Lannisterów od czasu Krwawych Godów, został niemal całkowicie wyeliminowany przez Aryę, co doprowadziło do śmierci wszystkich spadkobierców Freyów, pozostawiając Ród Freyów bezsilnym i próżnię władzy w Dorzeczu. Namiestnicy Północy, Ród Boltonów, wymarł po Bitwie Bękartów, chociaż sojusz między rodem Boltonów i rodem Lannisterów został pozornie zerwany, gdy Ramsay Bolton poślubił Sansę, podważając plany Lannisterów w regionie. Ród Arrynów, władców Doliny, którzy pozostali neutralni podczas Wojny Pięciu Królów, przysiągł swoje siły sprawie Północy. Podczas gdy Ród Tarly na krótko sprzymierzył się z Cersei, większość armii Tarly'ch zginęła podczas Bitwy o Złoty Szlak. Lord Randyll Tarly i jego spadkobierca Dickon Tarly zostali straceni. Ich pozostali przy życiu chorążowie (a także kilku chorążych Lannisterów) ugięli kolana przed Daenerys.
Po zaakceptowaniu umowy małżeńskiej od Eurona, Cersei nabywa ponad 1000 statków Greyjoyów, które mają służyć jako jej królewska flota. Korzystając ze złota zrabowanego w Wysogrodzie i natychmiast po zawarciu rozejmu z Daenerys, Cersei potajemnie nakazuje Euronowi popłynąć do Essos i przeprawić do Westeros Złotą Kompanię, oddającej do swojej dyspozycji 18 000 piechoty najemnej i 2 000 kawalerii. Choć jej wróg wciąż ma znaczną przewagę liczebną, Cersei zamierza użyć Złotej Kompanii, aby zmieść szczątki tego, kto wygra Wielką Wojnę – sojuszu Targaryenów z Północą lub armii umarłych – i wreszcie zapanować bez przeszkód. To przebiegłe posunięcie kosztowało ją jednak utratę Jaime'a, jej największego poplecznika i dowódcy jej sił. Opuszcza on Królewską Przystań, aby dotrzymać przysięgi walki z armią umarłych. Choć żadne z południowych królestw nie ma siły, by z nią walczyć (poza Doliną Arrynów i prawdopodobnie Dorne), Cersei włada tylko Krainami Korony, Krainami Zachodu, częścią Dorzecza i Krain Burzy. Jednakże, wraz z zakończeniem Wielkiej Wojny, która przyniosła zwycięstwem żywych, Cersei jest w znacznie lepszej sytuacji, ponieważ nie tylko cała armia umarłych została wytępiona, ale siły rodu Targaryenów i Starków poniosły w rezultacie poważne straty.
Król Żelaznych Wysp[]
Euron Greyjoy zasiada na Solnym Tronie Królestwa Żelaznych Wysp po tym, jak pozyskał żelaznych lordów i kapitanów na Królewskim Wiecu, obiecując podbić całe Westeros dla Żelaznych Ludzi ze smokami Daenerys. Wiedząc, że Euron jest niebezpiecznym człowiekiem, Yara i Theon prowadzą przeciwko niemu aktywny ruch oporu, dążąc do osadzenia jej na Solnym Tronie jako królowej Żelaznych Wysp. Yara i Theon podjęli szybkie działania i ubiegli swojego wuja Eurona w Meereen, gdzie zawarli pakt ze Smoczą Królową, która zgodziła się pomóc im pokonać Eurona i odzyskać Żelazne Wyspy. Euron dąży do śmierci swojej siostrzenicy i siostrzeńca, aby nie mogli zakwestionować jego panowania.
Euron dowodzi świeżo odbudowaną Żelazną Flotą, której załogę stanowią lojalne wobec niego rody. Nowa flota jest imponująca wizualnie i najwyraźniej nie dorównuje jej żadna inna flota na świecie. Euron udowadnia jej waleczność, gdy zadaje pierwszy cios sojuszowi Targaryenów, niszcząc większość floty swojej siostrzenicy i pojmując Yarę, a także Ellarię i Tyene Sand, zasadniczo pozbawiając Daenerys jej dwóch sojuszników z Westeros. Następnie zastawia zasadzkę na resztę floty Targaryenów podczas Upadku Casterly Rock, niszcząc armadę i pozostawiając Nieskalanych osaczonych w Skale, otoczeni przez wrogim im lordów.
Jednak pozycja Eurona została znacznie osłabiona wraz z wyzwoleniem przez Theona Yary, która pożeglowała z powrotem na niebronione Żelazne Wyspy ze swoimi pozostałymi ludźmi, aby odebrać je Euronowi, co kosztowało Eurona jego tron. Ma on jednak nadal przewagę liczebną nad pozostałymi siłami Yary, a po śmierci Theona w Wielkiej Wojnie ma o jedno zagrożenie mniej dla swoich rządów.
Inne Strony[]
Król Północy[]
Koronacja Jona na Króla Północy godzi w kampanię wojskową Daenerys, biorąc pod uwagę, że ubiega się ona o Żelazny Tron Siedmiu Królestw, a Północ i Dolina były pod panowaniem Żelaznego Tronu, będąc dwoma z siedmiu królestw. Rycerze Doliny, dowodzeni przez Ród Arrynów, wcześniej przybyli na pomoc armii Wolnego Ludu i Starków podczas Bitwy Bękartów. Wraz ze śmiercią Eddarda, Robba i Rickona Starków, a także przypuszczalną śmiercią Brana, lordowie Północy obwołali Jona, syna Eddarda Starka, swoim królem, po jego zwycięstwie nad Ramsayem Boltonem w odzyskaniu Winterfell i Północy z rąk Boltonów. Starkowie zniszczyli ród Boltonów i odzyskali Winterfell pod przywództwem Jona, który został mianowany nowym królem Północy na przekór Żelaznemu Tronowi.
Wszyscy, w tym sam Jon, nie wiedzą, że jest on prawowitym synem Rhaegara Targaryena, najstarszego syna króla Aerysa II Targaryena, który został zabity przez Roberta Baratheona w Bitwie nad Rubinowym Brodem. Jego matką była Lyanną Stark, siostra Eddarda Starka, która zmarła przy porodzie Jona w Wieży Radości w Dorne, czyniąc go tym samym siostrzeńcem Daenerys z krwi i dając mu silniejsze prawo do Żelaznego Tronu niż Daenerys. Jednak nowy król Północy jest o wiele bardziej zainteresowany przygotowaniem obrony przed Białymi Wędrowcami w zbliżającej się Wielkiej Wojnie niż wzięciem udziału w jakimkolwiek konflikcie, który wciąż ogarnia Południe.
Wkrótce po przybyciu na miejsce, Daenerys zostaje poinformowana przez Melisandre o Jonie i jego statusie jako króla Północy. Choć zaintrygowana wysiłkami i osiągnięciami bękarta Starków, wzywa Jona na Smoczą Skałę, aby się z nią spotkał i "zgiął kolano". Jon przyjmuje jej zaproszenie, ale odmawia ukorzenia się. Prosi Daenerys o pomoc w walce z Nocnym Królem, twierdząc, że stanowi on zagrożenie dla całej ludzkości. Daenerys oznajmia, że Jon otwarcie się buntuje przeciwko niej i trzyma go na Smoczej Skale. Dowiedziawszy się o stratach swojej armii z rąk Eurona, Jaime'a i Randylla Tarly'ego, Daenerys przyznaje, że może jednak potrzebować pomocy armii Północy i pozwala mu wydobyć smocze szkło w geście dobrej woli. W trakcie tego procesu zostają odkryte malowidła naskalne pozostawione przez Dzieci Lasu i Pierwszych Ludzi, którzy walczyli ramię w ramię przeciwko Białym Wędrowcom pomimo dzielących ich różnic. Snow błaga Daenerys, aby zrobiła to samo, aby wszyscy nie zginęli. Daenerys zdaje sobie sprawę z zagrożenia i obiecuje walczyć za Północ, jeśli Jon ugnie kolano, na co ten nie chce się zgodzić. Mniej więcej w tym samym czasie między Jonem i Daenerys narasta zauroczenie, którzy w końcu zakochuje się w sobie.
Po Łowach na Upiora, podczas którego smok Daenerys, Viserion, zostaje zabity przez Nocnego Króla, Daenerys przysięga pomóc Jonowi pokonać Innych. Jon przysięga wierność Daenerys jako swojej królowej, zapewniając ją, że jego lud ją zaakceptuje, gdy tylko pozna jej osobowość. Po publicznej deklaracji wierności Daenerys podczas pertraktacji z Cersei, Jon podpisuje swoje listy jako Namiestnik Północy.
Jon ma do dyspozycji ponownie powołane siły Północy, a także armie Doliny Arrynów, które pozostały nietknięte podczas Wojny Pięciu Królów. Jest również w sojuszu z Wolnymi Ludźmi, lepiej znanymi w Siedmiu Królestwach jako "dzicy", którzy obecnie okupują Mur i Dar wraz z tym, co pozostało z Nocnej Straży.