Księżna Meria Nymeros Martell – księżna z rodu Martell władająca Dorne w czasach Podboju Aegona[3][4].
Wygląd[]
W czasie Podboju Aegona Meria miała 80 lat, była gruba, ślepa i prawie całkowicie łysa. Skórę miała pożółkłą i obwisłą. Król burzy Argilac Durrandon określał ją mianem „Żółtej Ropuchy z Dorne”[3][4].
Biografia[]
Podbój Aegona[]
Osobny artykuł: Podbój Aegona
Kiedy Aegon I Targaryen wysłał do wszystkich lordów Westeros kruki z żądaniem złożeniu mu hołdu jako jedynemu władcy Siedmiu Królestw, Meria odpowiedziała, że może wesprzeć go w walkach z królem burzy Argilakiem Aroganckim – ale jako równoprawna sojuszniczka, a nie poddana[3][4].
.png){kind=link}
Spotkanie Merii Martell i Rhaenys Targaryen.
Kiedy królowa Rhaenys Targaryen poleciała na swojej smoczycy Meraxes do Dorne, aby zażądać kapitulacji regionu, wszystkie odwiedzane przez nią zamki okazywały się być opustoszałe, nie licząc dzieci i starych kobiet. Trafiwszy wreszcie do Słonecznej Włoczni, Rhaenys spotkała tam samotną księżną Merię Martell. Królowa zażądała hołdu, na co księżna odpowiedziała, że Dorne nigdy się nie podda. Rhaenys opuściła na razie Dorne, pozostawiając je niezdobytym[3][4].
Pierwsza wojna dornijska[]
- Osobny artykuł: Pierwsza wojna dornijska
Choć Dorne nie zostało zdobyte podczas Podboju, król Aegon I Targaryen o nim nie zapomniał. W 4 o.P. rozpoczął przeciwko niemu nową kampanię, która miała trwać wiele lat. Podczas pierwszej wojny dornijskiej, zamiast pozostać w Słonecznej Włóczni, księżna Meria Martell postąpiła podobnie jak wielu innych dornijskich lordów i opuściła swój zamek, pozostawiając go na pastwę najeźdźców. Niewiele czasu zajęło Targaryenom dotarcie do Słonecznej Włóczni, której zajęcie uznali za swoje zwycięstwo. Jon Rosby został mianowany kasztelanem Słonecznej Włóczni i namiestnikiem piasków, a lord Harlan Tyrell pozostał z armią w Hellholt w celu tłumienia ewentualnych buntów. Sami Targaryenowie powrócili ze swoimi smokami do Królewskiej Przystani[5][6].
Dornijczycy bardzo szybko wzniecili ogólnokrajowy bunt. Włócznicy z miasta cieni odzyskali Słoneczną Włócznię, związując Rosby’ego i zabierając go na sam szczyt zamkowej wieży. Tam księżna Meria osobiście dokonała jego defenestracji[5]. Dowiedziawszy się o tych wydarzeniach, lord Harlan Tyrell wyruszył z Hellholtu, aby odbić najpierw Vaith, a potem Słoneczną Włócznię, ale cały jego zastęp zaginął bez śladu w 5 o.P. pośród dornijskich piasków[5][7][6].
Wojna w Dorne trwała przez kilka następnych lat, aż wreszcie Meria zmarła w 13 o.P. we własnym łożu. Jej syn i dziedzic, książę Nymor Martell, rozpoczął swoje rządy od negocjacji pokojowych[6].
Cytaty[]
| „ | Meria: Nie będę z tobą walczyła ani nie uklęknę przed tobą. Dorne nie ma króla. Powtórz to bratu.
Rhaenys: Zrobię to, ale wrócimy tu, księżno, i następnym razem przyniesiemy ze sobą ogień i krew. Meria: To wasze słowa. Nasze brzmią: „Niezachwiani, Nieugięci, Niezłomni”. Możecie nas spalić, pani… ale nas nie ugniecie, nie złamiecie ani nie zdołacie nami zachwiać. Tu jest Dorne. Nie jesteście u nas mile widziani. Wracajcie na własne ryzyko[3][4]. — Meria i Rhaenys Targaryen
|
” |
Przypisy
- ↑ p.P. – przed Podbojem Aegona.
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 „Świat lodu i ognia”, Królestwo Smoków: Podbój.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Ogień i krew”, Podbój Aegona.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 „Świat lodu i ognia”, Siedem Królestw: Dorne: Dorne przeciwko smokom.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 „Ogień i krew”, Rządy Smoka: Wojny króla Aegona I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Siedem Królestw: Reach: Ród Tyrellów.