Ser Marston Waters - rycerz należący do Gwardii Królewskiej Aegona II Targaryena oraz Aegona III Targaryena, w późniejszym czasie Lord dowódca Gwardii Królewskiej. Przez krótki czas piastował urząd Królewskiego namiestnika za panowania Aegona III Targaryena. W trakcie Tańca Smoków był stronnikiem zielonych.
Biografia[]
Pochodzenie[]
Marston urodził się jako bękart siostry Toma Splątanej Brody oraz nieznanego rycerza, który odebrał jej dziewictwo.
Taniec Smoków[]
Tuż przed zdobyciem Królewskiej Przystani przez Rhaenyrę Targaryen, król Aegon II zniknął. Został ukryty przez Larysa Szpotawą Stopę na łodzi rybackiej, płynącej na Smoczą Skałę. Marston miał za zadanie opiekować się królem. Został wyznaczony do tego zadania, gdyż miał na Smoczej Skale rodzinę. Aegon i Marston udawali braci-uchodźców z zrujnowanego podczas bitwy w Gardzieli miasteczka Spicetown. W przeprawie po wodach Zatoki Czarnego Nurtu wspomagali ich Tom Splątana Broda i jego syn Tom Splątany Język.
Grupa zielonych ukrywała się na wyspie. Po jakimś czasie na Smoczą skałę przybyła koga kupiecka "Nessaria", płynąca z Pentos do Starego Volantis. Sztorm jednak zepchnął załogę z kursu, przez co musieli zatrzymać się na Smoczej Skale. Będąca na statku załoga utrzymywała, że widziała dwa walczące ze sobą smoki. Młodszy z Tomów, poprzez stawianie kolejek volantejskim marynarzom, wyciągnął od nich, że jeden smok był szary, a drugi złoty. Grupa szybko zorientowała się, że wbrew powszechnej opinii to nie Kanibal walczył z Szarym Duchem, lecz Sunfyre - smok króla Aegona II. Ser Marston razem z oboma Tomami przetransportował króla na kamienistą plażę, na której leżało martwe ciało Szarego Ducha, by znaleźć jego zabójcę. Mężczyznom się to udało i rozpoczęto przygotowania do przejęcia zamku.
W cały plan włączono ser Alfreda Broome'a, który nie pałał miłością do Rhaenyry. Jego zbrojni otworzyli bramę od środka, wpuszczając ludzi zwerbowanych przez Marstona i obu Tomów. Wszelki opór został szybko stłamszony. Plan powiódłby się, gdyby nie fakt, że księżniczce Baeli udało się uciec przed napastnikami i dosiąść swojego smoka - Księżycowej Tancerki. Między Sunfyre'em Aegona i smokiem księżniczki wywiązała się walka. Sunfyre wyszedł ze starcia zwycięsko, jednak straty były duże - rany smoka jeszcze mocniej się pogłębiły, natomiast król Aegon połamał sobie nogi i nigdy już nie wrócił do pełnej sprawności. Posiniaczonej Baeli udało się wyjść cało ze starcia. Gdy tylko ser Alfred ją dostrzegł, wyciągnął miecz, by zabić księżniczkę, jednak Marston osobiście wyrwał mu oręż z ręki, ratując jej życie. Wkrótce potem Marston został pasowany przez Aegona na członka jego Gwardii Królewskiej.
Kiedy Rhaenyra uciekła z Królewskiej Przystani i przybyła na Smoczą Skałę, ludzie Aegona pojmali ją i przyprowadzili przed oblicze króla. Marston trzymał księcia Aegona, gdy jego matkę pożerał Sunfyre.
Ser Marston towarzyszył Aegonowi II w powrocie do Królewskiej Przystani na "Myszce" eskortowanej przez flotę Velaryonów oraz był obecny przy Aegonie, gdy ten decydował, co zrobić z pojmanymi po Księżycu Szaleństwa trzema "królami". Gdy Trystane Truefyre, jako swoje ostatnie życzenie przed egzekucją, poprosił o pasowanie na rycerza, Aegon przyznał mu tę łaskę i kazał Marstonowi pasować Trystane'a, po czym chłopak został stracony przez ser Alfreda.
W późniejszym czasie Marston razem z Tylandem Lannisterem i Julianem Wornwoodem został wysłany do Pentos, Tyrosh i Myr, by zdobyć dla Aegona najemników, którzy wspomogli by jego siły w walce z buntownikami. Niestety Tiarchia się rozpadła, a między miastami rozpoczęła się wojna. Miasta oferowały wyższe stawki kompaniom niż Marston, gdyż szykowały się do walki, przez co bękarci rycerz nie zdołał wynająć żadnej z nich.
Regencja Aegona III[]
Po śmierci Aegona II i wejściu na tron Aegona III, pojawiła się plotka jakoby ser Marston wylądował w Westros z liczącą dziesięć tysięcy ludzi armią najemników z Lys i Starego Volantis, z zamiarem pomszczenia Aegona II, jednak nie było w tym prawdy.
Marston wrócił do Królewskiej Przystani, gdzie otrzymał ułaskawienie i wrócił do służby w Gwardii Królewskiej, gdzie miał strzec króla Aegona III. Aegon nigdy w pełni nie wybaczył Marstonowi tego, że nie zrobił nic, gdy jego matka była pożerana przez Sunfyre'a.
Po śmierci lorda dowódcy Willisa Fella w 133 o.P., Aegon mianował dwóch nowych członków Gwardii Królewskiej - Robina Massey'a i Roberta Darklyna, nadając Massey'owi tytuł lorda dowódcy, pomijając Marstona, który był wcześniej drugi w hierarchi po Willisie Fellu. Nowy namiestnik Unwin Peake odwołał jednak decyzje króla i mianował lordem dowódcą Marstona. Nie spodobało się to królowi, jednak ustąpił w tej sprawie.
Po powrocie Alyna Velariona z walki na stopniach wyprawiono huczną ucztę na jego cześć. Na oczach króla i połowy miasta ser Marston mianował go rycerzem.
Siedem dni po śmierci królowej Jaehaery, Unwin Peake przybył do króla razem z ser Marstonem, wielkim maestrem Munkunem oraz septonem Bernardem, by powiedzieć mu, że musi ożenić się po raz kolejny.
Marston był obecny na balu w Dniu Dziewicy, kiedy król Aegon III miał wybrać dla siebie żonę. Dowódca Gwardii Królewskiej odprowadzał dziewczęta, po tym jak młody władca je obejrzał. Pod koniec uroczystości do komnaty wjechały na koniach Baela i Rhaena Targaryen. Gdy Ser Marston zagrodził im drogę, każąc im zsiąść z wierzchowców, Baela cięła go w twarz szpicrutą, po czym stwierdziła, że może jej rozkazywać tylko król. Bliźniaczki pokazały swoją kandydatkę na królową - Daenaerę Velaryon.
W późniejszym czasie król Aegon zaczął pojawiać się na spotkaniach rady, chcąc nieco bardziej zaangażować się w władanie królestwem. Ser Marston nie był z tego powodu zadowolony.
W trakcie jednej z rozmów Marstona z Unwinem, namiestnik podzielił się swoimi obawami co do sukcesji, jako że król nie miał męskiego dziedzica, a do tego poślubił sześcioletnią dziewczynkę, uniemożliwiając sobie spłodzenie syna na kilka lat. Peake bał się również, że przyrodnie siostry króla spiskują przeciw obecnemu monarsze, chcąc zagarnąć tron dla siebie i swoich dzieci.
Po upadku Bank Rogare'ów w 135 o.P. ser Marston aresztował Roggerio Rogare'a w związku z rzekomym spiskiem rodu Rogare'ów, mającym pozbawić króla Aegona tronu. Namiestnik Thaddeus Rowan również został aresztowany i poddany przesłuchaniu, na którym przyznał się, że współpracował z Rogare'ami. Marston przejął obowiązki namiestnika i zarządził, że trzeba aresztować również Larrę Rogare, żonę księcia Viserysa, jednak Viserys i Aegon odmówili i zamknęli bramy Warowni Maegora. Król, książę i oddani im ludzie pozostali tam przez osiemnaście dni. Oblężenie twierdzy zostało później nazwane Sekretnym Oblężeniem, jako że nie poinformowano o nim żadnego lorda i cała sytuacja była utrzymywana w tajemnicy. Ser Marston miał zdecydowaną przewagę jeśli chodzi o liczebność ludzi. Z pewnością mógłby zdobyć Warownię Maegora szturmem, tracąc przy tym stosunkowo niewielką ilość ludzi. Nie chciał jednak splamić swojego białego płaszcza, atakując króla, którego poprzysiągł bronić.
Po tym jak Viserys wykazał, że zeznania lorda Rowana są fałszywe, ser Marston natychmiast nakazał odwołać oblężenie i aresztować tych, którzy zmusili byłego namiestnika do przyznania się do niepopełnionej przez niego zbrodni. Marston osobiście poszedł aresztować innego bękarta z białym płaszczem - Mervyna Flowersa. Mervyn podał mu swój miecz, poddając się, ale gdy Marston złapał za jego rękojeść, Flowers dźgnął Watersa nożem w brzuch, po czym uciekł. Mervyn zginął kilka minut później, pobity na śmierć przez innych. Wielki maester Munkun próbował ratować Marstona, jednak rana była śmiertelna i rycerz zginął w nocy. Ser Marston piastował urząd namiestnika przez mniej niż miesiąc czasu.
Lord George Graceford w trakcie przesłuchania wyznał, że Marston był częścią spisku. Część ludzi uważa, że ser Marston był głową całego procederu, ale kiedy zorientował się, że sprawa jest przegrana, postanowił zmienić strony. Bardziej prawdopodobne jest jednak to, że ser Marston był jedynie marionetką Unwina Peake'a, który po zrezygnowaniu ze stanowiska namiestnika, postanowił się zemścić na tych, którzy odebrali mu wpływy. Wskazują na to również późniejsze wydarzenia.