Lhazar – naród zamieszkujący ziemie na wschód od dawnej Zatoki Niewolniczej (obecnie Zatoki Smoków) i na południe od Morza Dothraków. Znajduje się na zachód i północny-zachód od czerwonego pustkowia. Naród ten tworzą Lhazareńczycy, składający się z osób spokojnych i nieprzystosowanych do wojny, zwanych przez Dothraków „owczarzami”.
Geografia[]
Lhazar oddzielony jest od Zatoki Niewolniczej pasmem gór, a przejście między tymi regionami zapewnia Przełęcz Khyzai. Rzeka Skahazadhan tworzy północną granicę Lhazaru i płynie przez przełęcz do Meereen. Większy obszar Lhazaru wydaje się składać z równin i niskich wzgórz, idealnych do hodowli owiec.
Stolicą Lhazaru jest Lhazosh. Dwa inne duże miasta to Hesh i Kosrak. Północne granice Lhazaru często atakowane są przez Dothraków, którzy z łatwością biorą lhazareńskich jeńców i sprzedają ich jako niewolników w Meereen.
Sieć dróg łączy trzy główne miasta ze sobą, a wraz z dodatkowymi drogami prowadzącymi w kierunku wschodnim biegnie przez czerwone pustkowie w Góry Kości i na południowy wschód w kierunku Qarth. Inna droga znajduje się wzdłuż rzeki i prowadzi na zachód, do Meereen.
Kultura[]
Lhazar wydaje się składać głównie z miast, które służą jako centra dla regionów rolniczych i hodowców owiec. W centrum lhazareńskich wiosek i miast często znajdują się świątynie ich dominującego bóstwa, Wielkiego Pasterza. Lhazar nie jest agresywnym narodem i nie wydaje się aby utrzymywał stałą armię. Indywidualnie Lhazareńczycy walczą by się bronić, ale nie mają zmysłu walki. Jednak kapłanki Lhazareńczyków lub maegi, mogą używać potężnych magicznych mocy, jeśli zostaną do tego sprowokowane.