| „ | Tutaj siedzi jedyny król, dla którego mam zamiar się pokłonić – król północy!
— Lord Greatjon Umber, wskazując na Króla Robba Starka.
|
” |
Korona króla północy.
Król północy – tytuł nadawany władcy północy, w czasach niepodległych królestw, przed przybyciem Targaryenów. Kolokwialnie, władców północy nazywano również Królami Zimy. Ród Stark władał jako królowie północy przez tysiące lat.
Znani Królowie Zimy[]
- Król Brandon, nazywany Branem Budowniczym – twórca Muru oraz budowniczy Winterfell, założyciel rodu Starków.
- Król Brandon, nazywany Brandonem Łamaczem, władający podczas Ery Herosów – zawarł sojusz z Królem za Murem Joramunem by pokonać Króla Nocy i Królową Nocy i uwolnić Nocną Straż od ich obowiązków.
- Król Jon Stark, zbudował Wilczy Barłóg po odparciu ataków morskich najeźdźców (potencjalnie ibbeńskich, valyriańskich lub wczesnych Andalów[1]) na Biały Nóż[2][3].
- Król Dorren
- Król Rodrik – oddał Niedźwiedzią Wyspę we władanie rodu Mormont.
- Król Torrhen, nazywany Królem, Który Klęknął – ostatni niepodległy król północy i pierwszy namiestnik północy.
- Król Robb, nazywany Młodym Wilkiem – pierwszy król północy od Podboju. Zdradzony przez Freyów podczas Krwawych Godów i zamordowany przez Roose’a Boltona.
W serialu[]
Jon Snow ogłoszony Królem Północy.
- Jon Snow – wybrany przez lordów północy i Doliny po odbiciu Winterfell z rąk Boltonów.
- Królowa Sansa Stark – mianowana królową niezależnej północy po śmierci Deanerys i wybraniu Brana na władcę Siedmiu Królestw.
- ↑ „Świat lodu i ognia”.
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 66, Bran VII.
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 29, Davos IV.