Gra o tron Wiki
Gra o tron Wiki
Advertisement
Aegon Zdobywca

Aegon I Targaryen, pierwszy król Siedmiu Królestw.

Król Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, w serialu skrócone do Król Andalów i Pierwszych Ludzi – tytuł władcy Siedmiu Królestw Westeros, którego siedzibą jest Czerwona Twierdza w Królewskiej Przystani. Zasiada na Żelaznym Tronie. Sprawuje władzę nad terenami niemalże całego kontynentu, poza obszarami położonymi za Murem.

Symbolami króla w Westeros są Żelazny Tron oraz korona; król może nosić koronę poprzednika, symbolizując chęć prowadzenia podobnych rządów, lub stworzyć sobie nową, co z kolei oznaczać może zaprowadzenie nowego porządku w królestwie. Symbolami władzy królewskiej mogą być także aterybuty poszczególnych królów, jak na przykład valyriański miecz Blackfyre, należący pierwotnie do Aegona I, którego przekazanie bękartowi Daemonowi przez jego ojca Aegona IV, poskutkowało wojnami o tron Siedmiu Królestw.

Tytuły[]

Tytuł króla Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi nawiązuje do trzech ras i kultur, które zamieszkują Westeros.

Wraz z powyższym tytułem, król zawsze nosi również tytuł władcy Siedmiu Królestw (Władcy Sześciu Królestw po inwazji Daenerys Targaryen na Westeros), które oznacza sprawowanie władzy nad siedmioma osobnymi królestwami, istniejącymi przed Podbojem i ich zjednoczeniem.

Najczęściej król zajmuje również stanowisko protektora królestwa, dowódcy wojsk Siedmiu Królestw, prowadzonych przez namiestników. Tym tytułem nie zawsze trzeba mianować monarchę. Protektorem królestwa zostają regenci, którzy sprawują władzę w państwie, kiedy król jest za młody, by władać samodzielnie. Takie przypadki zdarzały się również, kiedy władca nie miał wystarczających umiejętności militarnych i przyznawał ten urząd komuś bardziej doświadczonemu.

Do władcy Siedmiu Królestw oficjalnie zwraca się mianem Jego Miłości, a w formalnych wypowiedziach pisanych i ustnych, używa się następującego zwrotu: „Imię władcy z rodu ród władcy, numer w kolejności Tego Imienia, Król Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, władca Siedmiu Królestw i protektor królestwa”. Dla przykładu, Robert Baratheon znany jest oficjalnie jako „Robert z rodu Baratheonów, Pierwszy Tego Imienia” i tak dalej.

Historia[]

Początkowo tytułowany mianem króla całego Westeros i Tarczą Swego Ludu przez swoją siostrę-żonę Rhaenys, Aegon Targaryen porzucił te tytuły, kiedy został ukoronowany przez Jego Wielką Świątobliwość w Gwiezdnym Sepcie Starego Miasta na Aegona z rodu Targaryenów, Pierwszego Tego Imienia, Króla Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, władcę Siedmiu Królestw i protektora królestwa. W tytule nawiązano do Dornijczyków, potomków Rhoynarów, mimo iż Aegonowi nie udało się włączyć ich terenów do swojego państwa. Zostało ono także nazwane Siedmioma Królestwami, pomimo odrębności Dorne przez następne dwa stulecia.

Dynastia Targaryenów[]

Dom Targaryen

Herb rodu Targaryenów.

  • Aegon I Zdobywca (1 o.P.[1]37 o.P.), nazywany Aegonem Smokiem, założyciel dynastii Targaryenów i Siedmiu Królestw. Jego następcą został syn jego i Rhaenys, Aenys.
  • Aenys I (37 o.P.42 o.P.), uważany za słabego. Jego następcą został jego przyrodni brat, Maegor.
  • Maegor I Okrutny (42 o.P.48 o.P.), bezprawnie koronowany przed dziećmi Aenysa, prawowitymi dziedzicami. Zmarł bezdzietnie, zabity przez ostrza Żelaznego Tronu.
  • Jaehaerys I Pojednawca (48 o.P.103 o.P.), zwany Starym Królem. Syn Aenysa I. Władał dłużej niż jakikolwiek inny monarcha. Ujednolicił prawa na terenie wszystkich Siedmiu Królestw.
  • Viserys I (103 o.P.129 o.P.), wnuk Jaehaerysa I. Swoją następczynią mianował swą córkę, Rhaenyrę, co doprowadziło do wojny domowej, znanej jako Taniec Smoków, między Rhaenyrą, a jej bratem Aegonem.
  • Aegon II (129 o.P.131 o.P.), mianowany na króla przez swoją matkę Alicent i lorda dowódcę Gwardii Królewskiej, Cristona Cole’a, wbrew życzeniom jego zmarłego ojca. Ta decyzja doprowadziła wkrótce do wojny między nim, a Rhaenyrą. Rhaenyra zginęła w trakcie wojny, ale Aegon zmarł bez męskiego potomka.
  • Aegon III (131 o.P.157 o.P.), syn Rhaenyry. Odziedziczył tron kiedy jego matka i wuj zmarli. W trakcie jego rządów zmarł ostatni smok Targaryenów.
  • Daeron Młody Smok (157 o.P.161 o.P.), syn Aegona III. Wybitny wojownik i dowódca wojsk. Udało mu się podbić Dorne, ale nie dał rady włączyć go do Siedmiu Królestw. Zmarł walcząc.
  • Baelor I Błogosławiony (161 o.P.171 o.P.), brat Daerona I. Niezwykle pobożny. Sprowadził siedzibę Wiary do stolicy. Zmarł bezdzietnie, chcąc zachować czystość.
  • Viserys II (171 o.P.172 o.P.), stryj dwóch poprzednich władców. Był królem jedynie przez rok, ale w rzeczywistości sprawował rządy o wiele dłużej jako namiestnik swoich bratanków.
  • Aegon IV Niegodny (172 o.P.184 o.P.), syn Viserysa II. W trakcie swojego życia spłodził wielu bękartów, których zalegitymizował na łożu śmierci, czym doprowadził do kolejnych dziesiątek lat wojen o Żelazny Tron.
  • Daeron II Dobry (184 o.P.209 o.P.), syn Aegona IV. W trakcie swojego panowania włączył Dorne do Siedmiu Królestw poprzez ślub z Myriah Martell, czym właściwie zakończył Podbój Aegona. Przez ostatnie życzenie jego ojca, podczas władania Daerona wybuchł jeden z wielu buntów Blackfyre’ów.
  • Aerys I (209 o.P.221 o.P.), syn Daerona II. Odziedziczył tron po zarazie, która odebrała życie jego ojcu oraz bratankom. Nie interesowała go władza i sprawy państwa zostawił swojemu namiestnikowi, Bloodravenowi.
  • Maekar I (221 o.P.233 o.P.), brat Aerysa I. Zginął tłumiąc bunt lorda z pogranicza Dorne.
  • Aegon V Niespodziewany (233 o.P.259 o.P.), syn Maekara I. Wybrany w głosowaniu podczas Wielkiej Rady po śmierci ojca. Zginął podczas tragedii w Summerhall, po nieudanej próbie wyklucia smoczego jaja.
  • Jaehaerys II (259 o.P.262 o.P.), syn Aegona V. W trakcie swoich rządów stłumił ostatni bunt Blackyre’ów. Zmarł w swoim łożu po nagłej chorobie.
  • Aerys II (262 o.P.283 o.P.), zwany Obłąkanym Królem, Aerys był ostatnim władcą Siedmiu Królestw z dynastii Targaryenów. W ciągu całego swojego życia powoli popadał w obłęd i stawał się coraz bardziej podejrzliwy wobec otoczenia. Zamach na jego życie i porwanie utwierdziły go w przekonaniu, że wszyscy pragną jego śmierci. Rządy Aerysa i porwanie córki Starków przez jego syna Rhaegara wywołały rebelię, która doprowadziła do wyginięcia rodu Targaryenów i wprowadzenia nowej dynastii na tron. Aerys został zabity przez Jaimego Lannistera, który należał do jego Gwardii Królewskiej.

Dynastia Baratheonów[]

Dom Baratheon

Herb rodu Baratheonów.

W serialu[]

Dom Lannister

Herb rodu Lannisterów.

W serialu „Gra o tron” wystąpuje kilka różnic wśród królów Siedmiu Królestw. Największa jest całkowite pominiecie jednego z królów, Jaehaerysa II, którego zastąpione jego następcą z książek, Aerysem II, który w świecie HBO jest synem Aegona V.

W serialu Tommen I Baratheon ginie, popełniając samobójstwo, kiedy jego żona i większośc dwou zginęła w eksplozji Wielkiego Septu Baleora, spowodowanej przez jego matkę, Cersei Lannister, która objęła panowanie w Westeros po śmierci syna. W trakcie rzadów Cersei do Westeros powróciła Daenerys Targaryen, która również ogłosiła się królową i rozpoczęła wojnę przeciwko Lannisterom. Konflikt jednak zszedł na dalszy plan aż do powstrzymania marszu Białych Wędrowców na Siedem Królestw. W międzyczasie okazało się, że Jon Snow nie jest bękartem Eddarda Starka, a synem Rhaegara Targaryena i Lyanny Stark, co oznacząło, że jest prawowitym spadkobiercą Żelaznego Tronu. Mężczyzna jednak tego nie chciał i uważał Daenerys za swoją królową. Jednakże Snow zabił smoczą królową, kiedy dostrzegł w niej pewne szaleństwo oznaczające, że byłaby tyraniczną królową.

Po śmierci Cersei i Daenerys, bez jasnego następcy, lordowie Westeros zgromadzilistalić sukcesję królestwa. Sansa Stark została królową Północy, a Bran Stark, jedyny ocalały syn Eddarda, został wybrany na króla jako Bran Pierwszym Tego Imienia.

Przypisy

  1. o.P. – od Podboju Aegona.
Advertisement