Gniazdo Gryfów – twierdza należąca do rodu Connington położona w krainach burzy. Zamek jest niedużą, ale potężną twierdzą, ze względu na swoje położenie.
Konstrukcja i otoczenie zamku[]
Położone na południowy zachód od Końca Burzy, Gniazdo Gryfów zbudowane jest na końcu długiego, wybiegającego w wody Zatoki Rozbitków cypla, będącego częścią Przylądka Gniewu, na wysokiej skale o ciemnoczerwonej barwie. Wejście na Przylądek jest zamknięte zewnętrzną Bramą, od której prowadzi do Wewnętrznej Bramy odsłonięta grań, zwana przez Conningtonów Gardłem Gryfa. Jest ona wystawiona na ostrzał z głównej bramy oraz z dwóch okrągłych wież ulokowanych po jej bokach.
Najwyższą w zamku wieżą, jest wieża wschodnia. Rozciąga się z niej widok na wszystkie ziemie podległe lordowi władającemu zamkiem.
Z zamku prowadzą dwie tajne drogi ucieczki. Jedna ma początek za ołtarzem matki w Sepcie, druga u podnóża północno-zachodniej wieży, prowadząca na brzeg, do ukrytej zatoczki.
Wielka Komnata znajduje się w donżonie. Jej charakterystycznym elementem są okna, na które składa się wiele romboidalnych szyb o białej i czerwonej barwie. W Wielkiej Komnacie jest też Tron Conningtonów. Komnaty lorda prawdopodobnie też znajdują się w donżonie.
Historia zamku[]
Gniazdo Gryfów od wieków należy do rodu Conningtonów, aktualnie podupadłego. Nie wiadomo wiele o dawnych losach i początkach zamku.
W czasie Rebelii Roberta Conningtonowie stanęli po stronie Targaryenów, lord Jon Connington był przez pewien czas królewskim namiestnikiem, potem jednak (po Bitwie Dzwonów) został wygnany, a zamek przeszedł w ręce jego kuzyna Ronalda. Po wygranej rebelii król Robert odebrał rodowi większość ziem oraz tytuł lorda. W czasie trwania sagi panem zamku jest Rudy Ronnet Connington, syn Ronalda. W czasie „Tańca ze smokami” twierdza zostaje zdobyta przez Złotą Kompanię dowodzoną przez Bezdomnego Harry’ego Stricklanda oraz przez Jona Conningtona, który pragnie odzyskać swe ziemie i tytuł. Zamek stał się tymczasową bazą Złotej Kompanii stanowiącej siły Aegona VI Targaryena.