Lady Elinor Costayne – członkini szlacheckiego rodu Costayne. Elinor była jedną z sześciu żon króla Maegora I Targaryena. Wraz z lady Jeyne Westerling (żona Maegora I) i księżniczką Rhaeną Targaryen były tak zwanymi ”Czarnymi Żonami” [2][1], czyli trzema kobietami, które król Maegor poślubił podczas jednej ceremonii, wiosną roku 47 o.P..
Biografia[]
Elinor urodziła się w roku 28 o.P. na terenie Reach – prawdopodobnie na zamku zwanym Trzy Wieże, siedzibie rodu Costayne'ów – za panowania króla Aegona I Targaryena. Jej ojcem był lord Costayne, matka zaś nieznana. Miała trzech braci, których imiona również nie są nam znane. W nieznanym czasie została poślubiona ser Theo Bollingowi, któremu dała trzech synów.
W roku 47 o.P. ser Theo został aresztowany przez rycerzy Gwardii Królewskiej na rozkaz Maegora, oskarżając go o spiskowanie z królową wdową Alyssą Velaryon w celu zamordowania króla Maegora i osadzenia na Żelaznym Tronie jej najmłodszego syna, księcia Jaehaerysa. Mimo że ser Theo zapewniał o swej niewinności, został on uznany za winnego i tego samego dnia ścięto. Po siedmiu dniach przepisanej żałoby Elinor wezwano na dwór i oznajmiono, że ma poślubić króla[1][2].
Potrójny ślub odbył się w ciepły wiosenny dzień w 47 o.P. na dziedzińcu Czerwonej Twierdzy. Dzieci wszystkich trzech kobiet były obecne na ceremonii zaślubin jako zakładnicy, w celu gwarancji, że odegrają one przeznaczoną im rolę. Zaraz po ślubie król Maegor oddał starszych synów Elinor na wychowanie, jednego do Orlego Gniazda, drugiego do Wysogrodu. Najmłodszego zaś przekazano mamce, gdyż król irytował się gdy królowa karmiła go piersią[1].
O nocy poślubnej krąży wiele dziwnych opowieści. Jedne mówią, że wszystkie trzy Czarne Żony dzieliły ze sobą to samo łoże, inne zaś że król odwiedził nocą je wszystkie po kolei (co wydaje się bliższe prawdy). Mówi się również, że podczas aktu lady Elinor rozdrapała plecy króla na krwawe strzępy. Jednak co tak naprawdę wydarzyło się podczas nocy poślubnej nie mamy pewności, gdyż minęło zbyt wiele lat, a co za tym idzie, nie dane nam jest już oddzielić prawdy od plotek[1].
Pół roku od zawarcia ślubu Edwell Celtigar (który w owym czasie piastował urząd królewskiego namiestnika) orzekł, że królowa Jeyne spodziewa się dziecka, a gdy brzuch Elinor zaczął się powiększać, król również ogłosił, że jest ona brzemienna. Obsypał obie kobiety darami i zaszczytami, oraz przyznał ziemie i urzędy ich krewnym. Na trzy księżyce przed terminem królowa Jeyne zaczęła rodzić i ostatecznie wydała na świat zdeformowane martwe dziecko – równie monstrualne jak te, które urodziła Alys Harroway – pozbawione rąk oraz nóg plugastwo, będące hermafrodytą (posiadało zarówno męskie jak i żeńskie genitalia). Wkrótce potem Jeyne zmarła[1].
Ludzie zaczęli prawić, że nad królem wisi klątwa. Zamordował swego bratanka, odwrócił się od bogów, toczył wojny z Wiarą i Wielkim Septonem, mordował, gwałcił, cudzołożył i popełnił kazirodztwo. Bogowie go karali nie dając mu żywego syna. Maegor natomiast rozkazał ser Owenowi Bushowi i ser Maladonowi Moore'owi aresztować królową Tyannę i wtrącić ją do lochu. Kobieta przyznała się podczas zeznania, że zatruła dziecko Jeyne Westerling, kiedy było jeszcze w łonie matki, a jeszcze wcześniej dziecko Alys Harroway. Zapewniła, że dziecko królowej Elinor czeka ten sam los. Król ponoć zabił ją osobiście. Jednakże zapewnienia Tyanny okazały się prawdą, gdyż w drugim księżycu Elinor powiła martwego równie potwornego syna, pozbawionego oczu oraz ze szczątkowymi skrydłami[1].
Po owych wydarzeniach, które miały miejsce w roku szóstym panowania Maegora, w całych Siedmiu Królestwach już nie miał wątpliwości, że jest przeklęty. Jego zwolennicy zaczęli powoli się od niego odwracać. Jednak największym ciosem dla Maegora było ogłoszenie lorda Końca Burzy, Rogara Baratheona, że prawowitym następcą po królu Aenysie I jak i władcą Siedmiu Królestw jest Jaehaerys Targaryen. Królowa Alyssa, jak i siostra księcia, księżniczka Alysanne były obecne, gdy Jaehaerys wyciągnął z pochwy Mroczną Siostrę i poprzysiągł, że obali rządy swego stryja i przyniesie pokój królestwu. Gdy do królowej Rhaeny dotarły wieści, że w Końcu Burzy Jaehaerys zbiera siły, dosiadła swego smoka Dreamfyre i poleciała do niego, porzucając swego stryja–męża. Zabrała ze sobą swą córkę Aereę i Blackfyre'a, którego wykradła Maegorowi, gdy ten spał. Dowiedziwszy się po obudzeniu co się stało, chciał nakazać wielkiemu maesterowi rozesłać do wszystkich lojalnych lordów i chorążych kruki z zawezwaniem by wszyscy niezwłocznie stawili się w Królewskiej Przystani, jednak okazało się, że ten uciekł statkiem do Pentos. Gdy zauważył zniknięcie dziedziczki tronu, posłał jeźdźca do Starego Miasta z rozkazem stracenia jej bliźniaczki Rhaelli za zdradę ich matki, ale lord Hightower schwytał posłańca. Również dwaj gwardziści uciekli pod osłoną nocy, by przyłączyć się do księcia Jaehaerysa. Pierwszym z lordów jacy stanęli po stronie Jaehaerysa, był Daemon Velaryon,lord Velaryon. Velaryonowie zaś byli admirałami Siedmiu Królestw, toteż Maegor przekonał się któregoś dnia, że utracił również całą flotę. Za Velaryonami podążyli inne ważne rody, jedni po drugich opowiadając się przeciwko królowi.
Ostatecznie na rozkaz Maegora w Królewskiej Przystani zebrało się około dwudziestu pomniejszych lordów, wszyscy jednak przyprowadzili ze sobą jakieś cztery tysiące ludzi i zaledwie co dziesiąty był rycerzem. Wszyscy stawili się w Czerwonej Twierdzy, gdzie król chciał omówić plany bitwy. Widząc jednak, jak mała garstka ich jest i że żaden z wysoko postawionych lordów nie zamierza się do nich przyłączyć, opuściła ich odwaga. Natomiast gdy lord Hayford próbował namówić króla do abdykacji, ten nakazał go niezwłocznie ściąć, kontynuując naradę. Lordowie zaczęli więc przygotowywać plany przez cały dzień i pół nocy. Król został następnie sam. Ostatnimi którzy go widzieli, byli lord Rosby i lord Towers. Gdy nadszedł wreszcie świt, ostatnia z jego żon, królowa Elinor przyszła go odwiedzić. Zastała Maegora na Żelaznym Tronie, bladego i martwego, jego szaty zaś przesiąknięte były krwią. Wyszczerbione ostrza rozcięły mu ręce od nadgarstki aż po łokcie. Inne ostrze wbiło mu się w kark[1][3].
Wielu do dziś wierzy, że to Żelazny Tron go zabił, inni, że życia pozbawiła go sama Elinor chcąc pomścić morderstwo pierwszego męża, a jeszcze inni, że do sali tronowej mogła zakraść się nieznana osoba tajnym przejściem i wrócić tą samą drogą. Winnymi mogli być równie dobrzy gwardziści królewscy. Jednak równie dobrze Maegor sam mógł pozbawić siebie życia, ogarnięty rozpaczą, chcący unikną klęski oraz hańby, jakie go czekały[3][1].