Gra o tron Wiki
Advertisement
link={{{tv}}}Book
Artykuł dotyczy zagadnienia występującego w serialu „Gra o tron”.

Eddard Stark (wym. /'ɛdɑ:d stɑ:k/),w gronie przyjaciół nazywany Nedem – lord Winterfell, namiestnik Północy i Królewski Namiestnik, przez krótki czas Lord Regent Królestwa. Był drugim synem lorda Rickarda Starka i jego żony lady Lyarry Stark. Mąż Catelyn Tully i ojciec piątki dzieci: Robba, Sansy, Aryi, Brana, Rickona. Został ścięty na rozkaz króla Joffreya I Baratheona przez królewskiego kata Ilyna Payne’a.

Eddard jest jednym z narratorów w pierwszej części sagi, występuje też epizodycznie na początku drugiej.

Charakterystyka[]

W chwili rozpoczęcia akcji książki, lord Eddard ma nieco ponad trzydzieści lat i jest lordem Winterfell. Ma pięcioro dzieci.

Posiada charakterystyczną dla rodu Starków urodę: pociągłą twarz, szare oczy i ciemne włosy. Oblicze Neda zdobi broda, zaczynająca robić się siwa.

Wśród wielu ludzi uznawany był za zimnego człowieka, jednak w stosunku do rodziny odnosi się z miłością i serdecznością. Głęboko wierzy w Starych Bogów. Ma silnie zakorzenione poczucie honoru i sprawiedliwości. W przeciwieństwie do południowych lordów nie zatrudnia zawodowego kata, ale sam wymierza sprawiedliwość. Ze swoją ostrożnością stanowił pewnego rodzaju przeciwwagę dla porywczości Roberta. Był dobrym strategiem i wojownikiem.

Nienawidził prowadzonej na południu gry o tron i wszystkich związanych z nią spisków oraz układów.

Historia[]

Młodość[]

Eddard urodził się w stolicy północy Winterfell w 263 o.P.[1], jako drugi syn lorda Rickarda Starka i jego żony – kuzynki Lyarry Stark, miał już wtedy starszego porywczego brata Brandona, potem na świat przyszło jego młodsze rodzeństwo brat Benjen i siostra Lyanna.

Eddard w wieku ośmiu lat został oddany na wychowanie Jonowi Arrynowi, jego ojciec zaintrygowany przez swego maestera dążył do zwiększenia stosunków z południem. Dzieciństwo i młodość spędził w Dolinie z drugim wychowankiem lorda Arryna – Robertem Baratheonem, z którym połączyły go więzy przyjaźni. Ned był młodszym synem lorda Winterfell, dlatego nie przewidywano, że będzie kiedyś władał Północą. Razem ze swym przyjacielem spędził beztroskie dzieciństwo w Orlim Gnieździe. Młody Ned wyrósł na sprawiedliwego, spokojnego i honorowego człowieka, podczas gdy jego przyjaciel Robert – bardziej porywczy i mniej zdyscyplinowany, był jego prawdziwym przeciwieństwem.

Podczas turnieju w Harrenhal Lyannę Stark porwał syn króla Aerysa II Targaryena, książę Rhaegar. Lyanna była zaręczona z Robertem, toteż zdarzenie to wywołało ogólne oburzenie. Ojciec Neda, Rickard, postanowił przekonać króla do oddania mu córki i razem ze swym najstarszym synem Brandonem wyruszył do Królewskiej Przystani. Aerys w ataku swego szaleństwa rozkazał spalić ich obydwu żywcem.

Rebelia Roberta Baratheona[]

Ponieważ jego ojciec i starszy brat zostali zamordowani, Ned stał się Lordem Winterfell. Chciał zwołać swe chorągwie, aby przyłączyć się do rebelii, jednak przemieszczenie się z Doliny na Północ było problematyczne ze względu na Gulltown, główne portowe miasto tego regionu, które pozostało lojalne wobec Żelaznego Tronu. Ned musiał więc przejść przez góry do Paluchów i nająć rybaka, który przetransportował go na swojej łódce do Białego Portu. Po drodze zostali złapani przez sztorm i rybak utonął. Jednakże, jego córce udało się przywieźć Neda do Trzech Sióstr. Kiedy Ned przybył do Sisterston, maester lorda Borrella nakłaniał swego pana, by był lojalny wobec Aerysa i zabił młodego lorda. Wiedząc jednak, że Jon Arryn i Robert Baratheon są w trakcie przejmowania Gulltown, lord Borrell nie był pewny, kto zwycięży w tym konflikcie. Dlatego też pozwolił Nedowi udać się do Białego Portu, prosząc go jednak, by nie mówił nic o swym pobycie w Sisterton, na wypadek gdyby rebelia się nie powiodła. Po zwołaniu swych chorągwi, Ned powędrował z armią Północy by dołączyć do Roberta na południu, a Winterfell pozostawił pod opieką młodszego brata Benjena Starka. Przybył akurat na czas, żeby odwrócić szalę zwycięstwa w Bitwie Dzwonów. Potem pomaszerował do Riverrun, gdzie poślubił Catelyn Tully, która wcześniej była narzeczoną jego starszego, nieżyjącego już brata. Jon Arryn poślubił siostrę Catelyn, Lysę, podczas tej samej ceremonii. Podwójne wesele sprawiło, iż ród Tully przyłączył się do rebelii.

Największe zwycięstwo rebeliantów nastąpiło w bitwie nad Tridentem, kiedy Robert Baratheon zabił księcia Rhaegara Targaryena w walce jeden na jednego. W czasie walki został wzięty do niewoli ser Barristan Selmy; zarówno Eddard, jak i Robert byli za jego ułaskawieniem. Ned zignorował propozycję zabicia rycerza, złożoną mu przez jego chorążego Roose’a Boltona. Ponieważ Robert został ranny, zadanie przejęcia Królewskiej Przystani spadło na Eddarda. Kiedy tam przybył, okazało się, że armie lorda Tywina Lannistera zdążyły już zdobyć miasto. W trakcie buntu, Ned traktował dom Lannisterów ze swoistą pogardą, ponieważ lord Tywin najdłużej pozostawał neutralny, najwyraźniej po to, by na koniec dołączyć do zwycięskiej strony konfliktu. Uczucia te pogłębiły się, gdy lord Północy dowiedział się, że Lannisterowie zdobyli miasto podstępem, a ich ludzie brutalnie zamordowali żonę i dzieci księcia Rhaegara. W dodatku nad Czerwoną Twierdzą powiewały flagi domu Lannister. Natomiast gdy Eddard udał się do sali tronowej, by ubiegać się o koronę dla Roberta, zastał ser Jaime’go Lannistera siedzącego na Żelaznym Tronie nad trupem Aerysa. Wszystko to spotęgowało podejrzenia Eddarda co do ambicji Lannisterów. Czuł, że to w jaki sposób stolica została przejęta, było niehonorowe wobec sprawy Roberta. Był też zawiedziony, że Robert przybywając do miasta, nie podzielał jego moralnego niepokoju i złości z powodu morderstwa żony i dzieci Rhaegara. Baratheon zignorował również jego radę na temat tego, że Jaime Lannister powinien dołączyć do Nocnej Straży ze względu na to, że złamał swe przysięgi jako członek Straży Królewskiej. Ich brak zgody w tych sprawach stworzył między nimi przepaść, której nawet Jon Arryn nie potrafił usunąć.

Eddard opuścił Roberta, zostawiając go w Królewskiej Przystani i ruszył do Końca Burzy na ratunek bratu Roberta Stannisowi Baratheonowi który bronił się już rok w obleganej twierdzy przed lordami Reach. Mace Tyrell i jego armia poddali się bez walki. Potem pomaszerował do Dorne, by uwolnić swoją siostrę, Lyannę, która najprawdopodobniej była przetrzymywana w Wieży Radości. Kiedy Ned przybył tam, wraz z sześcioma towarzyszami – lordem Howlandem Reedem, byłym giermkiem brata, Ethanem Gloverem, lordem Willamem Dustinem, Martynem Casselem, Theonem Wullem i z ser Markiem Ryswellem, okazało się, że wieża strzeżona jest przez trzech członków Straży Królewskiej, w tym ser Arthura Dayne’a. W potyczce zginęli wszyscy oprócz Neda i jego kompana, lorda Howlanda Reeda. Niestety, gdy Ned znalazł Lyannę, była już umierająca. Przed śmiercią wymogła na nim obietnicę, która zobowiązywała Neda do ochrony jej syna Jona i wychowywania go jako swojego bękarta. Zdarzenie to nawiedzało Neda, jednak śmierć jego siostry i smutek temu towarzyszący na nowo połączył go z przyjacielem – królem Robertem. Po śmierci siostry zburzył Wieżę Radości, a na jej kamieniach usypał osiem kurhanów dla swych towarzyszy i przeciwników. Ciało Lyanny razem ze szczątkami ojca i brata zabrał do Winterfell, gdzie je pochował.

Lord Winterfell[]

Eddard wrócił do Winterfell, zabierając ze sobą swojego (oficjalnie) bękartaJona Snow. To nadwyrężyło jego związek z żoną, Catelyn, która w tym czasie urodziła ich syna, Robba. Ned odmówił jej wyjaśnień w sprawie pochodzenia Jona. Jednakże, gdy lady Catelyn usłyszała plotki, iż matką chłopca jest dornijska szlachcianka, Ashara Dayne, zapytała o to męża. Ned odpowiedział jedynie, że chłopiec jest z jego krwi i to wszystko, co musi wiedzieć. Później uciszył podgłoski o Asharze. Lord Edric Dayne wierzy, że matką Jona była raczej kobieta imieniem Wylla, niż jego ciotka. Wylla pracowała dla domu Dayne i przez jakiś czas była mamką Edrica. Zapytany o matkę Jona przez Roberta, Eddard także wspomina imię Wylla. Jednakże, Godric Borell utrzymuje, że matką bękarta jest córka rybaka, która pomogła Nedowi wydostać się z Palców. Po powrocie na północ oddał rumaka swego towarzysza i chorążego lorda Willama Dustina jego żonie wdowie lady Barbrey Dustin, która potem miała żal do Eddarda za to że nie oddał jej kości jej męża. Prawdą okazało się że jest to syn Rhaegara Targaryena i Lyanny Stark, a Ned wychowuje go jako swojego bękarta, aby chronić go przed furią Roberta Baratheona.

Ned spędził następne piętnaście lat jako Lord Winterfell, którym nigdy nie spodziewał się zostać i nie czuł się wystarczająco dobry by nim być. Rzadko opuszczał swoje ziemie i nie angażował się w skomplikowanie intrygi południowych regionów. Mimo tego, że jego chorąży byli lojalni, Ned miał do czynienia z problemami takimi jak oskarżenie Joraha Mormonta o zbrodnię handlu niewolnikami. Ned nie mógł mu tego wybaczyć i osobiście ruszył na Niedzwiedzią Wyspę aby wymierzyć sprawiedliwość lordowi Jorahowi, jednak ten uciekł z wyspy i od tej pory żył jako wygnaniec. Po jego ucieczce władze i pieczę nad Rodem Mormont przejęła jego ciotka lady Maege Mormont. Jeden raz opuścił Północ by znów walczyć u boku Roberta; pomógł mu stłumić bunt Greyjoyów. Po decyzyjnym oblężeniu Pyke i poddaniu się Balona Greyjoya, Ned wziął jego jedynego ocalałego syna, Theona, jako wychowanka i zarazem zakładnika.

Przez następne lata dobrze ułożyły mu się stosunki z żoną i doczekał się z nią czwórki następnych dzieci: Sansy (286 o.P.), Aryi (289 o.P.), Brana (291 o.P.) i Rickona (295 o.P.). Swoje dzieci wychowywał w wierze Starych Bogów oraz z poczuciem honoru i sprawiedliwości.

Eddard, podobnie jak jego przodkowie, był przyjacielem Nocnej Straży, razem ze swym bratem Benjenem Starkiem, Pierwszym Zwiadowcą z Nocnej Straży, wspomóc Mur i strażników. Lord Eddard zamierzał osiedlić lordów i nowych osadników w Nowym Darze, który stał zupełnie opuszczony, miał to pomóc straży gdyż lordowie z Daru angażowali by się w obronę muru dla własnego bezpieczeństwa, a po za tym płacili by podatki dla straży. Jednak Ned był do tego sceptycznie nastawiony, ponieważ wiedział że te plany nie będą mogły się spełnić, ponieważ nadchodziła zima, co oznaczało że Dar będzie skuty lodem i nie będzie z niego żadnych dochodów, i te plany musiały być odłożone na przybycie wiosny.

Gra o tron[]

Piętnaście lat później, Eddard wciąż zarządza Północą. Razem ze swymi synami rusza wymierzyć sprawiedliwość dezerterowi z Nocnej Straży, a karą za ten występek jest śmierć. Po uczynieniu swej powinności, Ned wraca do Winterfell. W drodze do twierdzy, jego syn Robb i przyszywany syn Jon, znajdują w lesie martwą wilkorzycę zabitą przez jelenia oraz piątkę małych wilkorów. Początkowo Ned chce zabić szczenięta, ponieważ stwierdza, że bez matki i tak nie przeżyją, jednak zostaje przekonany przez swego przyszywanego syna Jona, że to dar od bogów i powinni zatrzymać pięć wilkorów dla jego dzieci z prawego łoża. Tuż przed odjazdem Jon znajduje jeszcze jednego wilkora - albinosa, który został odrzucony od reszty i przygarnia go.

F0ab95da6dbf728f4cf99795aacd62aa

Po powrocie do Winterfell, lord Eddard udaje się do Bożego Gaju gdzie oczyszcza siebie i swój miecz. Tam odwiedza go jego żona Cat i przekazuje mu bolesną wieść o śmierci Jona Arryna, Królewskiego Namiestnika, oraz o tym że jego przyjaciel król Robert I Baratheon wyruszył na północ do Winterfell. Chociaż wieść o śmierci lorda Arryna mocno nim wstrząsnęła, Ned raduje się z powodu odwiedzin starego przyjaciela. Rozkazuje szybkie przygotowania aby godnie przyjąć króla.

Kiedy król przybywa, każe Nedowi zaprowadzić się do krypt zmarłych Starków, pod pretekstem złożenia im hołdu. W rzeczywistości chcę zobaczyć grób swej ukochanej Lyanny. W czasie przechadzki pomiędzy grobami, Ned pyta Roberta o to, jak zginął Arryn. Król informuje go, że był zupełnie zdrowy dwa tygodnie przed śmiercią, a potem gorączka zwaliła go z nóg. Przyjaciele opowiadają sobie stare historie, a w pewnym momencie Robert skarży się Nedowi, że otaczają go głupcy i pochlebcy oraz prosi go aby ten został jego namiestnikiem. Mówi mu również, że gdyby jego siostra żyła, łączyły by ich jeszcze więzy krwi i informuje go, że jeszcze nie jest za późno. Proponuje mu ślub swego syna, Joffrey’a i jego córki Sansy. W końcu razem docierają do grobowca siostry Neda, gdzie Robert wyrzuca Nedowi, że pochował swą siostrę w tak ponurym miejscu i powinna leżeć na łące pełnej kwiatów. Na koniec jeszcze raz przypomina Eddardowi jak bardzo nienawidzi Targaryenów.

Wieczorem odbywa się wielka uczta z okazji odwiedzin króla. Biesiadują wszystkie dzieci Neda oraz orszak króla. Przybywa również jego brat, Benjen, który jest zaprzysiężonym bratem z Nocnej Straży i pierwszym zwiadowcą. Ned rozmawia z nim na temat dzikich i zagrożenia z ich strony.

Po uczcie, jego żona Cat namawia go do objęcia stanowiska Królewskiego Namiestnika, jednak Eddard nie był przekonany czy powinien obejmować ten urząd. W tym czasie do Cat przybywa maester Luwin z listem od jej siostry, Lysy Arryn, żony niedawno zmarłego Jona Arryna. Lysa w liście informuje ją, że to Lannisterowie zabili jej męża oraz, że uciekła z Królewskiej Przystani do Orlego Gniazda. Wtedy też Ned postanawia przyjąć urząd Namiestnika. Do stolicy zamierza zabrać ze sobą swoje córki i syna Brana. Pozostaje jeszcze tylko kwestia jego (oficjalnie) bękarta. Ponieważ nie może zabrać go do Królewskiej Przystani, Cat uporczywie namawia Neda, aby zgodził się na wstąpienie Jona do Nocnej Staży. Eddard bardzo sceptycznie podchodzi do tej propozycji, ale ostatecznie się zgadza się na wysłanie syna na Mur.

Jedruszek leaving Winterfell

Lord Eddard i Król Robert wyruszają z Winterfell.

Kiedy jego syn Bran spada z wieży, staje się oczywiste, że nie może z nim pojechać i musi zostać w zamku. Cat stara się przekonać Neda żeby nie jechał, jednak ten chce odkryć przyczyny zamachu na swego syna oraz okoliczności śmierci swego dawnego opiekuna Jona Arryna. Ruszając na południe zabiera ze sobą swoje córki i ich wilkory, około pięćdziesięciu ludzi z ich kapitanem, Jorym Casselem oraz zarządcę Winterfell Vayona Poole’a i jego córkę. Niebawem cały, bardzo liczny orszak wyrusza z Winterfell na południe.

W czasie podroży wybrali się razem z Robertem na przejażdżkę do Krainy Kurhanów. Eddard ostrzega go wtedy przed zagrożeniem ze strony Lannisterów, lecz nie informuje go o podejrzeniach co do śmierci Jona. Robert ignoruje jego rady, jednak kiedy Ned podejmuje temat syna Jona, Roberta Arryna i jego tytułów, król niechętnie przyznaje że oddał urząd Namiestnika Wschodu Jaimemu Lannisterowi. Eddard próbuje go przekonać aby to stanowisko zachować dla Roberta Arryna albo oddać bratu króla, Stannisowi Baratheonowi.

W czasie tej przejażdżki Robert przekazuje Nedowi wiadomość, że Daenerys Targaryen wyszła za khala Drogo. Król obawia się, że Daenerys zajdzie w ciążę i urodzi dziecko, co zwiększy liczbę potencjalnych uzurpatorów, nie wspominając o tym, że jej brat, Viserys Targaryen, będzie dysponował armią khala. Mimo ogromnej nienawiści Roberta do Targaryenów, Eddardowi udaje się odwieść go od pomysłu wysłania do Essos mordercy. Radzi mu aby w spokoju poczekać na rozwój wypadków.

Kiedy orszak dotarł do miejsca dawnej bitwy nad Trindentem, dochodzi do przykrego incydentu. Książę Joffrey w czasie swego spaceru z Sansą natknął się na Aryę, która ćwiczyła walkę z synem rzeźnika. Pod wpływem wina zabił chłopca, zaatakował Aryę, która próbowała go ratować, a jej wilkor, Nymeria, zaatakował księcia. Po tym wydarzeniu Arya uciekła i orszak musiał jej szukać cztery dni. Gdy została odnaleziona,

Ned-and-sansa-lord-eddard-ned-stark-33441020-1280-720

Eddard w czasie osądzania Aryi.

doprowadzono ją przed oblicze króla. Ned przybywa na przesłuchanie, na którym Arya opowiada swoją wersję wydarzeń, a Joffrey swoją. Przed oblicze króla zostaje wezwana Sansa, która kłamie, że nic nie widziała. W końcu król uznaje że to nic wielkiego, jednak jego żona żąda skóry zwierzęcia, a ponieważ Nymeria uciekła, królowa każe zabić wilkora Sansy, Damę. Pomimo próśb Neda, Robert nie zamierza się w to mieszać. Aby zwierzę nie zostało zabite przez kata Lannisterów, Ilyna Payne’a, Ned decyduje się sam zabić wilkora i odesłać jego zwłoki do Winterfell, aby mogła tam spocząć w spokoju i żeby królowa nie dostała jej skóry. W końcu po długiej podroży cały orszak dociera do stolicy. Eddard zostaje od razu zaproszony na zebranie małej rady. Na pierwszym posiedzeniu poznaje swoich przyszłych współpracowników; Starszego nad szeptami eunucha, lorda Varysa, przebiegłego Petyra Baelisha nazywanego Littlefingerem, z którym pojedynkował się jego brat o Cat; Wielkiego Maestera Pycelle’a. Cieszy się jedynie na widok Renly’ego Baratheona, brata Roberta, którego zna. W czasie posiedzenia dostaje pierwsze zadanie, aby zorganizować turniej na cześć objęcia przez niego urzędu Namiestnika. Dowiaduje się wtedy o licznych problemach korony oraz że jest zadłużona na 6 000 000 złotych smoków. Ned przekonuje się również, że w stolicy nie wolno nikomu ufać.

Littlefinger-and-ned-stark-1x03-01 FULL

Eddard dusi Littlefingera.

W drodze powrotnej do swego nowego domu – Wieży Namiestnika, zaczepia go Baelish, który mówi mu, że jego żona na niego czeka. Nic nie wyjaśniając, prowadzi go przez tajne przejścia do jednego ze swych domów publicznych. Wściekły Eddard myśląc że jest to jakiś żart lub prowokacja, rzuca się na niego i dusi go. Powstrzymuje go jednak ser Rodrik Cassel, zbrojmistrz w Winterfell który jak myślał Ned, jest na Północy. Rodric prowadzi Neda do żony, ta opowiada mu o zamachu na życie Brana i o tym, że zrobili to Lannisterowie. Przekazuje mu również dowód – sztylet z valyriańskiej stali. Littlefinger oferuje również swoją pomoc, informuje ich że, sztylet należy do niego, ale przegrał go w zakładzie z

Eddard-and-Catelyn-Stark-lord-eddard-ned-stark

Ned i Cat w domu publicznym Littlefingera.

Tyrionem Lannisterem. Proponuje również, żeby Ned nie mówił niczego królowi, dopóki nie zdobędzie więcej dowodów. Kiedy Cat i Ned zostają sami, ten prosi ją, aby wyruszyła z powrotem na północ, zaopiekowała się ich synami oraz aby wysłała kruki do jego zaufanych chorążych, Helmana Tallharta i Galbarta Glovera. Chce, by zebrali oni 200 dobrych łuczników i obstawili Fosę Cailin oraz żeby lord Wyman Manderly zebrał siły w Białym Porcie. Ned nakazuje Cat, by zaopiekowała się ich podopiecznym, Theonem Greyjoyem, ponieważ flota jego ojca przyda się w nadchodzącej wojnie.

Po pewnym czasie Ned postawiania spotkać się z wielkim maestrem Pycellem, by omówić sprawę śmierci Jona Arryna, którym Pycelle się zajmował. Wielki maester informuje go, że Arryn od dawna nie był w najlepszej kondycji oraz martwił się o swego chorowitego syna i swą żonę. Mówi Eddardowi, że odprawił maestera Colemona, który był opiekunem Arryna i stosował mikstury przeczyszczające oraz sam zajął się doglądaniem namiestnika. Próbuje przekonać Neda, że Jon zginął śmiercią naturalną lub też od zimnego wina. Powiada również, że w ostatnich godzinach życia Arryn z całych sił wołał króla Roberta. Ten przybył i rozmawiał z nim oraz żartował z dawnych czasów. Kiedy maester uznał, że nie ma już nadziei, podał mu makowe mleko. Wielki maester przekazuje mu wiadomość, że Jon przed śmiercią wypowiadał słowa „nasienie jest silne”. Eddard stara się przekonać maestera, że Arryna otruto, ten jednak ignoruje jego podejrzenia.

Nedowi udaje się zdobyć księgę spisu szlachetnie urodzonych, którą przed śmiercią przeglądał Arryn. Po rozmowie Ned domyślał się, że wielki maester szpieguje dla królowej.

Konflikt z królem, dotyczący Daenerys i Viserysa Targaryenów sprawił, że Eddard zrezygnował z urzędu. Przed odjazdem na Północ udało mu się odkryć prawdę o kazirodczym związku Cersei i Jaime’go Lannisterów. Nim Ned powiadomił o tym Roberta, król zginął na polowaniu. Przed śmiercią Robert mianował lorda Eddarda regentem, ale Cersei Lannister zanegowała dokument. Opuszczony przez zauszników Ned został uwięziony w lochach Czerwonej Twierdzy.

W zamian za obietnicę ułaskawienia Ned zgodził się przyznać do zdrady, jednak w dniu publicznego procesu, u progu Wielkiego Septu Baelora Joffrey Baratheon skazał go na śmierć, a wyrok został wykonany.  

Rodzina[]

Eddard poślubił 283 o.P. w Riverrun najstarszą córkę lorda Hostera Tully’ego i Minisy Whent i wcześniejszą narzeczoną swojego brata, lady Catelyn Tully. Razem z nią miał piątkę dzieci:

  • Robba – najstarszego syna, Lorda Winterfell i Króla Północy i Dorzecza.
  • Sansę – pierwszą córkę i drugie dziecko, żonę Tyriona Lannistera.
  • Aryę – drugą córkę i trzecie dziecko.
  • Brana – drugiego syna i czwarte dziecko.
  • Rickona – trzeciego syna i piąte dziecko.

Poza nimi jest przyszywanym ojcem syna Lyany Stark.

Relacje i Stosunki[]

Z rodziną[]

Eddard bardzo kochał swoją rodzinę. Żałował, że stracił tak wcześnie swojego brata i siostrę i miał sobie za złe to, że nie mógł ich uchronić. Bardzo kochał swoje dzieci i żonę, okazywał swoim dzieciom dużo uczucia i często je pouczał. Jego dzieci odwzajemniały jego miłość i postrzegały go jako wzorowego ojca.

Eddard co prawda nie poślubił swojej żony Catelyn Tully z miłości, jednak po pewnym czasie bardzo ją pokochał. Był dla niej dobrym, kochającym mężem. Gdy urodził się Jon Snow, Eddard by ochronić go przed śmiercią ogłosił go swoim bękartem. Catelyn odebrała to jako zdradę, jednak ich małżeństwo przetrwało. Wybaczyła Nedowi, jednak nie zaakceptowała Jona.

Z Jonem Snowem[]

Stosunki Eddarda z jego (oficjalnie) bękarcim synem, Jonem Snowem były dobre. Eddard kochał Jona i wychował go, narażając się na gniew ze strony żony. Zaszczepił w synu poczucie obowiązku i honoru, zasady najważniejsze w rodzie Starków. Snow kochał ojca, jednak czuł do niego żal o to, że był (oficjalnie) bękartem, a nie pełnoprawnym Starkiem oraz o to, że Eddard nigdy nie zdradził mu tożsamości jego matki.

Cytaty Eddarda[]

Władca, który chowa się za płatnym katem, szybko zapomina czym jest śmierć
— Lord Eddard Stark do syna Brana Starka
Bran – Czy można okazać dzielność, bojąc się jednocześnie Eddard – Tylko wtedy można być naprawdę dzielnym
— Lord Eddard Stark do syna Brana Starka
W żyłach Starków wciąż płynie krew Pierwszych Ludzi. Wierzymy, że ten kto wydaje wyrok, sam powinien go wykonać. Jeśli chcesz odebrać komuś życie, powinieneś spojrzeć mu w oczy i wysłuchać jego ostatnich słów. Jesteś mu to winien. kiedy nie masz odwagi tego uczynić, skąd możesz wiedzieć, że ten człowiek zasługuje na śmierć?
— Lord Eddard Stark do syna Brana Starka
Zimy są ciężkie. Ale Starkowie przetrwają. Zawsze dają sobie radę
— Lord Eddard Stark do króla Roberta I Baratheona


Ciekawostki[]

  • Kiedy miał wyjechać z Królewskiej Przystani, zastanowił się czy postarać się razem z Cat o jeszcze jedno dziecko.
  • W czasie, kiedy jego siostra umierała, poprosiła go o wychowywanie jej syna, Jona Snow, którego ojcem był Rheagar Targargaryen i o ochronę go przed Robertem Baratheonem, dlatego Ned mówił o nim jako o swoim bękarcie.
  • Podczas turnieju w Harrenhal śmiał się z siostry, bo płakała po usłyszeniu melancholijnej piosenki Rheagara Targaryena.

Pojawienia[]

POJAWIENIA W SEZONIE I
Nadchodzi zima Królewski trakt Lord Snow Kalecy, bękarci i im podobni Wilk i Lew
Złota korona Wygrywasz albo giniesz Ostry koniec Baelor Ogień i Krew *

* – pojawia się jako ciało.

POJAWIENIA W SEZONIE III
Valar Dohaeris Mroczne skrzydła, mroczne słowa * Ścieżka kar A teraz jego warta dobiegła końca Pocałowana przez ogień
Wspinaczka Niedźwiedź i dziewica cud Drudzy Synowie Deszcze Castamere Mhysa

* – tylko głos w wizji Brana.

POJAWIENIA W SEZONIE IV
Dwa miecze Lew i Róża * Wyzwoliciel z łańcuchów Wierny Przysiędze Pierwszy tego imienia
Prawa ludzi i bogów Przedrzeźniacz Góra i Żmija Strażnicy na Murze Dzieci

* – pojawia się w wizji Brana.

POJAWIENIA W SEZONIE VI
Czerwona kobieta Dom * Zdrajca * Księga Nieznajomego Drzwi *
Krew mojej krwi * Złamany Nikt Bitwa bękartów Wichry zimy *

* – pojawia się w wizji Brana.

Przypisy

  1. 1,0 1,1 o. P. – od Podboju Aegona.

Galeria[]

Advertisement