Inni, biali wędrowcy[1][2], zimni bogowie[3], białe cienie[3], białe widma[4], zimne cienie[4] – człekokształtne byty zamieszkujące północne tereny za Murem. Po ośmiu tysiącach lat ich nieobecności uważane za wymarłe.
Wygląd i charakterystyka[]
Inni są wysocy, chudzi i biali jak mleko[5]. Mają niebieskie oczy, opisywane jako płonące niczym lód[5] czy też niebieskie i jaskrawe jak gwiazdy[3]. Krew innych jest jasnoniebieska, a kości jasne i lśniące jak mleczne szkło[4].
Autor książek, George R. R. Martin określa Innych jako „osobliwych, pięknych, jak Sídhe z lodu”, „inny rodzaj istoty”, „nieludzkich, eleganckich, niebezpiecznych”[6]. Choć Stara Niania mówiła, że są martwi[7], George podkreśla, że Inni nie są nieżywi[6]. Jednakowoż królowa Króla Nocy, prawdopodobnie Inna, z powodu swoich niebieskich oczu i jasnej skóry, nazywana jest „trupią królową”[8][9].
Inni noszą delikatne, migoczące zbroje, które zmieniają kolor z każdym krokiem[5]. Tommy Patterson, twórca komiksów na podstawie książek, mówi, że Martin opisał ich pancerze jako „odblaskowe, kamuflujące zbroje”, które są w stanie „naśladować otoczenie jak czysta, nieruchoma tafla wody”[6].
Inni w pancerzu i z orężem.
Inni są potężnymi wojownikami i posługują się cienkimi, kryształowymi mieczami. Blade ostrza przechodzą przez kolczugę, jakby to był jedwab[5]. Miecze wydają się ożywać w blasku księżyca, są przezroczyste i posiadają poświatę[4][5]. Kiedy oręż Innego uderzy w stal, zamiast szczęku metalu, wydaje z siebie wysoki głos, przypominający wycie zwierzęcia[5]. Kiedy ich miecze otrą się o płomienie pochodni, wydają z siebie pisk ostry jak igła[4]. Zapytany o materiał ich oręża, George Martin odpowiada, że „są one zrobione z lodu, lecz nie zwyczajnego lodu. Inni potrafią zrobić z lodem niewyobrażalne rzeczy i wykorzystywać go jako substancję”[10]. Ostrza Innych wydają się być zimne; są w stanie pokryć metalowe miecze szronem oraz rozbić stalowe ostrza na kawałki[5][11].
Inni posiadają umiejętność wskrzeszania umarłych ludzi i istoty w postaci upiorów[12]. Przed tym może zapobiec jedynie spalenie ciała zmarłego[11]. George R. R. Martin odmawia udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy wskrzeszanie polega na podobnym zjawisku, co zdolności kontrolowania umysłów zwierząt przez zmiennoskórych i wargów[13]. Istnieją opowieści o Innych ujeżdżających ciała umarłych zwierząt, takich jak niedźwiedzie, wilkory, mamuty i konie. Niektóre z nich mówią także o wielkich lodowych pająków[11].
Inni poruszają się delikatnie po śniegu i nie zostawiają na nim śladów[4][14]. Ich ruchy mogą być bardzo szybkie i zwinne[4]. Towarzyszy im przenikliwy chłód[4][5], lecz nie jest wiadome, czy pojawiają się jedynie, kiedy jest tak zimno, czy może to chłód podąża za nimi[11][15]. W ich pobliżu pojawia się również biała mgła[16]. Mogą pojawić się w trakcie śnieżyc i znikają, gdy niebo robi się czyste[11]. Ukrywają się przed światłem słonecznym i ujawniają się nocą[11][16][17]; choć istnieją opowieści, które mówią, że noc zapada wraz z przybyciem Innych[11]. Rzekomo nienawidzą żelaza[7] i ognia[7][11]. Język Innych jest nieznany, ale opisywano go jako „brzmiący jak trzask lodu na jeziorze”, a śmiech ostry jak sople lodu[18].
Stara Niania mówi, że Inni nienawidzą stworzeń, w których żyłach płynie gorąca krew[7]. Stannis Baratheon nazywa je „demonami stworzonymi ze śniegu, lodu i zimna”[19]. Melisandre, czarwona kapłanka, uważa, że Inni są „zimnymi dziećmi” Wielkiego Innego[19], rzekomego boga mroku, zimna i śmierci, który prowadzi odwieczną wojnę z R'hllorem[20]. Według słów Pattersona „Martin wiele mówił o tym, czym Inni nie są, lecz dużo ciężej opisać jest, czym oni są”[6]. Wolni ludzie uważają, że Inni i upiory są w stanie wywęszyć żywych przez samo ich życie, a nie ciepło[21]. Według opowieści Starej Niani dzicy porywają kobiety z Siedmiu Królestw, aby podarować je Innym, a także sami kopulowali z tymi istotami w czasach Długiej Nocy, aby rodzić półludzkie dzieci[22]. Według żon Crastera mężczyzna pozostawiał ich dzieci dla Innych, których nazywał bogami, a gdy nie miał synów, podarowuje im owce[3]. Żony Crastera uważają, że ich synowie staną się Innymi[15]. Craster uważa się za bogobojnego człowieka, dlatego uważa, że nie zagraża mu atak Innych ani ich upiorów[15].
Inni posiadają kilka słabości, które opisane są w starożytnych tomach. Jednym z nich jest obsydian[11], znany jako smocze szkło[23] lub „zamrożony ogień”[19]. Dawne teksty opisują ich wrażliwość na „smoczą stal”, co według niektórych może być określeniem valyriańskiej stali[11]. Zapytany o możliwość zabicia Innego valyriańskim ostrzem George R. R. Martin odpowiada: „Nocna Straż również chciałaby poznać odpowiedź”[24]. Ogień ich przeraża[11]. Mance Rayder i Dalla uważają, że Mur powstrzymuje Innych przed przekroczeniem do Siedmiu Królestw[25].
Historia[]
- Zobacz też: Długa Noc i Nocna Straż.
Zgodnie z legendą Inni przybyli z Krain Wiecznej Zimy sześć lub osiem tysięcy lat temu i przynieśli ze sobą chłód i mrok, które trwały całe pokolenie: Długą Noc. Wskrzeszali ludzi i zwierzęta, by im służyli[7]. Zostali ostatecznie pokonani w Bitwie Świtu przez sojusz złożony z pierwszych zaprzysiężonych braci Nocnej Straży i dzieci lasu, który był możliwy dzięki ostatniemu bohaterowi[9][26]. Niektóre opowieści z Dalszego Wschodu w Essos mówią, że Długa Noc została zakończona dzięki przywództwu Azora Ahaia, który dzierżył Światłonoścę[27].
Król Nocy, trzynasty lord dowódca Nocnej straży, ponoć poślubił kobietę o jasnej cerze i niebieskich oczach, pasującą do opisu Innych. Rzekomo miała być ona czarodziejką. Zabrał ją do Nocnego Fortu, gdzie ogłosił się królem, a ją swoją królową i związał swoich zaprzysiężonych braci do wypełniania jego woli. Po trzynastoletnim panowaniu został obalony przez Brandona Łamacza, króla zimy, i króla za Murem Joramuna, po czym odkryto, że składa ofiary Innym[8][9].
W „Łgarstwach starożytnych” arcymaester Fomas spekuluje, że Inni byli plemieniem Pierwszych Ludzi, którzy żyli na dalekiej północy i byli przodkami dzisiejszych dzikich. Sugeruje, że Długa Noc zmusiła ich do migracji na południe. Na przestrzeni lat Starkowie z Winterfell i Nocna Straż mieli opisywać owo plemię jako coraz potworniejsze, aby samym sobie nadać heroiczny obraz zbawców ludzkości. Obecnie „Łgarstwa starożytnych” nie cieszą się dużą popularnością ze względu na fałszywe tezy dotyczące Valyrii, Reach i krain zachodu[26].
Mur został wybudowany, aby chronić mieszkańców królestw przed zagrożeniami z północy[9], w szczególności Innych[28]. Jednakże Innych nie widziano od zakończenia Długiej Nocy i są uważane teraz za bajkę do straszenia małych dzieci[4]. niektórzy uważają, że Inni nigdy nie istnieli[18]. Obecnie wspomina się ich podczas przeklinania, na przykład „Niech inni wydrapią mu oczy”[22].
Wydarzenia z Pieśni lodu i ognia[]
Gra o tron[]
Ser Waymar Royce odkrywa istnienie Innych.
Podczas wyprawy za Mur, ser Waymar Royce zostaje zaatakowany przez grupę co najmniej pięciu Innych, którzy mówią lodowym językiem. Zwiadowca próbuje z nimi walczyć, lecz zostaje oślepiony przez odłamki jego pękniętego miecza. Śmiejąca się grupa białych wędrowców szlachtuje Waymara, który po śmierci wstaje jako upiór i zabija Willa[5].
Lord dowódca Jeor Mormont w rozmowie z Tyrionem Lannisterem wspomina, że rybacy widzieli Innych niedaleko Wschodniej Strażnicy. Tyrion lekceważy jego słowa, wspominając o mitycznych merlingach[29].
Stara Niania opowiada Branowi Starkowi o Długiej Nocy i Innych[30].
Podróżując przez Wilczy Las Bran spotyka sześciu dzikich i dezerterów z Nocnej Straży, którzy zastanwiają się, czy nie sprzedać chłopca królowi za Murem Mance’owi Rayderowi. Ze strachu przed Innymi postanawiają tego nie robić[31].
Starcie królów[]
W Twierdzy Crastera Goździk opowiada Jonowi Snowowi, że Craster oddaje swoich synów zimnym bogom; Jon domyśla się, że chodzi o Innych[3].
Nawałnica mieczy[]
Samwell Tarly z obsydianowym sztyletem.
Bracia Nocnej Straży obozujący na Pięści Pierwszych Ludzi słyszy trzy wycia rogu, które symbolizują Innych. Zostają wtedy zaatakowani przez upiory w bitwie na Pięści[4][32].
Ocalali z bitwy wycofują się przez Nawiedzony Las do Twierdzy Crastera. Jeden z Innych wybija pochodnię z ręki Grenna i zabija Małego Paula. Samwell Tarly dźga białego wędrowca w gardło sztyletem z obsydianu. Chłopak słyszy dźwięk pękającego lodu, a zvroja, ciało i kości Innego rozpuszczają się aż nic z niego nie pozostaje[4]. Samwell zostaje okrzyknięty Samem Zabójcą, co uważa za drwinę[15][33].
Podczas buntu w Twierdzy Crastera jedna z żon Crastera ostrzega Samwella, że Inni niedługo przybędą po syna Goździk[15].
Podczas negocjacji po bitwie pod Murem Mance Rayder wyjawia Jonowi Snowowi, że prowadzi wolnych ludzi na południe od Muru, aby uchronić ich przed Innymi i upiorami[25].
Uczta dla wron[]
Sm odnajduje starożytną wiedzę o Innych po przeszukaniu biblioteki w Czarnym Zamku[11].
Taniec ze smokami[]
Jon Snow, nowy lord dowódca Nocnej Straży, rozmawia z Tormundem o ich wspólnym wrogu, Innych, kiedy cztery tysiące dzikich przekracza Mur. Jon pyta, czy biali wędrowcy nękali dzikich podczas ich wędrówki na Mur, na co ten stwierdza, że Inni byli stale z nimi obecni, lecz nigdy ich nie zaatakowali[16].
Cytaty[]
| „ | ” |
| „ | Inni umarli tak samo jak dzieci lasu, nie ma ich tutaj już od ośmiu tysięcy lat. Maester Luwin twierdzi nawet, że nigdy ich nie było. Nikt z żyjących ich nie widział.
|
” |
| „ | Jeśli kiedyś zaatakują nas Inni, to będę się modlił, żeby mieli łuczników, ponieważ nadajecie się tylko na tarcze.
|
” |
| „ | Inni żyją tylko w opowieściach, którymi straszy się dzieci. Jeśli w ogóle żyli kiedykolwiek, to odeszli osiem tysięcy lat temu.
— Myśli Jona Snowa[12].
|
” |
| „ | ” |
| „ | Białe widma chodzące po lesie, zimne cienie, potwory z opowieści. Kiedy był mały, słuchając o nich, drżał i piszczał ze strachu. Złaknione krwi monstra dosiadające olbrzymich lodowych pająków…
— Myśli Samwella Tarly’ego[4].
|
” |
| „ | Bogobojny człowiek nie musi się obawiać takich jak oni. Powiedziałem to Mance’owi Rayderowi, kiedy przyszedł tu węszyć, ale nie chciał mnie słuchać, tak samo jak wy, wrony, z waszymi mieczami i cholernymi ogniskami. Kiedy nadejdzie białe zimno, w niczym wam one nie pomogą. Pomogą wam tylko bogowie. Lepiej wkupcie się w ich łaski.
|
” |
| „ | Melisandre: Te upiory ożywia nekromancja, lecz nadal pozostają tylko martwymi ciałami. Wystarczą na nie stal i ogień. Ci, których zwiecie Innymi, są czymś więcej.
Stannis: Demonami stworzonymi ze śniegu, lodu i zimna. Pradawnym wrogiem. Jedynym wrogiem, który się liczy. |
” |
| „ | No wiesz, oni nigdy nie są daleko. Za dnia się nie pokażą, nie wtedy, gdy świeci stare dobre słońce, ale niech ci się nie zdaje, że to znaczy, iż odeszli. Cienie nigdy nie odchodzą. Możesz ich nie widzieć, ale zawsze depczą ci po piętach.
|
” |
W serialu[]
W „Grze o tron” stacji HBO Inni znani są jedynie jako biali wędrowcy (często zapisywane wielkimi literami: Biali Wędrowcy), w celu uniknięcia pomyłki z niezrozumieniem czy chodzi o nich, czy o „innych”.
Zamiast niecodziennej piękności opisywanej przez Martina, w serialu Inni przedstawiani sa jako przerażające stworzenia bez skóry, o mięśniach i kościach wykonanych z lodu i zimna. Noszą czarne pancerze i posługują się różnego rodzaju kryształowym orężem.
W serialu występuje również przywódca Innych, znany jako Nocny Król, którego głowa posiada kolce przypominające koronę. Pierwszy raz jest obecny podczas przemiany ostatniego syna Crastera w Innego. Później podczas ataku na Hardhome.
Szczegółowa historia Innych nie została nigdy wyjawiona w książkach, lecz w serialu widać, jak Nocny Król, jeszcze jako człowiek, zostaje przemieniony w białego wędrowca przez dzieci lasu, jako broń przeciwko ludzkości.
Ponieważ serial opisuje wydarzenia dziejące się po ostatniej wydanej książce, przedstawia on całkowicie nowe wydarzenia ― wskrzeszenie smoka Daenerys poległego za Murem, atak Innych na Mur, a następnie wojnę z ludźmi, która kończy się śmiercią Nocnego Króla w Winterfell z rąk Aryi Stark, co jednocześnie doprowadza do zniszczenia pozostałych białych wędrowców i upiorów.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 „Świat lodu i ognia”, Krainy burzy: Nadejście Pierwszych Ludzi.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Gra o tron”, HBO.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 „Starcie królów”, rozdział 23, Jon III.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 „Nawałnica mieczy”, rozdział 18, Samwell I.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 5,9 „Gra o tron”, Prolog.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 A Game of Thrones: The Graphic Novel, Volume 1.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 „Gra o tron”, rozdział 24, Bran IV.
- ↑ 8,0 8,1 „Nawałnica mieczy”, rozdział 56, Bran IV (I).
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 „Świat lodu i ognia”, Mur i tereny położone za nim: Nocna Straż.
- ↑ "Interview with the Dragon" Copyright © 2003 Robert Shaw.
- ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 „Uczta dla wron”, rozdział 5, Samwell I.
- ↑ 12,0 12,1 „Gra o tron”, rozdział 52, Jon VII.
- ↑ So Spake Martin: Conjose (August 29, 2002)
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 13, Bran II.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 „Nawałnica mieczy”, rozdział 33, Samwell II.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 „Taniec ze smokami”, rozdział 58, Jon XII (V).
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 7, Jon II.
- ↑ 18,0 18,1 „Gra o tron”, rozdział 4, Eddard I.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 „Nawałnica mieczy”, rozdział 78, Samwell V (III).
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 25, Davos III.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 46, Samwell III (I).
- ↑ 22,0 22,1 „Gra o tron”, rozdział 1, Bran I.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 43, Arya VIII.
- ↑ So Spake Martin: Magic, the Darrys, and POVs (February 28, 2002).
- ↑ 25,0 25,1 „Nawałnica mieczy”, rozdział 73, Jon X (V).
- ↑ 26,0 26,1 „Świat lodu i ognia”, Historia starożytna: Długa Noc.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Kości i ziemie położone za nimi: Yi Ti.
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 44, Jon IX (II).
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 21, Tyrion III.
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 6, Catelyn II.
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 37, Bran V.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, Prolog.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 75, Samwell IV (II).
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 2, Catelyn I.
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 19, Jon III.