Książę Doran Nymeros Martell, nazywany po prostu Doranem Martellem – książę Dorne, lord Słonecznej Włóczni i głowa domu Martellów. Bardzo rozważny, niekiedy uważany za opieszałego książę Dorne. Bratanek Lewyna Martella, mąż lady Mellario z Norvos, ojciec : Arianne, Quentyna i Trystane’a Martellów, starszy brat Oberyna i Elii Martellów, stryj Żmijowych Bękarcic
Wygląd i charakter[]
Doran niedawno skończył pięćdziesiąt lat. Jest człowiekiem ostrożnym, rozważnym i subtelnym[2][3]. Długo rozmyśla nad dotyczącymi go sprawami i uważnie dobiera słowa oraz czyny[3][4]. Cierpi na poważny przypadek podagry, która uniemożliwiła mu spacery. Zamiast tego musi poruszać się o wózku inwalidzkim. Wygląda na starszego niż jest w rzeczywistości. Jego ciało jest miękkie i zdeformowane. Przez chorobę jego stawy kolan, stóp i dłoni są obrzęknięte i sine. Zasłania nogi narzutą, by nikt nie widział go w takim stanie[5][6]. Z powodu podagry podróżuje jedynie w lektyce[5][7]. Rzadko widywany jest publicznie, ponieważ nie chce wyglądać na słabego w oczach swych wrogów[5].
Jego chorążowie mogą uznawać go za słabego[4][5][6], ale Doran od lat przygotowuje zemstę za morderstwo jego siostry Elii i jej dzieci w 283 o.P.[1][2][6].
Z powodu wczesnych śmierci jego starszego rodzeństwa, Olyvara i Morsa oraz licznych poronionych braci i sióstr, a także różnicy między nim, a Elią i Oberynem, Doran wychowywany był samotnie[8][5]. Mimo to wciąż miał silne i głębokie więzi ze swoją siostrą oraz bardzo dobre stosunki z Oberynem.
Historia[]
Młodość[]
Doran urodził się w 247 lub 248 roku od Podboju, w Słonecznej Włóczni w Dorne jako najstarszy syn rządzącej księżniczki Dorne i jej małżonka księcia oraz jako jej dziedzic. Doran, jako najstarszy, nie spodziewał się mieć jakiegokolwiek rodzeństwa, gdyż jego matka często roniła, tak utracił dwóch pierwszych braci, Morsa i Olyvara. Doran był przekonany, że nie będzie miał rodzeństwa. Był dosyć samotny, co potem może tłumaczyć jego spryt i dokładne przemyślenie, nad którymi spędzał masę czasu. Jak to w największych rodach Westeros bywa, Doran w wieku 9 lat został oddany na wychowanie do lorda Gargalena na Słonym Brzegu jako giermek.
Kiedy powiadomiono go, że ma siostrę Elię, nieprzeją się tym bardzo, uznając, że dziewczynka szybko umrze. Elia jednak przeżyła okres niemowlęcy i bardzo związała się ze starszym bratem. Wkrótce księżna urodziła jeszcze jednego syna – Oberyna. Ten brat również przeżył okres niemowlęcy i związał się ze starszym bratem, choć zasadniczo dzieliła ich różnica charakterów. Pomimo wszystko, pierwsze lata samotności odbiły się na Doranie, który stał się dosyć samotny, sprytny i jednocześnie rozsądny oraz roztropny, spędzający dużo czasu na myśleniu.
Doran często podróżował po Wolnych Miastach w Essos. Odwiedził między innymi Lys, zaś w Norvos poznał Mellario. Oboje młodzi zakochali się w sobie i szybko pobrali, było to małżeństwo z miłości i w pośpiechu, oboje małżonków dzieliła różnica kulturowa, o czym mieli się niedługo przekonać. Wraz z Mellario do Słoneczniej Włóczni przybył Areo Hotah, który został kapitanem straży i wiernym sługą księcia. Kiedy księżna Dorne oraz Elia i Obernyn podróżowali w poszukiwaniu korzystnych małżeństw, Doran rządził włócznią jako kasztelan.
Doran i Mellario mieli troje dzieci – dwóch synów i jedną córkę: najstarszą córkę i dziedziczkę Dorne Arianne (276 o.P.[1]), syna Quentyna (281 o.P.), Trystane (287 o.P.).
Matka Dorana, stara księżna Dorne bardzo mocno i wytrwale pracowała nad dobrym małżeństwem swej córki Elli, w końcu udało się jej zaręczyć swą córkę z księciem Smoczej Skały i dziedzicem Żelaznego Tronu Rhaegarem Targaryenem. Stara księżna zdążyła dopiąc wszystkich formalnośc z królem Aerysem II Targaryenem, jednak zmarła którtko przed planowanym ślubem.
Książę Dorne[]
Po jej śmierci 279 o.P Doran przejął pełnie władzy nad Dorne, stając się lordem Słonecznej Włóczni oraz księciem Dorne.
Konflikt z Yronwoodami[]
Kiedy w 284 Oberyn zamordował (w pojedynku po przez użycie trucizny) lorda Yronwood, Edgara Yronwooda, stosunki Martellów z ich najpotężniejszymi chorążymi Yronwoodami uległy pogorszeniu. Aby załagodzić sytuację, Oberyn udał się na dobrowolnie wygnanie do Essos, jednak sprawa nie było rozstrzygnięta, Doran zdecydował się więc spłacić dług krwi, wysyłając na wychowanie nowemu lordowi Yronwood Ormondowi Yronwoodowi w charakterze pazia i giermka swego najstarszego syna, Quentyna, co bardzo zdenerwowało lady Mellario, która nie chciała się na to zgodzić. Ostatecznie Quentyn pojechał do Yronwood, a lady Mellario znienawidziła męża.
Rebelia Roberta Baratheona[]
Doran, jako książę, zachował lojalność wobec króla Aerysa II Targaryena kiedy wybuchła Rebelia Roberta Baratheona, gdyż Elia była żoną księcia Rhaegara Targaryena, a jego wuj, książę Lewyn Martell, służył u króla jako gwardzista. Dorna wysłał wsparcie dla Żelaznego Tronu w postaci dziesięciotysięcznej armii. Martell jednak ze względu na romans ksiecia Rhaegara udzielał pomocy Żelaznemu Tronowi bardzo opieszale, jednak robił to gdyż wiedział że Elia zostanie kiedyś królową a jej syn Aegon królem.
Rebelia okazała się dla Martellów bardzo gorzka, z tronu zrzucono Aerysa, zginął książę Lewys. Jednak czarą goryczy stało się brutalne zamordowanie Elii i jej dzieci. Doran i całe Dorne było tym strasznie oburzone oraz stało się śmiertelnym wrogami Lannisterów, którzy byli odpowiedzialni za morderstwo. Doran był jednak rozsądny i doskonale wiedział, że samotne Dorne nie przeciwstawi się Lannisterom i Baratheonom. Dlatego sprzeciwił się pomysłom swego brata, aby Dorne dalej kontynuowało wojnę. Przyjął delegacje od króla Roberta I Baratheona, której przewodził Królewski Namiestnik, lord Jon Arryn, przynosząc kości księcia Lewysa, zabitego nad Tridentem i z propozycją pokoju. Doran przyjął propozycję pokoju i złożył hołd lenny Baratheonowi, jednak tę ugodę traktował tylko jako zasłonę dymną.
Pod berłem Baratheonów[]
Zawarł swego rodzaju sojusz z Oberynem i oboje współpracowali, zawierali plany i spiskowali przeciwko Żelaznemu Tronowi, aby zemścić się na zabójcach Elii. Z polecenia swojego brata Oberyn odwiedził Braavos, gdzie schronili się ostatni Targarienowie, tytularny król Westeros Viserys Targaryen i jego siostra Daenerys Targaryen. Oberyn wynegocjował tajny pakt, z ich opiekunem, ser Willem Darrym. W traktacie Doran zapewniał poparcie i armię dla Viserysa, w zamian za to, że poślubi jego najstarszą córkę, a Daenerys jego drugiego syna, Quentyna. Doran już od tej chwili zaplanował dla swych dzieci przyszłość. Arianne miała zostać królową, jednak jasne było, że wtedy nie odziedziczy Dorne – to Quentyn miał zostać księciem i właśnie od tej chwili Doran zaczął go przygotowywać. Poczynił nawet kroki, aby doprowadzić do spotkania i poznania Arianne z Viserysem. Chciał to zrobić, odsyłając Arianne do Tyrosh na dwór tamtejszego władcy, gdzie miał się znaleźć tam również Viserys, jednak misterny plan nie wypalił, gdyż sprzeciwiła się temu Mellario, która oznajmiła, że jeśli Doran zabierze jej jeszcze jedno dziecko, coś sobie zrobi. Doran uległ, ostatecznie jednak nienawiść Mellario do męża była tak wielka, że zdecydowała się go opuścić i powrócić do Norvos.
Kiedy Doran przekroczył pięćdziesiątkę, zaczęła mu dokuczać podagra, przez co przestał chodzić i był zmuszony poruszać się tylko na wózku. Z tego powodu opuścił Słoneczną Włącznie, pozostawiając obowiązki i rządy codzienne swemu dalekiemu kuzynowi, ser Manfrey’owi Martellowi, którego uczynił kasztelanem, bratu Oberynowi, maestrowi Mylesowi i Alyse Ladybright, jako skarbniczce, a sam przeniósł się do Wodnych Ogrodów, letniej rezydencji Martellów, aby podziwiać piękno świata i bawiące się dzieci.
Wojna Pięciu Królów[]
Po wybuchu Wojny Pięciu Królów i śmierci króla Roberta I Baratheona, Doran pozostaje początkowo neutralny, nie przysięga lojalności i pomocy żadnemu z walczących królów, ani Joffreyowi I Baratheonowi, ani Renlyemu Baratheonowi, choć ten ostatni spodziewał się poparcia ze strony Dorne. Pomimo neutralności, Doran zwołuje swoje chorągwie, jednak swoje wojska używa tylko do zabezpieczenia Dorne, a jego oddziały zajmują pozycje w Książęcym Wąwozie i na Szlaku Kości. Niechętnie przystaje na propozycje sojuszu z Lannisterami, zaproponowanym przez Królewskiego Namiestnika Tyriona Lannistera. Doran traktował ten sojusz jedynie jako zasłonę dymną, wciąż pragnąc zemsty na Lannisterach. W zamian za przystanie do korony, Doran otrzymuje kilka zamków w Dornijskiej Marchii, miejsce w małej radzie oraz ślub pomiędzy siostrą króla Joffreya, Myrcellą Baratheon a młodszym synem księcia Dorna, Trystane Martellem. Wkrótce do Dorne przybywa księżniczka, a Doran wysyła swego brata Oberyna na ślub króla Joffreya z Margaery Tyrell do Królewskiej Przystani, ponieważ sam nie jest w stanie odbyć podróży.
Doran decyduje się wysłać swego syna Quentyna Martella za Wąskie Morze do Meereen, aby odnalazł i przypomniał o pakcie królowej Daenerys Targaryen.
Wykrycie spisku córki[]
Po śmierci króla Joffreya I Baratheona o jego zabójstwo oskarżono jego wuja, Tyriona Lannistera. Ten zażądał próby walki i jako jego reprezentant w pojedynku z zabójcą Elii ser Gregorem Cleganem wystąpił książę Oberyn, jednak przegrał walkę i został brutalnie zamordowany. Śmierć Czerwonej Żmii wywołuje w Dorne prawdziwą wrzawę, narastają nastroje wojenne. Doran jednak, zdając sobie sprawę, że Dorne samotnie nie wygra, z wielkimi trudnościami powstrzymuje swoich ludzi. W tym czasie dostaje informacje od Tywina Lannistera z zapewnieniami, że Góra zginie. Jednak do największych wrogów jego planów należą jego nieślubne bratanice i córki Oberyna, tak zwane Żmijowe Bękarcie. Są to: Obara Sand, Nymeria Sand, Tyene Sand. Wszystkie dążą do wywołania wojny. Doran doskonale zdając sobie sprawę z zagrożenia, jakie sprawiają i rozkazuje uwięzić wszystkie córki Oberyna, nawet nieletnie.
Do jego przeciwników zalicza się również jego córka, księżniczka Arianne Martell, która chce koronować Myrcellę Baratheon na królową i tym samym wywołać wojnę. Arianne udaje się uwieść obrońcę księżniczki, ser Arysa Oakhearta. Doran, zdając sobie sprawę, że koronowanie Myrcelli może oznaczać wojnę oraz zniszczenie Dorne, a także śmierć dziewczynki, chce przenieść ją do Wodnych Ogrodów. Jednak jego córka był szybsza i przy pomocy ser Arysa wykradła księżniczkę i razem z grupką spiskowców zamierzała ją koronować. Tym planom przeszkodził jednak szpieg księcia w szeregach spiskowców, który powiadomił o wszystkim księcia. Ten natychmiast rozkazał porwać spiskowców. Cel udał się, jednak przy próbie pojmania zginął ser Arys, a księżniczka Myrcella została ciężko zraniona przez ser Gerolda Daynego, który uciekł. Doran rozkazał uwięzić wszystkich spiskowców, nawet swoją córkę.
Współpraca ze Żmijowymi Bękarcicami[]
Po pewnym czasie Doran zdaje sobie sprawę, że spisek jego córki ma daleko idące konsekwencje, aby zapobiec wojnie między Dorne a Żelaznym Tronem potrzebuje swojej córki oraz córek Oberyna.
Małżeństwo i Potomstwo[]
Książę Doran Nymeros Martell ożenił się z miłości, w odróżnieniu od większości domów szlachetnie urodzony, nie z obowiązku i nie przymusu, poślubił lady Mellario z Norvos, arystokratkę pochodzącą z Wolnego Miasta Norvos. Małżeństwo choć zawarte z miłości nie wytrzymało różnić kulturowy i obecnie jest w separacji, para mia troje dzieci :
- Księżniczka Arianne Martell (276 o.P) - najstarsza i jedyna córka księcia Dorana i lady Mellario, dziedziczka Dorne i Słoneczne Włóczni.
- Książę Quentyn Martell (281 o.P - 300 o.P) - najstarszy syn i drugie dziecko księcia Dorana i Mellario. Zginą zabity przez smoka w czasie wykonywania misji związanej z Daenerys Targaryen.
- Książę Trystane Martell (287 o.P) - drugi syn i trzecie dziecko księcia Dorana i Mellario.
Relacje[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 o. P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 „Uczta dla wron”, rozdział 40, Księżniczka w wieży.
- ↑ 3,0 3,1 „Nawałnica mieczy”, rozdział 53, Tyrion VI (I).
- ↑ 4,0 4,1 „Uczta dla wron”, rozdział 13, Zbrukany rycerz.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 „Uczta dla wron”, rozdział 2, Kapitan straży.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 „Taniec ze smokami”, rozdział 38, Obserwator.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 38, Tyrion V.
- ↑ „George R. R. Martin's A World of Ice and Fire”, Doran Martell.