Książę Daemon Targaryen – członek rodu Targaryen, drugi syn księcia Baelona Targaryena i jego siostry oraz żony Alyssy Targaryen, brat króla Viserysa I Targaryena oraz księcia Aegona. Trzykrotnie żonaty, pierwszy raz z Rheą Royce, drugi z Laeną Velaryon oraz trzeci ze swą bratanicą, księżniczką Smoczej Skały, Rhaenyrą Targaryen, którą poparł w Tańcu Smoków.
Książę był najbardziej doświadczonym wojownikiem swoich czasów i dzierżył miecz z valyriańskiej stali, Mroczną Siostrę. Był członkiem małej rady za panowania swego brata. Koronował się nawet na Króla Stopni i wąskiego morza. Był ojcem dwóch królów – Aegona III i Viserysa II. Jego smokiem był Caraxes.
Wygląd i charakter[]
Daemon był świetnym wojownikiem i żołnierzem, był także bardzo porywczy, poza tym, był dobrym organizatorem. Ze względu na jego niemalże niepoczytalny charakter, u wielu ludzi wzbudzał strach, jako śmiertelnie nieprzewidywalny i groźny wojownik oraz wódz.
Charakter Deamona był niesamowicie niestały, był zarówno przerażający jak czarujący, według wielu urzeczywistniał prawdziwy obraz członków rodu Targaryenów. Był skory zarówno do napadów gniewu i złości, jak i do przyjaźni i hojności. W jedne chwili z błahego powodu potrafił wybuchnąć strasznym gniewem, aby po paru chwilach zupełnie się uspokoić. Potrafił być zarówno czarujący, szarmancki oraz przyjazny, jeśli tego naprawdę chciał.
Historia[]
Wczesne życie[]
Książę Daemon Targaryen urodził się w 80 lub 81 roku[1], jako drugi syn księcia Baelona Targaryena i jego siostry–żony Alyssy Targaryen, drugiego syna króla Jaehaerysa I Targaryena, czyli urodził się jeszcze za panowania swego dziadka. Miał starszego brata Viserysa i młodszego Aegona. Od wczesnych lat Daemon dał się poznać jako dziwkarz, łobuz, hazardzista i dobry wojownik, do tego jako człowiek żądny przygód i o szerokich horyzontach. Został pasowany na rycerza w wieku 16 lat. i już wówczas dał się poznać jako obiecujący wojownik jeden z najlepszych, jacy będą chodzić po Westeros. Jego dziadek, król Jaehaerys I Targaryen, podarował mu dziedziczny miecz Targaryenów, wykonany z valyriańskiej stali, Czarną Siostrę.
Pierwsze małżeństwo Daemona (z lady Rhea Royce) było nieszczęśliwe. Daemon nie lubił swej żony, często ją obrażał i nie znosił doliny Arrynów. Przez swoje zachowanie zdobył sobie wielu wrogów w osobach członków rodu Royce.
Za panowania Viserysa I[]
W 103 o.P. został powołany do małej rady, już za rządów swego brata. Pozostała trudna sprawa sukcesji, lecz ostatecznie z powodu tego, że jego synowie już nie żyli, tron zaproponowano najstarszemu wnukowi płci męskiej, Viserysowi. Daemon w czasie Wielkiej Rady poparł pretensje swego brata do tronu. Jak mówiono, Daemon posunął się nawet do tego, że zebrał niewielką armię dla brata, która w wypadku jego przegranej miała siłą wywalczyć mu tron. Ostatecznie tron zdobył Viserys jako Viserys I.
Daemon wziął udział w turnieju na cześć koronacji Viserysa w Stawie Dziewic. W czasie turnieju Daemon zwrócił się do brata z prośbą o unieważnienie swego pierwszego małżeństwa z lady Royce, jednak jego brat mu odmówił. W czasie walk książę został dwa razy pokonany przez ser Cristona Cole’a. Przez to Daemon stał się bratem króla i służył mu w jego Małej Radzie jako Starszy nad Monetą, jednak tylko przez rok. W 104 o.P., został Starszym nad Prawami, ale z kolei tylko na 6 miesięcy. Następnie został dowódcą Straży Miejskiej Królewskiej Przystani. Opracował całe wyszkolenie i uzbrojenie straży, przez co została nazwana Złotymi Płaszczami. Spowodował także to, że straż podlegała tylko rodzinie królewskiej. Jego reformy znacząco podwyższyły jakość jednostki, tym samym książę Daemon stał się bardzo popularny wśród Złotych Płaszczów i zyskał sobie ich wielką lojalność. Przez cały okres służby w małej radzie Deamon zyskał sobie wielkiego przeciwnika i rywala w osobie królewskiego namiestnika ser Ottona Hightowera. Raleacje ich były nie tylko natury politycznej, gdyż obaj prezentowali zupełnie odmienne przekonania i poglądy na rozwiązywanie problemów, jak i prywatnej, po stolicy chodziły plotki, że młody książę uwiódł i odebrał dziewictwo córce namiestnika Alicent Hightower. Dwaj wielcy możni nawzajem siebie nie znosili, o ile Deamon taktował z pogardą namiestnika ten wiedząc o jego marzeniach na odziedziczenie tronu wciąż podkopywał jego pozycję u króla Viserysa, do tego rozpowszechniał o nim opinie, że jest on wpół szalony, niebezpiecznym i krwawym człowiekiem, a jeśli zasiądzie na tronie będzie drugim Megorem Okrutnym.
Daemon nie ukrywał, że uważa się za spadkobiercę swego brata. Król Viserys, mimo małżeństwa z królową Aemmą Arryn, nie doczekał się żywych męskich potomków, jedynie martwego syna oraz córki Rhaenyre Targaryen. Daemon naciskał na brata, aby ten oficjalnie ogłosił go dziedzicem i księciem Smoczej Skały i, mimo iż Viserys kochał brata, nie chciał oddawać mu takiego zaszczytu, zarówno że chciał zachować tron dla swoich dzieci, jak i doskonale zdawał sobie sprawę z wielu wad Deamona oraz tego, że przez wielu możny jest szczerze znienawidzony i nigdy nie zaakceptują go jako dziedzica korony, dlatego wolał przeciągać sprawę dziedziczenia tronu, dopóki nie doczeka się męskiego potomka.
W 105 o.P. roku o.P. żona Viserysa, królowa Aemma Arryn zmarła przy porodzie upragnionego syna Viserysa, Bealona Targaryena, jednak dzień później zmarło także dziecko. Oznaczało to, że Viserys został bez męskiego
Książę Daemon i Złote Płaszcze
potomka, a jako brat króla, książę Deamon miał duże szanse na objęcie tronu. W czasie, kiedy cała stolica była w żałobie, w jednym z domów publicznych grupka ludzi śpiewała piosenkę o dziedzicu na jeden dzień, a wśród tych osobników rozpoznano samego księcia Daemona. Król Viserys tak się rozwścieczył, że uległ podszeptom ser Ottona Hightowera (osobistego rywala Daemona) i rozkazał przygotować akt, w którym wyznaczał stałego dziedzica, jego córkę Rhaenyrę Targaryen oraz mianował ją księżniczką Smoczej Skały. To tak rozwścieczyło Daemona, że opuścił stolicę.
Z powodu tego, że małżeństwo Daemona nie było szczęśliwe, książę zaczął szukać szczęścia w innych ramionach i znalazł je w osobie tancerki z Lys, Mysarii, która szybko stała się kochanką i ulubienicą Daemona. Kiedy Daemon opuścił stolicę, ona zrobiła to razem z nim. Książę zamierzał pożeglować do Lys na dobrowolne wygnanie i w czasie, kiedy zatrzymał się na Smoczej Skale, jego kochanka zaszła w ciążę, jednak król Viserys nie zamierzał pozwolić odejść swemu bratu, dlatego wydał mu rozkaz, aby ten porzucił kochankę i wracał do Doliny do żony. Z tego rozkazu oczywiście Daemon nic sobie nie zrobił, jednak odesłał swą kochankę samą do Lys. W czasie podróż rozpętał się sztorm, w wyniku którego Mysaria straciła dziecko. Rozwścieczony Daemon obwinił o śmierć dziecka swego brata.
Przygody na wygnaniu[]
Daemon na wygnanie zabrał swego smoka, Caraxesa. Zorganizował tam własną małą
Daemon ofiaruje koronę Stopni swemu bratu Viserysowi I
armię złożoną z najemników i łowców przygód i w 106 roku najechał Stopnie, które w tym czasie było pod kontrolą królestwa Trzech Sióstr. Dzięki pomocy lorda Corlysa Velaryona, który dał Daemonowi flotę oraz swego smoka, udało się zdobyć Stopnie w ciągu dwóch lat (prócz dwóch wysp). W 109 o.P. ambitny Daemon postanowił koronować się na króla. W tym roku został koronowany na Króla Stopni i Wąskiego Morza przez Corlysa Velaryona. Daemon miał własne małe królestwo, jednak wciąż miał wrogów, Trzy Siostry nie zakończyły wojny. W Królewskiej Przystani postanowiono wesprzeć finansowo Daemona, pomimo konfliktu obu braci.
Wojna o Stopnie trwała jeszcze parę lat. W tym czasie zdobył sobie wielu wrogów, także w Westeros, a głównie wśród Royce'ów, ale również w osobie Królewskiego Namiestnika i dobrego ojca (teścia) króla Viserysa, ser Ottona Hightowera.
Po dwóch latach rządów na wyspach powrócił do Westeros do stolicy, w tym czasie zarysowywał się konflikt pomiędzy obecną dziedziczką tronu Rhaenyrą Targaryen oraz jej macochą, królową Alicent Hightower i jej dziećmi. W tym czasie trwał turniej na cześć rocznicy małżeństwa króla Viserysa. Księżniczka była ubrana na czarno, a królowa na zielono, przez co narodziły się dwie frakcje: zwolennicy Rhaenyrys nazywani byli Czarnymi, a zwolennicy Alicent Zielonymi. W czasie turnieju spotkał się i pogodził z bratem oraz powrócił do jego Małej Rady. Jako akt poddania się woli swego brata, Daemon ofiarował mu swoją koronę króla Stopni. Daemon w stolicy zabawił 6 miesięcy. W czasie pobytu w stolicy Daemon bliżej zapoznał się ze swą młodą bratanicą Rhaenyrą, wychwalając jej piękno oraz racząc opowieściami o swych przygodach, przy tym nie krył swej wrogości do królowe Alicent i jej dzieci (w połowie Hightowerów). Młoda księżniczka nie kryła swego podziwu dla stryja. Szybko pojawiły się plotki, że Daemon zabrał dziewictwo 16-letniej Rhaenyry, co jeszcze bardziej rozwścieczyło Viserysa. Mała Rada namawiała króla do skazania Daemona na śmierć za zdradę, jednak Viserys nie zrobił tego, ponieważ zostałby wtedy zabójcą krewnych i zostałby przeklęty, poza tym wciąż kochał swego brata i nie mógł się zdobyć na taki czyn. Skończyło się to więc korzystnie dla Daemona, który został wygnany z królestwa po raz drugi. Daemon wrócił ponownie na Stopnie, aby kontynuować walkę o niepodległość wysp.
W 115 o.P. Daemon stało się to, czego książę pragnął, został wdowcem. Jego żona zmarła w wyniku upadku z konia. Choć Daemon nie lubił Doliny, nie mógł się powstrzymać, aby przejąć po martwej wdowie Runestone i jej ziemi, jednak członkowie domu Royce przekazali twierdzę bratankowi żony. Pomimo że nic nie zyskał w Dolinie, ostatecznie opuścił Stopnie, doprowadzając do upadku królestwo najemników.
W Westeros[]
Po powrocie owdowiały Daemon nie zamierzał spędzić reszty życia jako wdowiec i zaczął poszukiwać nowej żony. W 115 o.P. poślubił córkę swego przyjaciela, lorda Corlysa Velaryona, lady Laenę. Aby jednak to zrobić, musiał wyeliminować zalotnika Laeny, wygnanego księcia z Braavos. Daemon zabił go w pojedynku, dzięki czemu mógł poślubić Laenę. Stosunki z nową żoną układały się świetnie, tym bardziej że Daemona i Laenę łączyły wspólne zainteresowania, jazdy i wyprawy na smokach. Małżeństwo było udane, pomimo że ślub 22-letniej Laenory i 35-letniego Daemona, nie zadowolił Żelaznego Tronu, a tym bardziej nie zadowolił sposób, w jaki Daemon zdobył żonę. Choć śpiewano, że książę zakochał się od pierwszego wejrzenia w Laenę, to wielu uważało, że zrobił to ze względu na wysoką pozycję, bogactwo, flotę i armię rodu Velaryonów oraz żeby odwlec swój upadek. Po małżeństwie Daemon zabrał swoją żonę na wyprawę za Wąskie Morze, gdzie razem na swych smokach zwiedzali i poznawali Wolne Miasta. W czasie tej wyprawy Daemon zyskał kilku przyjaciół za morzem, w tym również księcia Pentos.
W czasie podroży Laena zaszła w ciążę i podczas pobyty w Pentos, w 116 o.P., urodziła bliźniacze córki
Bliźniacze Córki Daemona, Rhaena i Baela
Daemona, Rhaenę i Baelę. Laena jednak po porodzie była tak osłabiona, że nie była w stanie kontynuować podroży, dlatego Daemon postanowił wrócić do Westeros pierwszy. Laena była tak wyczerpana, że nie mogła dosiąść swego smoka, dlatego wróciła na statku, podczas gdy Daemon poleciał do stolicy, aby prosić swego brata Viserysa o błogosławieństwo. Błogosławieństwo na bracie i jego córkach równało się z aktem przebaczenia i łaski dla Daemona. I mimo iż Mała Rada na czele z ser Ottonem się temu sprzeciwiała, Viserys przebaczył bratu wszystkie nieporozumienia. On wciąż kochał Daemona, poza tym, jak uważał, skoro Daemon został ojcem, to znacząco się zmienił. Tak więc synowie księcia Baelona pogodzili się po raz drugi, a Daemon otrzymał błogosławieństwo dla swych córek.
Laena zamieszkała w Driftmark. Tam odnowiła znajomość i zaprzyjaźniła się z bratanicą księżniczką Rheanyrą. Zarówno Laena, jak i Daemon byli lojalni wobec księżniczki i dołączyli do grona jej zwolenników, nazywanych Czarnymi. W czasie pobytu w Driftmarku Laena zorganizowała zaręczyny swych córek z synami Rhaenyry, prawdopodobnie za zgodą i wiedzą Daemona. Małżeństwo trwało do 120 o.P.. Kiedy Laena znów zaszła w ciążę, tym razem nosiła syna, jednak dziecko urodziło się niekształtne i zmarło dzień później, a Laena po trzech dniach z powodu gorączki. Z powodu śmierci Laeny znów owdowiał, jednak miał dorastające córki, które miały jego ducha przygód. Daemon także tym razem długo nie został wdowcem i szybko poślubił swoją bratanicę, 23-letnią księżniczkę Rhaenyre Targaryen. Nie wiadomo, dlaczego zawarto to małżeństwo (błazen Grzyb uważał, że Rhaenyra była już w ciąży i nie chciała urodzić bękarta), wiadomo jednak, że było ono udane, co prawda niezbyt przychylnie przyjęte, w szczególności przez króla Viserysa. Daemon dobrze dogadywał się z żoną oraz ze swymi pasierbami, których polubił. Zarówno Daemon, jak i Rhaenyra mieli dzieci z poprzednich małżeństw. Rhaenyra miała trzech synów Jacaerysa Velaryona, Lucerysa Velaryona i Joffreya Velaryona, którzy przez wcześniejsze małżeństwo byli jego bratankami, a Daemon miał dwie córki. Jednak dobrze dogadywał się z pasierbami, tym bardziej że dwóch z nich miało poślubić jego córki, po małżeństwie Daemon zamieszkał razem z nową rodziną na Smoczej Skale.
Już pierwszego roku małżeństwa Rhaenyra zaszła w ciążę z Daemonem i pod koniec roku urodziła zdrowego syna Aegona (nazywanego Aegonem Młodszym). Dwa lata później Rhaenyra urodziła drugiego syna Daemona, Viserysa. Daemon od 120 o.P. pozostał na stałe na Smoczej Skale.
W 126 o.P., bratanek lorda Corlysa Velaryona, ser Vaemond, chciał przejąc Driftmark i stać się dziedzicem lorda, jednak na drodze stali mu dzieci Rhaenyry i jej pierwszego męża, ser Laenora Velaryona. Przez to najstarszy syn Rhaenyry, Jace, był dziedzicem rodu Velaryonów. Vaemond skorzystał z plotek o nieprawym pochodzeniu wszystkich dzieci Rhaenyry, powołując się, że nie są dziećmi ser Laenora, tylko bękartami kochanka księżniczki i jej zaprzysiężonej tarczy, ser Harwina Stronga. W odpowiedzi na to, książę Daemon wystąpił w obronie swej żony i praw swych pasierbów, tak jak to tradycyjnie robił, zabił ser Vaemonda, którego szczątki rzucono na pożarcie Syrax. Po tym zajściu jego żona, synowie i młodsi kuzyni zgłosili swoje pretensje do króla Viserysa I, poruszając przy tym kwestię pochodzenia najstarszych synów Rhaenyry, co sprawiło, że kazano wyrwać im języki.
Krótko przez rokiem 129 o.P., Rhaenyra znów zaszła w ciążę.
Taniec ze Smokami[]
Trzeciego dnia 129 o.P., w stolicy w czasie snu zmarł król Viserys I. Zgodnie z jego życzeniem, jako jego następczynią na króla, wyznaczono jego córkę. Jednak tym planom sprzeciwiła się teraz królowa-wdowa Alicent Hightower oraz Lord dowódca Gwardii Królewskiej, Criston Cole. W wyniku zebrania Małej Rady pominięto Rhaenyrę. Radnych przekonało to, że Rhaenyra była kobietą, a poza tym obawiano się, że faktyczną władze będzie pełnił książę Daemon, dlatego na króla koronowano syna Viserysa I i Alicent, Aegona Starszego. Sprzeciwiła się temu grupa królewskich gwardzistów pod wodzą ser Steffona Darklyna, którzy wierni życzeniu zmarłego króla opuścili stolicę i udali się na Smoczą Skałę, zabierając ze sobą Koronę Viserysa I.
W tym czasie już 49-letni książę Daemon przebywał razem z rodziną na skale, oczekując przyjścia na świat jego córki, jednak dziecko urodziło się martwe. Potem na skałę przybyli gwardziści z wieściami ze stolicy. Rhaenyra nie miała jednak zamiaru oddać tronu bez walki, dlatego zwołała swoją czarną radę, w skład której weszli ludzie ją popierający i jej rodzina. Rada uznała Rhaenyrę za królową, a Aegona II za zdrajcę. Po naradzie odbywał się koronacja na skale. Rhaenyrę koronował jej mąż Daemon, który ogłosił się podczas koronacji protektorem królestwa. Te wydarzenia zapoczątkowały wojnę domową znaną później jako Taniec Smoków.
Największym atutem Rhaenyry, a zarazem jej największą słabością, był właśnie jej mąż Daemon, teraz protektor królestwa. Był on najbardziej doświadczonym i utalentowanym wojownikiem wszechczasów i nikt mu nie był w stanie dorównać, choć był już dosyć stary (osiągnął 49 lat). Największą rolę w nadciągające wojnie jednak odegrać miały smoki. Choć Czarni mieli ich więcej, to jednak Zieloni mieli potężniejsze.
Po koronacji Rhaenyry, rodzina królewska rozbiegła się we wszystkie strony, dwóch z pasierbów wyruszyło szukać poparcia dla matki Jace na Północ do Orlego Gniazda i Winterfell, a Luke na południe do Końca Burzy. Córki Daemona pozostały na skale razem z macochą, aby bronić ją przed Aegonem oraz żeby Rhaenyra odzyskała siły. Daemona jednak wyruszył do walki. Jego celem stało się potężna twierdza w Dorzeczu, Harrenhal. Jej zdobycie miało osłabić zielonych oraz zdobyć poparcie lordów Dorzecza. Daemon zdobył Harrenhal prawie bez oporów, lądując na szczycie wieży na swym smoku. Kasztelan twierdzy, ser Simon Strong, doskonale pamiętający, że to w czasie Podboju smoki zniszczyły zamek, poddał go, dzięki temu Daemonowi udało się zyskać cennych zakładników oraz poparcie lordów Dorzecza. Zdobycie Harrenhal dało Czarnym bezpieczną bazę w Dorzeczu, w której spokojnie zabierała się armia Czarnych. W międzyczasie Daemon wyruszył do Raventree Hall, gdzie ród Blackwood opowiedział się za Czarnymi, zaś ich sąsiedzi, Brackenowie, za zielonymi. Daemon połączył siły z Blackwoodami i razem z nimi pokonał i zdobył Kamieny Płot.
W tym czasie jego pasierb, Lucerys Velaryon, wysłany został do Końca Burzy jako poseł, który miał przekonać do poparcia Czarnych lorda Borrosa Baratheona, jednak lord poparł zielonych, a Luce został zabity w walce ze swym przyrodnim wujem, księciem Aemondem Targaryenem, który dosiadał legendarnego smoka z czasów podboju, Vhagar. Kiedy ta wiadomość dotarła do Daemona, ten wpadł w szał, wkrótce wysłał list do żony na Skałę, w którym napisał: „Oko za oko, syn za syna, Lucerys zostanie pomszczony”. Po tym liście Daemon wynajął w stolicy dwóch zabójców wśród straży miejskiej – jako jej były dowódca wciąż miał duże wpływy i zwolenników wśród złotych płaszczy oraz przyjaciół na dworze. Za pomocą wynajętych strażników chciał dokonać zemsty na Aegonie, jak napisał „syna za syna”. Zbójcy mieli zabić najstarszego syna króla Aegona II, księcia Jaehaerysa Targaryena.
W tym czasie Żelazny Tron aktywnie poszukiwał sojuszników. Ser Otto Hightower, teraz królewski namiestnik pod Aegonem II, poprosił o pomoc największego wroga Daemona z jego młodości, królestwo Trzech Sióstr, które utraciło na kilka lat Stopnie na rzecz Daemona. Ottonowi udało się ich pozyskać, wkrótce flota Sióstr przejęła okręt, na którym do Essos płynęli synowie Damona, Aegon i Viserys. Aegonowi udało się uciec i poinformować o wszystkim swego przyrodniego brata, Jacaerysa Velaryona. Obawiając się o los brata, Jace zaatakował flotę Sióstr. Chociaż Bitwa w Gardzieli zakończyła się zwycięstwem Czarnych, Velaryonowie stracili jedną trzecią floty, a Wysoka Woda i Spicetown zostały splądrowane. Największą stratą okazała się jednak śmierć księcia Jace'a oraz jego smoka, Vermaxa.
Tymczasem Daemon wciąż stacjonował w Harrenhal zbierając siły, jednak miał już plan na zdobycie stolicy dla swej żony. Kiedy zginął Jace, Rhaenyra, przepełniona żalem i nienawiścią chciała zdobyć stolicę i zemścić się za syna, dlatego przygotowywała się do ataku na nią. Zieloni zdawali sobie jednak sprawę, że większym zagrożeniem jest Daemon, niż Rhaenyra. Uznali, że jeśli pozbędą się Daemona, to Rhaenyra straci poparcie i wojna się skończy. Dlatego ze stolicy wyruszyła czterotysięczna armia razem z księciem Aemondem Jednookim oraz lordem dowódcą gwardii królewskiej, Cristonem Colem, aby zdobyć Harrenhal i pozbyć się Daemona. Jednak wszystko było częścią planu Daemona i, kiedy dowiedział się o marszu na twierdzę, roześmiał się tylko, mówiąc: „Już czas”. Książę odleciał na Caraxesie z twierdzy, a armia ją opuściła. Plan Daemona się powiódł, udało się wywieść wroga w pole, który pozostawił niewielkie siły w Królewskiej Przystani, a przede wszystkim zabierając ze sobą Vhagar. Armia Daemona i on sam połączył się z siłami żony i wspólnie zaatakowali stolicę, w tym samy czasie kiedy oddział Velaryonów wylądował na plażach. Kiedy Złote Płaszcze zobaczyły swego dawnego dowódcę, dowódca straży ser Luthor Largent i prawie wszyscy strażnicy przeszli na stronę Czarnych, gdyż byli bardziej lojalni wobec Daemona, swego byłego dowódcy, niż obecnego króla. Z miasta jednak uciekł król Aegon II oraz jego dziedzic, książę Maelor Targaryen, który uciekł do Starego Miasta oraz księżniczka Jaehaera Targaryen, która uciekła do Końca Burzy. Do niewoli dostaje się królowa Helaena Targaryen i jej matka, królowa-wdowa Alicent i członkowie Małej Rady. Z rozkazu Rhaenyry zostali ścięci ser Otto oraz lord Jasper Wylde, wielki maester Orwyle oraz ser Tyland Lannister zostali natomiast uwięzieni (ten drugi został poddany torturom, by zdradził, gdzie jest królewskie złoto). Jedynym członkiem zielonej rady, którego nie udało się znaleźć, był lord Larys Strong, który z ukrycia sabotował rządy Rhaenyry. Królowe Alicent i Helaena zostały uwięzione oraz, według relacji Grzyba, zmuszone do prostytucji.
Pomimo że stolica została zdobyta, to wojna się nie skończyła. Na wieść o upadku stolicy, książę Aemond zamierzał natychmiast ją odbić, jednak nie miał siły do takiej walki, armia też nie mogła pozostać w Harrenhal z powodu braku żywności. Cole postanowił wycofać się na południe, tym bardziej że jego siły były oskrzydlane przez nadchodzące wojska Czarnych z Północy i Dorzecza. Po przegranej Bitwie nad Jeziorem Aemond postanowił palić tereny Dorzecza, aby sprowokować do działań Daemona, a Cole zamierzał z resztkami sił połączyć się z siłami lorda Ormunda Hightowera i księcia Daerona Dzielnego.
Wskutek ataków Aemonda na Vhagar, lord Manfryd Mooton wysłał kruka ze Stawu Dziewic do stolicy z prośbą o przysłanie smoków do obrony. W odpowiedzi Rhaenyra wysłała do Dorzecza dwoje jeźdźców: Daemona na Caraxesie oraz Nettles na Owcokradzie. Druga para: Hugh Młot na Vermithorze i Ulf Biały na Srebrnoskrzydłej, miała dołączyć do armii lordów Dorzecza w Tumbleton i rozbić zastęp lorda Hightowera. Daemon i Nettles uczynili ze Stawu Dziewic bazę wypadową, skąd wylatywali codziennie, bezskutecznie poszukując smoka Aemonda. W tym samym czasie, według relacji Grzyba, Daemon i Nettles zostali kochankami. Z drugiej strony, maester Norren pisał w kronice Stawu Dziewic, że stary książę traktował ją raczej jak własną córkę, ucząc ją zasad dworskiej etykiety i dawał jej podarunki.
Po pierwszej bitwie o Tumbleton, w czasie której Ulf Biały i Hugh Młot przeszli na stronę zielonych, Rhaenyra rozkazała wysłać kruka do Stawu Dziewic z poleceniem zabicia Nettles oraz przysłaniem Daemona na dwór. Kiedy maester Norren pokazał Daemonowi list od Rhaenyry, królewski małżonek skomentował to jako "słowa królowej, ale czyn kurwy". Następnego dnia Nettles opuściła Staw Dziewic, odlatując w stronę Zatoki Krabów. Podczas śniadania z lordem Mootonem Daemon poprosił go o rozesłanie wieści na jego ziemiach, że udaje się do Harrenhal, by tam czekać na księcia Aemonda.
Daemon spędził w siedzibie Harrena Czarnego trzynaście dni, oczekując Vhagar i jej jeźdźca. Według legendy, Daemon wykonał trzynaście nacięć na drzewie sercu, które krwawiły podczas każdej wiosny. Czternastego dnia (dwudziestego dnia piątego księżyca roku 130) Aemond przybył na Vhagar, wraz ze swoją faworytą Alys Rivers. Podczas bitwy nad Okiem Boga, gdy obydwa smoki rozdzierały się wzajemnie, książę Daemon skoczył z grzbietu Caraxesa na Vhagar i wbił Mroczną Siostrę w ślepe oko swojego bratanka aż po samą rękojęść. Chwilę później obydwa smoki uderzyły w powierzchnię jeziora, gdzie Aemond wraz ze swym wierzchowcem opadł na dno (kilka lat później znaleziono obydwa ciała, wraz z Mroczną Siostrą nadal wbitą w oczodół księcia). Caraxes zdołał wydostać się z wody i skonał pod murami Harrenhal. Ciała Daemona natomiast nigdy nie odnaleziono, co stało się tematem pieśni minstreli, że stary książę przeżył upadek i odnalazł Nettles, by spędzić z nią resztę życia. Jednak kronikarze tamtych czasów (nawet Grzyb) uważało, że książę Daemon Targaryen również zginął.
Małżeństwo i Potomstwo[]
Daemon był 3 razy żonaty, pierwszy raz z Rhea Royce, jednak to małżeństwo nie było udane. Daemon nie znosił ze wzajemnością swej pani żony, nazywając ją „swą spiżową suką”. Po śmierci Rhei Daemon ożenił się ze swoją krewniaczką Laenę Velaryon, córką swego przyjaciela, lorda Corlysa Velaryona i jego żony, a kuzynki Daemona – Rhaenys Targaryen. Ponieważ Daemon został wcześniej w tym samym roku wdowcem, małżeństwo nie spotkało się z aprobatą. Laena i Daemon tworzyli zgodne małżeństwo, razem często podróżowali, mieli dwie bliźniacze córki:
- Baela Targaryen (116 o.P. – ? – bliźniacza córka Daemona i Laeny.
- Rhaena Targaryen (116 o.P. – ?) – bliźniacza córka Daemona i Laeny, nazywana Rhaeną z Pentos.
Laena zmarła na skutek gorączki po porodzie. Daemon tego samego roku 120 o.P. poślubił swoja trzecią żonę, swoją bratanicę i dziedziczkę Żelaznego Tronu i księżną Smoczej Skały, Rhaenyrę Targaryen. Razem mieli troje dzieci:
- Aegon Targaryen (Młodszy) (120 o.P. – 157 o.P.) – trzecie dziecko i pierwszy syn Daemona, potem król jako Aegon III.
- Viserys Targaryen (122 o.P. – 172 o.P.) – czwarte dziecko i drugi syn Daemona, potem król jako Viserys II.
- Visenya Targaryen – (129 o.P. – 129 o.P.) – piąte dziecko i trzecia córka Daemona, zmarła zaraz po urodzeniu.
Dziedzictwo[]
Choć Daemonowi nigdy nie udało się spełnić swej ambicji i zasiąść na Żelaznym Tronie, to jednak dwóch jego synów, Aegon III i Viserys II to uczyniło. Daemon poprzez swoje dzieci był przodkiem dynastii Targaryenów oraz rodu Velaryonów. Jego wnuczka nazwała na cześć dziadka swego syna, Daemona Watersa, który był protoplastą rodu Blackfyre'ów.
Cytaty o Daemonie[]
| „ | Przez wieki Ród Targaryen przyniósł na świat ludzi wielkich i potwory, Daemon był jak książę.
— Arycemastery Gyldayn
|
” |
| „ | Nie oszukujcie się, jeśli Rhaenyra kiedykolwiek zasiądzie na Żelaznym Tronie, to on będzie nami władał, jako książę małżonek równie okrutny i bezlitosny jak sam Maegor.
— Ser Otto Hightower do Małej Rady króla Viserysa I
|
” |
Cytaty Daemona[]
Galeria[]
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.