Cech Alchemików – to starożytne stowarzyszenie uczonych, zwanych czasem „Piromantami”, którzy przez lata nabyli wiele magicznych i tajemnych umiejętności. W swoich wczesnych latach Cech był bardzo potężny, ale za panowania Roberta I jego możliwości i wpływy znacznie zmalały. W dużym stopniu wyparli ich maesterzy. W czasach gdy Cech był potężny, alchemicy twierdzili, że potrafią przemieniać metale i tworzyć z płomieni żywe istoty. W późniejszych latach nadal wspominają o swoich wielkich mocach, ale jedyna rzecz jaką potrafią zademonstrować to wytwarzanie dzikiego ognia. Pełnoprawny członek Cechu alchemików otrzymuje tytuł „mądrość”. Alchemikom pomagają uczniowie i akolici.
Dziki ogień to wybuchowa ciecz podobna do napalmu i ognia greckiego. Alchemicy zwykle nazywają go „substancją”. By zapalić dziki ogień wystarczy najmniejsza iskra, a czasem nawet ciepło promieni słonecznych. Im dziki ogień jest starszy, tym bardziej jest wybuchowy. Pali się zielonym płomieniem, który jest prawie niemożliwy do ugaszenia. Wsiąka w wiele materiałów i czyni je łatwopalnymi. Wielkie ilości dzikiego ognia wybuchają z ogromną siłą. Zwykle używa się go jako broni wojennej. Alchemicy produkują dziki ogień w Domu Cechowym Alchemików, który znajduje się pod Wzgórzem Rhaenys w Królewskiej Przystani. Jest to labirynt z zimnego, czarnego kamienia.
Akolici z Cechu produkują dziki ogień w odosobnionych celach. Alchemicy mówią, że produkcja dzikiego ognia to delikatny i magiczny proces. W razie gdyby dziki ogień eksplodował, sufit zapada się a na ogień sypie się piasek, który ugasi pożar i zabije akolitę. Dziki ogień przechowuje się w glinianych dzbanach, z którymi trzeba obchodzić się ostrożnie, by nie uszkodziły się ani nie zbiły. Najbardziej wybuchowe dzbany przechowuje się w magazynach zalanych wodą i transportuje w wozach wypełnionych piaskiem. Zapasy dzbanów liczone są w tysiącach.
Alchemicy upodobali sobie okres wzmożonego wpływu za panowania króla Aerysa II, który uwielbiał dziki ogień, używał go do egzekucji np. lorda Rickarda Starka. Aerys kazał trzem Alchemikom Mądrościom – lordowi Rossartowi, Garigusowi i Belisowi – wyprodukować wielką ilość dzikiego ognia do zniszczenia Królewskiej Przystani, jeśli przegrałby Wojnę Uzurpatora. Gdy jego namiestnik, lord Qarlton Chelsted, sprzeciwił się temu i zrzekł się swego stanowiska, Aerys spalił go za pomocą dzikiego ognia i mianował Rossarta na swego kolejnego i zarazem ostatniego namiestnika.
Podczas Oblężenia Królewskiej Przystani wielu mądrych zostało zabitych lub zaginęło, a akolici nie mieli doświadczenia w niszczeniu dzikiego ognia, więc został on w podziemiach miasta. Część zapasów odkryto w czasie Wojny Pięciu Królów.
Bieżące wydarzenia[]
Starcie Królów[]
W czasie Wojny Pięciu Królów Cersei Lannister nakazuje wyprodukować wielką ilość dzikiego ognia do obrony miasta. Alchemicy zauważają niewyjaśniony wzrost efektywności swoich zaklęć. Od kiedy narodziły się smoki rzucanie zaklęć jest dużo prostsze, co pozwala im szybciej produkować dziki ogień.
Uczta dla Wron[]
Alchemicy zostają kolejni raz wynajęci przez Koronę, tym razem mają spalić Wieżę Namiestnika.