Bitwa nad Tridentem – bitwa, która ostatecznie ustaliła wynik Rebelii Roberta. Stoczyły ją wojska Rebelii pod dowództwem lorda Roberta Baratheona, lorda Eddarda Starka, lorda Jona Arryna, lorda Hostera Tully oraz siły lojalne Żelaznemu Tronowi, dowodzone przez księcia Rhaegara Targaryena, księcia Lewyna Martella, ser Barristana Selmy’ego, ser Jonothora Darry.
Tło[]
Po zwycięstwie rebeliantów w Kamiennym Sepcie, przekonano się, że rebelia stanowi poważne zagrożenie i nie wolno jej lekceważyć. Dlatego też sam książę Rhaegar Targaryen stanął na czele nowej armii, liczącej ponad 40 tysięcy ludzi. W jej skład wchodzili żołnierze, którzy przeżyli bitwę dzwonów, a także rojaliści Targaryenów, którzy do tej pory czekali, licząc na koniec rebelii. Wysłany został również korpu
s 10 tysięcy dornijczyków. Rebelianci natomiast posiadali mniej niż 40 tysięcy żołnierzy, lecz ich wojska były bardziej zaprawione w boju.
Historia[]
W bitwie poległ książę Rhaegar Targaryen, co oznaczało początek końca dla całego domu Targaryen. Większość rodów, sprzyjających Szalonemu Królowi, była lojalna właśnie wobec jego syna i następcy, wraz z jego śmiercią poparcie drastycznie spadło.
Uczestnicy rebelianci[]
Północ[]
- Lord Eddard Stark
- Lord Rickard Karstark
- Lord Wyman Manderly
- Lord Roose Bolton
- Lord Thorren Forrester
- Lord Gregor Forrester
- Lord Jorah Mormont
- Lord Howland Reed
- Lord William Dustin
- Mors Umber
- Dwaj synowie Morsa Umbera
- Ser Bartimus
Dorzecze[]
- Lord Hoster Tully
- Ser Brynden Tully
- Lord Jason Mallister
Dolina Arrynów[]
- Lord Jon Arryn
- Lord Corbray
- Ser Lyonel Corbray
- Ser Lyn Corbray
- Lord Yohn Royce (prawdopodobnie)
Krainy Burzy[]
- Lord Robert Baratheon
- Lord Grandison