Król Aenys I Targaryen – władca Siedmiu Królestw, drugi król z dynastii Targaryenów zasiadający na Żelaznym Tronie. Był synem króla Aegona Zdobywcy i jego młodszej siostry–żony, królowej Rhaenys. Miał młodszego przyrodniego brata, Maegora I.
Wygląd i osobowość[]
W chwili narodzin Aenys był bardzo mały, miał wiotkie kończyny oraz małe, wodniste oczy. Przez kilka pierwszych lat życia był słaby i chorowity i rósł bardzo powoli, ale zmieniło się to, kiedy dostał nowo wyklutego smoka Żywe Srebro[2][4]. Chociaż nie w młodości[2], już jako dorosły Aenys miał wzrost swojego ojca, będąc jednocześnie szczupłym i chuderlawym. Jego palce były długie i szczupłe. Miał liliowe oczy, bardziej blade niż te jego ojca, i kręcone włosy, opadające w lokach na jego ramiona. Miał również krótką brodę oraz wąsa.
Aenys ubierał się w najlepsze jedwabie, samity i aksamity[2]. Był dobrodusznym, uprzejmym, czarującym i łagodnym człowiekiem, który chciał być kochany przez wszystkich i zawsze starał się zadowolić każdego[2]. Czyniło go to niezdecydowanym, ponieważ długo wahał się nad swoimi decyzjami, bojąc się możliwości rozczarowania kogoś[2][4]. Łatwo nawiązywał przyjaźnie, aczkolwiek ufał każdemu i pozwalał na siebie z łatwością wpływać[2]. Był marzycielem zachwyconym muzyką i tańcem[2], tak bardzo, że został mecenasem minstreli, komediantów i mimów[4]. Osobiście również był dobrym śpiewakiem, miał „silny, słodki głos”[2]. Był urokliwym mężczyzną, którego podziwiały młode kobiety[2].
Jako pilny uczeń, któremu nie brakowało odwagi, Aenys radził sobie w walce. Nie był jednak wojownikiem i brakowało mu siły ojca[2]. Treningi walki ostatecznie przestały mu się podobać. Zamiast tego wolał towarzystwo maesterów i septonów, parał alchemią, astronomią i astrologią[2][4]. Aenys był bystrym człowiekiem, choć nie można go było nazwać molem książkowym[2]. Uwielbiał jazdę konną, jednak jego ulubionym wierzchowcem zawsze był jego smok, Żywe Srebro[2].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Aenys urodził się w 7 o.P. na Smoczej Skale jako syn króla Aegona I Targaryena i królowej Rhaenys Targaryen. Po urodzeniu był chory i słabowity oraz przez cały czas płakał. Tak bardzo nie przypominał swojego ojca, iż zaczęły krążyć pogłoski, że chłopiec nie może być synem Aegona Zdobywcy, niezrównanego wojownika, a jego prawdziwym ojcem jest jeden z minstreli i komediantów, którymi otaczała się królowa Rhaenys[2][4]. Aenys miał trzy lata, kiedy jego matka zginęła w Dorne w 10 o.P.[5]. Będąc zawsze słabym i chorowitym, śmierć matki rozbiła go. Wrócił do czołgania się, jakby był niemowlęciem. Jednakże, kiedy Aenys otrzymał nowo wyklutego smoka Żywe Srebro, jego stan się poprawił, a on sam rósł wraz ze smokiem. Wtedy zakończyły się plotki, że nie był synem Aegona[2][4].
Aenys był o pięć lat starszy od swojego przyrodniego brata Maegora. Nie byli sobie bliscy jako dzieci – Aenys z ojcem mieszkał w Królewskiej Przystani, podczas gdy Maegor był wychowywany przez swoją matkę na Smoczej Skale. Aenysa w walce szkolili członkowie Gwardii jego ojca i chociaż sobie radził, brakowało mu budowy i wzrostu ojca. Od czasu do czasu Aegon pozwalał mu ćwiczyć z Blackfyre’em, swoim osobistym mieczem z valyriańskiej stali[2].
Aenys wziął w 22 o.P. ślub z Alyssą Velaryon. Ich małżeństwo zostało zawarte z przyczyn politycznych. Mieli razem sześcioro dzieci – trzech synów (Aegona, Viserysa i Jaehaerysa) oraz trzy córki (Rhaenę, Alysanne i Vaellę)[6].
Aenys towarzyszył ojcu w 23 o.P. w podróży do Słonecznej Włóczni, aby uczcić dziesiątą rocznicę zawarcia pokoju pomiędzy Żelaznym Tronem a Dorne[2]. Kiedy Aegon osiągnął 60 lat, Aenys i Alyssa zastąpili go w robieniu królewskich objazdów po całym królestwie[2]. W 37 o.P., gdy na Smoczej Skale w wyniku udaru zmarł jego ojciec, Aenys przebywał w Wysogrodzie. Natychmiast poleciał na grzbiecie Żywego Srebra na pogrzeb i swoją koronację[7]. Został ogłoszony królem przez wielkiego maestera Gawena[2]. Po przemowie pogrzebowej Maegora i kremacji zwłok ojca, Aenys podarował przyrodniemu bratu Blackfyre’a, stwierdzając, iż jest on zdecydowanie lepszym wojownikiem. Nowy król zapytał Maegora o dzierżenie miecza w służbie jemu oraz powiedział mu, że będą rządzić wspólnie[2].
Po pogrzebie Aegona Aenys udał się do Królewskiej Przystani, gdzie zasiadł na ojcowskim tronie, pośród gruzów i błota rozebranego Aegonfortu oraz fundamentów budowanej Czerwonej Twierdzy. Wielu mu wiwatowało. Istnieją sprzeczne relacje pisemne dotyczące jego koronacji. Według arcymaestera Gyldayna Aenys został ukoronowany diademem swojego ojca z valyriańskiej stali i rubinów na Smoczej Skale, a później, po przez Riverrun, Lannisport i Wysogród, w Starym Mieście został ukoronowany w Gwiezdnym Sepcie przez Wielkiego Septona koroną z żółtego złota, z twarzami Siedmiu inkrustowanymi w nefrycie i perłach[2]. Maester Yandel twierdzi jednak, iż Aenysa ukoronowano w Czerwonej Twierdzy zdobną złotą koroną[4].
Rządy[]
Aenys otrzymał błogosławieństwa Wiary. Mimo to niektórzy ludzie wątpili w jego zdolność do rządzenia. Podobne zdanie wyrażała królowa wdowa Visenya, twierdząc, iż dając Maegorowi Blackfyre’a, Aenys przyznał, że brakuje mu siły do władania[2].
Król Aenys na Żelaznym Tronie.
W ciągu pierwszego roku jego panowania w całym królestwie wybuchły cztery bunty. Pierwsze z nich odbyło się w dorzeczu, gdzie pojawił się banita nazywający się Harrenem Czerwonym, twierdzący, iż jest wnukiem Harrena Czarnego. Harren i jego ludzie zajęli Harrenhal, zabijając lorda Gargona Qoherysa. Na Żelaznych Wyspach pojawił się człowiek podający się za króla–kapłana Lodosa narodzonego na nowo, natomiast na Pograniczu Sępi Król rozpoczął gromadzenie zastępów Dornijczyków, chcących pomścić spustoszenie ich ojczyzny podczas pierwszej wojny dornijskiej. Na koniec w Dolinie lord Ronnel Arryn został obalony przez własnego brata, Jonosa.
Wierząc, iż prostaczkowie go kochają, Aenys nie rozumiał, czemu powstają przeciwko niemu rebelie. Rozważał wysłanie do wszystkich czterech buntowników posłańców, aby dowiedzieć się, z jakiego powodu sprzeciwiają się jego rządom. Kiedy król nie wiedział, jak sprostać temu zagrożeniu, lordowie Siedmiu Królestw postanowili wziąć sprawy w swoje ręce. Lord Allard Royce zebrał wojska i otoczył Jonosa w Orlim Gnieździe, po czym książę Maegor poleciał do niedostępnego zamku na Balerionie, osobiście rozprawiając się z buntownikami[2][4]. Lord Goren Greyjoy wysłał swoją flotę na Starą Wyk i Wielką Wyk, gdzie zmasakrowano tysiące zwolenników Lodosa. Sam Lodos także został zabity, a jego zakonserwowana głowa została wysłana Aenysowi w słoiku. W podzięce król pozwolił lordowi Gorenowi wygnać Wiarę z Żelaznych Wysp[2][4]. Największe z zagrożeń – Sępi Król – zostało zignorowane przez władającą Dorne Derię Martell, choć zapewniała ona Aenysa, że robi wszystko, co w jej mocy, aby powstrzymać bunt. Ostatecznie rebelia została zniszczona przez lordów pogranicza, którzy w tak zwanym Polowaniu na Sępa ostatecznie pochwycili Sępiego Króla[2][4]. Powstanie Harrena Czerwonego trwało najdłużej, ale i on został ostatecznie pokonany. Aenys wysłał przeciwko niemu swojego namiestnika, lorda Alyna Stokewortha, aby z kilkoma setkami ludzi pochwycił rebelianta. Harrena zabił giermek lorda Alyna, Bernarr Brune. Kiedy wszystkie powstania zostały ostatecznie stłumione, Aenys nagrodził złotem, tytułami i ziemiami wszystkich lordów oraz rycerzy, którzy walczyli przeciwko buntownikom. Bernarr Brune został przez niego osobiście pasowany na rycerza[2][4].
Ponieważ lord Alyn Stokeworth został zabity przez Harrena Czerwonego, Aenys mianował na swojego nowego namiestnika Maegora. Bracia rządzili wspólnie przez dwa lata[2][4]. W 39 o.P., krótko po narodzinach szóstego dziecka Aenysa, Vaelli, pojawił się nowy kryzys. Książę Maegor ogłosił, że jego żona jest bezpłodna i w związku z tym ożenił po raz drugi. Bracia zajadle kłócili się o poligamiczne małżeństwo. Wielki Septon potępił publicznie ten ślub, podobnie postąpiło wielu pobożnych lordów w całym królestwie. Czując, że nie ma innej opcji[4], Aenys wściekle dał Maegorowi wybór – zakończyć związek z Alys Harroway lub udać się na pięcioletnie wygnanie. Książę wybrał drugą opcję i w 40 o.P. udał się wraz z Alys i Balerionem do Pentos. Zabrał też ze sobą Blackfyre’a, odmawiając prośbie brata, aby zostawił miecz[2]. Próbując poprawić stosunki z Wiarą, Aenys mianował nowym namiestnikiem septona Murmisona. Jednak Wielki Septon wciąż wyrażał swoje niezadowolenie, natomiast lordowie Westeros zaczęli nazywać króla słabym i niezdolnym do rządzenia. Aenys był niepomny tych krytyk.
W 41 o.P. Aenys poślubił swoją najstarszą córkę, księżniczkę Rhaenę, swojemu najstarszemu synowi i dziedzicowi, księciu Aegonowi. Wiara potępiła to kazirodcze małżeństwo, a w dniu ślubu Synowie Wojownika gniewnie spoglądali na gości, kiedy ci wchodzili do Septu Pamięci. Podczas uczty, która nastąpiła po ceremonii, Aenys nadał Aegonowi tytuł księcia Smoczej Skały, który należał wcześniej do Maegora. W akcie protestu królowa Visenya opuściła ucztę.
Aenys wysłał Aegona i Rhaenę na objazd przez całe królestwo, ale prostaczkowie nie byli wobec nic przyjemnie nastawiony. Ze względu na przeprowadzenie ceremonii, septon Murmison został wykluczony z Wiary. Kiedy Aenys poprosił Wielkiego Septona o przywrócenie septona Murmisona, tłumacząc mu długą tradycję kazirodczych małżeństw wywodzącą się z Valyrii, a następnie praktykowaną przez ród Targaryen, otrzymał w odpowiedzi denuncjację, zaadresowaną do „króla–Plugastwa”. Pobożni lordowie, a nawet ludzie, którzy kiedyś go kochali, zwrócili się przeciwko Aenysowi. Kiedy Wielki Septon ogłosił Aenysa pretendentem i tyranem, który nie ma prawa rządzić Siedmioma Królestwami, wierni odpowiedzieli. W przeciągu dwóch tygodni Bracia Ubodzy porąbali na drobne kawałki septona Murmisona, co zasygnalizowało początek powstania Wiary Wojującej[4].
Synowie Wojownika ufortyfikowali się w Sepcie Pamięci na wzgórzu Rhaenys. Aenys zdecydował się na wycofanie się wraz z rodziną na Smoczą Skałę. Na trzy dni przed rejsem ser Raymont Baratheon z Gwardii Królewskiej ocalił Aenysowi życie, kiedy dwaj Bracia Ubodzy wkradli się do królewskich komnat, próbując zabić władcę[2][4][8]. Na Smoczej Skale królowa wdowa Visenya doradziła władcy, aby zaniósł „ogień i krew” do Septu Pamięci i Gwiezdnego Septu przy pomocy smoków. Aenys odmówił, ale jednocześnie nie wiedział, co powinien zrobić. Ostatecznie król zachorował. Pod koniec 41 o.P. większość królestwa obróciło się przeciwko niemu. Po drogach krążyły tysiące Braci Ubogich, grożących i zabijających każdego poplecznika króla. Dziesiątki lordów także wystąpiły przeciwko Żelaznemu Tronowi[2][4].
Śmierć[]
Aenys zmarł w 42 o.P., po pięciu latach rządów, w wieku 35 lat[4]. Jego zwłoki zostały spalone na Smoczej Skale, a wdowa po nim, Alyssa, śpiewała pieśń pogrzebową[2]. Wiele lat później niektórzy sugerowali, iż za jego nagłą śmierć była odpowiedzialna Visenya. Przywoływali wtedy jej ambicje, aby na tronie zasiadł jej syn, Maegor oraz fakt, iż to ona opiekowała się chorym Aenysem[4].
Żelazny Tron, ze względu na działania Visenyi, został zagarnięty przez przyrodniego brata Aenysa, Maegora, a nie jego syna i dziedzica, Aegona[2][9].
Drzewo genealogiczne[]
 Valaena | Aerion | ? | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Visenya | Aegon I | Rhaenys |  Orys | Argella | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ceryse | Aenys I | Alyssa |  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Elinor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Alys | Maegor I | Rhaena | Aegon | Viserys | Jaehaerys I | Alysanne | Vaella | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Jeyne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tyanna z Wieży | Rhaella | Aerea |  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mała Rada Aenysa I[]
| Urząd | Lata urzędowania | Osoba |
|---|---|---|
| Królewski namiestnik | 37 o.P. | Lord Alyn Stokeworth |
| 37-39 o.P. | Książę Maegor Targaryen | |
| 39-41 o.P. | Septon Murmison | |
| Wielki Maester | 37-42 o.P. | Gawen |
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 „Synowie smoka”.
- ↑ „Gra o tron”, Dodatek.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aenys I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Dorne: Dorne przeciwko smokom.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Dodatek: Drzewo genealogiczne Targaryenów.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Krainy burzy: Ludzie z krain burzy.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Maegor I.