Książę Aemond Targaryen, znany jako Aemond Jednooki[2][3][4] i Aemond Zabójca Krewnych[5] – członek rodu Targaryen. Był drugim synem króla Viserysa I Targaryen i jego drugiej żony, królowej Alicent Hightower, oraz młodszym bratem króla Aegona II Targaryena[3][6]. Podobnie jak jego rodzeństwo, Aemond był smoczym jeźdźcem i dosiadał smoczycy Vhagar[3].
Wygląd i osobowość[]
W chwili narodzin Aemond był dwukrotnie mniejszy od swojego starszego brata Aegona, ale za to dwa razy bardziej waleczny. Mając 10 lat, stracił swoje prawe oko w bójce ze swoim siostrzeńcem, Lucerysem Velaryonem[3]. Po jakimś czasie Aemond zaczął umieszczać w oczodole szafir[4]. Księciu zdarzało się czasami zasłaniać prawy oczodół opaską, zwłaszcza gdy przebywał na dworze i nie chciał przestraszyć swoimi bliznami szlachetnie urodzonych dam (na przykład gdy był obecny w Okrągłej Komnacie Końca Burzy, gdzie przebywały żona i córki Borrosa Baratheona[5]).
Jako dziecko Aemond był dziki, krnąbrny, porywczy i pamiętliwy. Dzięki naukom ser Cristona Cole’a stał się biegłym i niebezpiecznym szermierzem. Podczas Tańca Smoków książę nosił czarną jak noc zbroję inkrustowaną złotem[7].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Aemond Targaryen urodził się w 110 o.P. jako syn króla Viserysa I Targaryena i królowej Alicent Hightower, jego drugiej żony. Miał starszego brata Aegona oraz dwie starsze siostry – Rhaenyrę, córkę Viserysa z pierwszego małżeństwa, i Helaenę. Cztery lata po Aemondzie urodził się jego młodszy brat – Daeron[3].
Narodziny Aegona i Aemonda doprowadziły do pewnych niesnasek na dworze Viserysa I. Król mianował Rhaenyrę, swoje jedyne dziecko z pierwszego małżeństwa, swą dziedziczką jeszcze w 105 o.P., i odmówił zmiany linii sukcesji mimo narodzin dwóch zdrowych synów. Doprowadziło to w dłuższej perspektywie czasowej do powstania „stronnictwa królowej” i „stronnictwa księżniczki” na królewskim dworze. Ludzie twierdzili także, iż książę Daemon Targaryen, młodszy brat Viserysa I, traktował swoich bratanków ze szczególnym chłodem, ponieważ ich narodziny zepchnęły go w dół linii sukcesji[3].
Wrogość między Alicent a Rhaenyrą przeszła także na ich dzieci. Aemond i jego bracia stali się zawziętymi rywalami synów księżniczki Smoczej Skały – książąt Jacaerysa, Lucerysa i Joffreya Velaryonów, uważając, że ci ukradli im ich dziedzictwo – Żelazny Tron. Choć cała szóstka spędzała wspólnie czas na ucztach, ćwicząc szermierkę lub pobierając nauki u maesterów, podsycało to tylko wzajemną niechęć[3].
W 120 o.P. dziesięcioletni Aemond jako jedyny z rodzeństwa nie miał własnego smoka. W tym samym roku, zapamiętanym jako Rok Krwawej Wiosny, zmarł mąż Rhaenyry, ser Laenor Velaryon. Książę wraz z resztą rodziny udał się na jego pogrzeb na Driftmarku. Viserys I zasugerował udanie się po uroczystości na Smoczą Skałę, gdzie Aemond mógłby wybrać sobie smocze jajo lub jedno ze świeżo wyklutych smocząt, „jeśli tylko chłopak jest wystarczająco śmiały”. Czując się urażonym przez komentarz ojca, Aemond zdecydował się na próbę zdobycia Vhagar, najstarszego i największego smoka, która niedawno utraciła jeźdźca ze względu na śmierć Laeny Velaryon. Książę zdawał sobie sprawę z tego, że rodzice nigdy nie pozwoliliby mu zbliżyć się do smoczycy, dlatego postanowił zrobić to po kryjomu o świcie[3].
Lucerys Velaryon odbiera Aemondowi oko.
Próbując dosiąść Vhagar, Aemond został przyłapany przez trzyletniego Joffreya Velaryona. Aby chłopiec nie podniósł głosu, Aemond spoliczkował go, krzyknął na niego, a następnie przewrócił Joffa na stos smoczych odchodów. Kiedy Joffrey zaczął wrzeszczeć, Aemond wspiął się na grzbiet smoka. Vhagar zerwała łańcuchy i odleciała z księciem na grzbiecie, okrążając dwukrotnie wieże Wysokiej Wody. Po wylądowaniu okazało się, że Joffrey pobiegł, aby wezwać na pomoc swoich dwóch starszych braci, Jacaerysa i Lucerysa. Trzej chłopcy zaatakowali Aemonda drewnianymi mieczami ćwiczebnymi. Mimo przewagi liczebnej, książę dobrze się bronił. Kiedy jego przeciwnicy zaczęli się wycofywać, Aemond zaczął z nich drwić, nazywając ich Strongami. Jacaerys, wystarczająco duży, aby zrozumieć tę obelgę, ponownie rzucił się na wuja. Kiedy Aemond zaczął go bezlitośnie okładać, Lucerys wyciągnął swój sztylet i ciął Aemonda po twarzy, pozbawiając go prawego oka. Po tym incydencie królowa Alicent zażądała, aby Lucerysowi też wyłupić jedno oko, na co król kategorycznie się nie zgodził. Księżniczka Rhaenyra domagała się natomiast, aby Aemond został poddany „ostremu” przesłuchaniu w celu wyjawienia, od kogo usłyszał, jak jej synów nazwano bękartami Harwina Stronga. Przyciśnięty przez ojca, Aemond wyznał, że powiedział mu o tym jego brat Aegon[2][3].
Aemond stwierdził potem, że choć stracił owego dnia oko, to zyskał jednak smoka, co uważał za warte tej ceny. Pomimo tylko jednego sprawnego oka, dzięki szkoleniu u ser Cristona Cole’a Aemond stał się niebezpiecznym szermierzem[3].
Pierwszego dnia roku 127 o.P. król Viserys zorganizował ucztę z okazji swojego powrotu do zdrowia. Późnym wieczorem, kiedy władca udał się na spoczynek, Aemond wzniósł toast za swoich trzech siostrzeńców, podkreślając kwestię ich wyglądu oraz określając ich mianem „trzech mocarnych chłopaków”[3].
Taniec Smoków[]
Osobny artykuł: Taniec Smoków
.png){kind=link}
Król Viserys I Targaryen zmarł we śnie w 129 o.P., kiedy Aemond miał 19 lat. Starszy brat księcia został koronowany jako Aegon II Targaryen przez ser Cristona Cole’a, choć to Rhaenyra była prawną dziedziczką zmarłego władcy. Zwolennicy Aegona zdawali sobie sprawę, że księżniczka Smoczej Skały nie zaakceptuje wstąpienia przyrodniego brata na Żelazny Tron. Jako że poprzedni lord Końca Burzy, Boremund Baratheon, był na Wielkiej Radzie w 101 o.P. zwolennikiem księżniczki Rhaenys Targaryen, teściowej i bliskiej sojuszniczki Rhaenyry, zieloni obawiali się, że jego syn Borros również może obrać stronę księżniczki Smoczej Skały. W związku z tym Aemond został wysłany do Końca Burzy w celu przekonania lorda Borrosa do poparcia roszczeń Aegona, mając obiecać w zamian poślubienie jednej z córek Baratheona[4].
Aemond na grzbiecie Vhagar zabija Lucerysa Velaryona i jego smoka Arraksa.
Aemond został miło przyjęty w Końcu Burzy, a sam lord Borros z chęcią wysłuchał jego propozycji. Nie wiadomo, którą córkę lorda Baratheona wybrał ostatecznie Jednooki, ponieważ w tym czasie do Końca Burzy przybył książę Lucerys Velaryon, będący posłańcem Rhaenyry. Aemond próbował sprowokować siostrzeńca, ale ten go zignorował. Borros odrzucił propozycję poparcia Rhaenyry, także Luke musiał wrócić na Smoczą Skałę z niczym. Przy wyjściu Aemond zażądał od Lucerysa wyłupania sobie sztyletem oka, aby wyrównać rachunek sprzed lat. Lord Końca Burzy nie pozwolił jednak, aby pod jego dachem doszło do rozlewu krwi, zezwalając Velaryonowi na opuszczenie Okrągłej Komnaty i odlecenie na swoim smoku Arraksie. Druga córka Borrosa, Maris, sprowokowała jednak Aemonda, pytając, czy „zabrano mu jedno oko czy jedno jajo”, co oburzyło Jednookiego. Książę zapytał lorda Baratheona o pozwolenie na wyjście, a ten wzruszył ramionami, będąc obojętnym na to, co stanie się poza murami jego twierdzy. Aemond dosiadł Vhagar i dzięki szalejącej burzy dopadł Lucerysa i Arraksa, zabijając ich w walce i tym samym mszcząc swoją utratę oka. Grzyb twierdzi, że Jednooki odnalazł później ciało Luke’a i wyciął jego oczy, ofiarowując je na podłożu z wodorostów jako prezent dla Maris. Zdaniem innych Vhagar połknęła chłopca w całości[5][8][9].
Po tych wydarzeniach Aemond stał się znany pośród swoich wrogów jako Zabójca Krewnych. Po pozyskaniu poparcia Końca Burzy książę powrócił do Królewskiej Przystani, ale nie wszystkim podobało się to, czego dokonał. Choć jego matka i dziadek nie byli zadowoleni z jego czynu, król Aegon II był uradowany i wyprawił na cześć brata wielką ucztę, nazywając go „prawdziwą krwią smoka”[5].
Aemond dołączył do swojego królewskiego brata i ser Cristona Cole’a pod Gawronim Gniazdem, gdzie zaplanowali zasadzkę na księżniczkę Rhaenys Targaryen. W podniebnej bitwie Vhagar i Sunfyre zabiły Niedoszłą Królową i jej smoczycę Meleys. Choć Aemond nie poniósł żadnych dotkliwych obrażeń, Aegon był w zdecydowanie gorszym stanie, nie mogąc w pełni sprawować obowiązków władcy. W związku z tym Cole mianował Zabójcę Krewnych protektorem królestwa i księciem regentem. Aemond nosił od tego momentu rubinową koronę Aegona Zdobywcy. Choć twierdził, że pasuje mu lepiej niż bratu, nie uzurpował dla siebie tronu[10][8].
Jako książę regent Aemond wyruszył z królewskim namiestnikiem, ser Cristonem Cole’em, na Harrenhal, które było punktem zbornym dla sił czarnych pod dowództwem księcia Daemona Targaryena. Z Królewskiej Przystani wymaszerował liczący 4000 zbrojnych zastęp zielonych dowodzony przez Twórcę Królów, któremu na niebie towarzyszył Aemond na Vhagar. Oddział miał połączyć się z armią lorda Jasona Lannistera, która nadciągała z krain zachodu w kierunku Oka Boga. Celem obydwu armii było wspólne uderzenie na Harrenhal i zmiażdżenie „zdrajców z Tridentu” [10]. Lord Casterly Rock poległ jednak w bitwie nad Czerwonymi Widłami, a dowództwo nad jego ludźmi przejął lord Humfrey Lefford[7].
Zastęp Aemonda i Cristona pokonał na brzegach Oka Boga ser Oswalda Wode’a oraz lordów Darry’ego i Roote’a, aż wreszcie po dziewiętnastodniowym marszu udało im się dotrzeć do Harrenhal. Zamek okazał się być zupełnie pusty. Aemond początkowo uznał to za wielkie zwycięstwo, sądząc że Daemon i jego „rzeczna hołota” woleli uciec zamiast stanąć do walki. Kiedy książę regent dowiedział się jednak, że jego wuj odleciał, aby wspomóc Rhaenyrę w zdobyciu stolicy, ogarnął go wielki gniew. Uznał, że swój udział w upadku Królewskiej Przystani mógł mieć lord Larys Strong, starszy nad szeptaczami, dlatego postanowił zgładzić cały jego ród. W jednostronnym pojedynku Aemond zabił podstarzałego kasztelana Harrenhal, ser Simona Stronga, rzucając jego ciało Vhagar na pożarcie. Całe potomstwo ser Simona – zarówno to z prawego łoża jak i bękartów – stracono na zamkowym dziedzińcu. Oszczędzono jedynie Alys Rivers, która została jego nałożnicą. To ona powstrzymała księcia przed uduszeniem giermka, który dostarczył wieści o rozbiciu sił Lannisterów w Bitwie nad Jeziorem. Ser Criston nalegał, aby Aemond wycofał się na południe i tam połączył się z siłami lorda Ormunda Hightowera i księcia Daerona Targaryena. Jednooki początkowo chciał odbić Królewską Przystań, wierząc, że smoki czarnych nawet wspólnie nie poradzą sobie z potęgą Vhagar, ale pomysł ten został mu wybity z głowy przez namiestnika. Cole i Aemond ostatecznie rozdzielili się – Twórca Królów pomaszerował ze swoim oddziałem na południe, by dołączyć do zastępu Hightowerów w Reach, a książę regent zdecydował się na potraktowanie dorzecza smoczym ogniem, mając nadzieję, że Rhaenyra w końcu wyśle przeciwko niemu swoje smoki[7].
Ponownie opuszczone Harrenhal zagarnęła lady Sabitha Frey. Jedyną wciąż przebywającą w zamku osobą była Alys Rivers, która twierdziła, że jest w ciąży z Zabójcą Krewnych. Sam Aemond w tym czasie ropoczął pustoszenie dorzecza. Ogień Vhagar spalił Darry, Miasteczko Lorda Harrowaya, Młyn Lordowski, Czarną Sprzączkę, Sprzączkę, Gliniankę, Swynford i Pajęczy Las. Jednooki stał się postrachem dorzecza, spadając nagle z nieba na swój cel i podpalając go, a następnie znikając tylko po to, żeby następnego dnia uderzyć w miejscu oddalonym o ponad 100 mil. Jego kolejnymi celami były Stara Wierzba, Biała Wierzba, Hogg Hall i Merrydown Dell, po czym niespodziewanie powrócił do Harrenhal i spalił wszystkie drewniane konstrukcje zamku[7].
W końcu Rhaenyra zdecydowała się położyć kres działaniom Aemonda i wysłała do dorzecza księcia Daemona na Caraxes i smocze nasienie Nettles na Owcokradzie, mających na celu pokonać jeźdźca Vhagar. Przebywali oni w gościnie u lorda Manfryda Mootona ze Stawu Dziewic, który obawiał się, że Zabójca Krewnych uderzy w końcu również na jego miasteczko. Aemond atakował jednak w tym czasie Kamienną Głowę, Słodką Wierzbę, Sallydance, Most Łuczników, Stary Prom, Młyn Staruchy i Bechester. Daemon i Nettles codziennie wzlatywali wysoko ponad dorzecze i zataczali w powietrzu szerokie kręgi, mając nadzieję, że wypatrzą gdzieś w dole Vhagar[7].
.png){kind=link}
Daemon Targaryen przeskakuje z Caraxes na Vhagar, zabijając Aemonda.
Ostatecznie książę Daemon udał się do Harrenhal, rzucając wyzwanie Aemondowi. Mąż Rhaenyry czekał w zamczysku trzynaście dni, czternastego na miejsce przybył książę regent wraz z ciężarną Alys Rivers. Dwudziestego drugiego dnia piątego miesiąca 130 o.P. doszło do słynnego starcia, zapamiętaniego jako bitwa powyżej Oka Boga. Smoki zderzyły się ze sobą, zadając sobie liczne rany szponami i zębami, przez co zaczęły spadać w dół, w stronę jeziora. Wtedy, zgodnie z opowieściami, Daemon przeskoczył z Caraxes na Vhagar i wbił Mroczną Siostrę w ślepe oko Aemonda, aż sztych miecza z valyriańskiej stali wyszedł na zewnątrz z tyłu szyi księcia regenta. Chwilę po tym obydwa smoki uderzyły o powierzchnię Oka Boga. Ciało Aemonda, przykute do siodła Vhagar, zatonęło w jeziorze. Lata później odnaleziono jego szkielet, z Mroczną Siostrą wbitą w oczodół aż po rękojeść[7][8].
Dziedzictwo[]
W czasach regencji Aegona III kochanka Aemonda, Alys Rivers, rządziła Harrenhal jako „królowa-czarownica”. Kiedy ser Regis Groves i ser Damon Darry przybyli na miejsce, żądając kapitulacji zamku, Alys stwierdziła, że jest wdową po Aemondzie, a ich syn jest pełnoprawnym dziedzicem i prawowitym królem Westeros[11].
Cytaty Aemonda[]
| „ | ” |
Cytaty o Aemondzie[]
| „ | Straciłeś tylko jedno oko. Jak mogłeś być aż tak ślepy?[5]
— Otto Hightower do Aemonda
|
” |
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Viserys I.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 „Ogień i krew”, Dziedzice Smoka: Kwestia sukcesji.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 „Ogień i krew”, Zagłada Smoków: Czarni i zieloni.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 „Ogień i krew”, Zagłada Smoków: Syn za syna.
- ↑ „Taniec ze smokami”, rozdział 8, Tyrion III.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 „Ogień i krew”, Zagłada Smoków: Triumf Rhaenyry.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon II.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Siedem Królestw: Krainy burzy: Ród Baratheonów.
- ↑ 10,0 10,1 „Ogień i krew”, Zagłada Smoków: Smok czerwony i złoty.
- ↑ „Ogień i krew”, Pod władzą regentów: Namiestnik w kapturze.