Król Aegon V Targaryen – piętnasty król z dynastii Targaryenów zasiadający na Żelaznym Tronie[2]. Będąc dzieckiem był znany pod pseudonimem Jajo i służył jako giermek wędrownego rycerza ser Duncana Wysokiego.
Aegon został królem po tym, jak Wielka Rada pominęła kandydatów wyprzedzających go w linii sukcesji, a jego starszy brat, maester Aemon, odmówił przyjęcia tronu. Jako czwarty syn Maekara I, który również był czwartym synem, Aegon został nazwany Aegonem Niespodziewanym[3].
Wygląd[]
Aegon miał długie, sięgające do ramion włosy, które lśniły jak bite złoto, ze srebrnymi pasemkami. Był wysoki, szczupły i przystojny, miał duże oczy, głębokie, ciemne i fioletowe. Nosił koronę Aegona III.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Aegon urodził się w 200 o.P. jako czwarty syn i piąte dziecko księcia Maekara Targaryena i jego żony Dyanny Dayne[4]. W młodości najpierw służył na dworze w Królewskiej Przystani jako paź[5]. Posiadał smocze jajo pokryte białymi i zielonymi plamami, które umieszczano obok niego w jego kołysce, kiedy był noworodkiem[6]. Nienawidził swojego brata, okrutnego i sadystycznego Aeriona, który wrzucił jego kota do studni. Pewnej nocy Aerion odwiedził swojego młodszego brata w jego komnatach i przyłożył nóż do jego genitaliów, żartując, że je utnie, czyniąc z Aegona dziewczynę, którą mógłby poślubić. Kiedyś siostra Aegona, księżniczka Rhae, dolała miłosny wywar do jego napoju, aby poślubił ją, a nie ich siostrę Daellę[5], z którą mógł zostać zaręczony. Aegon nie chciał się żenić, zamiast tego marzył o zostaniu gwardzistą królewskim[5].
Aegon miał być giermkiem swojego najstarszego brata, Daerona, podczas turnieju na Łąkach Ashford, ale Daeron nie był nim zainteresowany i wolał upić się na umór w gospodzie. Tawernę odwiedził ser Duncan Wysoki, a Aegon był pod wrażeniem pokorności wędrownego rycerza i za nim podążył. Duncan pozwolił Aegonowi służyć mu jako giermek podczas turnieju. Duncana aresztowano i skazano na próbę walki za podniesienie ręki na księcia Aeriona Targaryena, starszego brata księcia Aegona. Próba walki była dokładniej próbą siedmiu, pierwszą od stulecia, podczas której wuj Aegona, książę Baelor Złamana Włócznia, walczący po stronie Duncana, zginął z powodu rany zadanej mu przez księcia Maekara, brata Baelora i ojca Aegona, który walczył po przeciwnej stronie[7]. Maekar życzył sobie, aby jego najmłodszy syn został wyszkolony na rycerza, ale Aegon zgodziłby się na to tylko, gdyby rycerzem mającym go szkolić był ser Duncan Wysoki. Maekar, książę Summerhall, zaoferował wędrownemu rycerzowi miejsce w garnizonie Summerhall, ale Duncan odmówił i zgodził się zabrać Aegona tylko wtedy, kiedy będzie mu on towarzyszył jako giermek. Aegon żyłby wówczas bardzo skromnie, ale zdaniem Duncana wyrósłby na człowieka lepszego niż jego najstarsi bracia – Daeron i Aerion. Tak więc zaczął służyć pod pseudonimem „Jajo” jako giermek wędrownego rycerza ser Duncana Wysokiego[7].
Niecałe dwa lata później Duncan i jego giermek rozwiązywali mały, lokalny konflikt pomiędzy rodem Webber i rodem Grandison[5]. W 211 o.P. odegrali znaczącą rolę w stłumieniu drugiego buntu Blackfyre’ów w Białych Murach[6].
Późniejsze życie[]
Aegon poślubił w 220 o.P. lady Bethę Blackwood. Ich małżeństwu nikt się nie sprzeciwił, ponieważ Aegon był wówczas bardzo daleko w linii sukcesji. Pobrali się z miłości i mieli pięcioro dzieci. Aegon nazwał swojego pierworodnego syna Duncanem na cześć swojego przyjaciela, ser Duncana Wysokiego[8][9].
Aegon brał udział w tłumieniu powstania Peake’ów w 233 o.P., podczas którego jego giermkiem był Tion Lannister. W walkach w Starpike został zabity ojciec Aegona, król Maekar I Targaryen. Podczas bitwy książę pasował na rycerza śmiertelnie rannego Tywalda Lannistera, bliźniaka Tiona.
Wraz ze śmiercią Maekara stało się niejasne, kto powinien teraz zasiąść na tronie, ponieważ dwaj najstarsi bracia Aegona zmarli przed ojcem. Daeron zostawił po sobie słabą na umyśle córkę imieniem Vaella, a Aerion syna w wieku niemowlęcym, więc zwołano Wielką Radę, aby wybrać króla. Aegon wydawał się oczywistym wyborem, ale wielu lordów uważało go za „w połowie wieśniaka” ze względu na jego młodość spędzoną wśród prostaczków. W ostateczności rada próbowała przekonać do przyjęcia korony starszego brata Aegona, maestera Aemona, ale odmówił, stwierdzając, że tron należy się Aegonowi[10].
Władca Siedmiu Królestw[]
Wczesne rządy[]
Aegon V został koronowany na Władcę Siedmiu Królestw w 233 o.P., kiedy miał 33 lata. Przez większość, jeśli nie całość, panowania Aegona, jego stary przyjaciel, ser Duncan Wysoki służył jako lord dowódca jego Gwardii Królewskiej.
Pierwszym posunięciem Aegona jako króla było aresztowanie lorda Bryndena Riversa, królewskiego namiestnika zwanego Bloodravenem, za zamordowanie Aenysa Blackfyre’a, mimo że namiestnik zaoferował mu gwarantujący bezpieczeństwo list żelazny, aby mógł przybyć do Westeros na Wielką Radę, ale aresztował i ściął Aenysa, kiedy ten tylko dotarł do stolicy[10]. Chociaż wszyscy było zadowoleni, że kolejny pretendent z rodu Blackfyre był martwy, Aegon musiał ukarać lorda Bloodravena, aby udowodnić, że słowo Żelaznego Tronu nie jest bezwartościowe. Choć Brynden był początkowo skazany na śmierć, król pozwolił mu dołączyć do Nocnej Straży. Brat Aegona, maester Aemon, również zdecydował się na dołączenie do niej, aby zapobiec ewentualnym działaniom, w których mógłby zostać użyty przeciwko swojemu bratu. Bryndenowi i Aemonowi w drodze na Mur towarzyszyło wielu członków osobistej gwardii, Zębów Kruka, a także więźniowie uwolnieni z lochów przez nowego władcę[9][11].
Panowanie Aegona rozpoczęło się podczas surowej zimy, która trwała od 230 o.P. do 236 o.P. Życzliwy król wysłał masowe dostawy żywności i zboża, aby pomóc głodującym mieszkańcom północy, aczkolwiek niektórzy uważali, ze jego pomoc była przesadna. Wraz z końcem zimy powrócili pretendenci Blackfyre’ów, wywołując w 236 o.P. czwarty bunt Blackfyre’ów. Daemon III Blackfyre próbował zająć Żelazny Tron przy pomocy Złotej Kompanii, ale niewielu stanęło po jego stronie. Aegon i jego synowie wyruszyli naprzeciw nim, aby odeprzeć najeźdźców, a ser Duncan Wysoki zabił Daemona III Blackfyre’a, kończąc bunt. Aegor Rivers, zwany Bittersteelem, zdołał uciec za wąskie morze z pozostałościami Złotej Kompanii[9].
Aegon V spędził większość swojego panowania na walce z buntownikami. Żelazny Tron musiał trzykrotnie interweniować w krainach zachodu z powodu nieudolnego przywództwa lorda Tytosa Lannistera z Casterly Rock[12]. Większość problemów Aegona wynikała z wysiłków zmierzających do poprawy życia prostaczków, z którymi wchodził w interakcje od czasów bycia giermkiem Duncana. Chociaż prostaczkowie kochali króla za jego reformy oraz przyznanie praw i ochrony, lordowie poczuli, że ich władza nad chłopstwem została przez to ograniczona. Nie mając smoków, które posiadali pierwsi władcy z jego dynastii, Aegon niechętnie podchodził do problemów z opornymi wobec reform lordami.
Rodzinne małżeństwa[]
Aegon mierzył się z wieloma problemami podczas swoich rządów przez swoich synów. Przekonani, że kazirodcze małżeństwa Targaryenów były szkodliwe, król i jego żona, Betha Blackwood, zaręczyli czwórkę swoich dzieci z kilkoma wielkimi rodami Siedmiu Królestw w 237 o.P. Ich najstarszy syn i dziedzic, książę Duncan Targaryen, został zaręczony z córką lorda Lyonela Baratheona z Końca Burzy. Książę Jaehaerys, drugi syn Aegona, miał poślubić lady Celię Tully, córkę lorda Riverrun. Najmłodszy syn Aegona, książę Daeron, został zaręczony z lady Olenną Redwyne z Arboru, kiedy obydwoje mieli 9 lat. Starsza córka króla, księżniczka Shaera, miała poślubić Luthora Tyrella, dziedzica Wysogrodu. Te małżeństwa miały uzyskać poparcie dla reform Aegona, ale jego dzieci odziedziczyły upór jego i jego żony[8][9].
Na początku 239 o.P. książę Duncan zakochał się i ostatecznie poślubił tajemniczą Jenny ze Starych Kamieni. Król Aegon, mała rada, wielki maester i wielki septon zmusili Duncana do wyboru pomiędzy chłopską dziewczyną a Żelaznym Tronem. Książę wybrał miłość i zrezygnował z tytułu księcia Smoczej Skały, czyniąc nowym dziedzicem swojego młodszego brata, księcia Jaehaerysa. Kiedy książę Duncan odmówił poślubienia córki lorda Baratheona, Koniec Burzy rozpoczął bunt, który zakończył się, kiedy ser Duncan Wysoki z Gwardii Królewskiej zmusił lorda Lyonela Baratheona do poddania się w pojedynku. Król Aegon ułaskawił go i zaręczył swoją najmłodszą córkę, księżniczkę Rhaelle, z dziedzicem Lyonela, Ormundem. Władca wysłał swoją młodszą córkę do Końca Burzy w roku podczaszego i towarzyszki żony lorda Baratheona[9].
Chociaż Aegon nie lubił praktyki kazirodczych małżeństw Targaryenów, książę Jaehaerys i jego siostra, księżniczka Shaera, pożądali się nawzajem od najmłodszych lat. Wraz z precedensem w postaci ślubu Duncana z Jenny, Jaehaerys i Shaera w 240 o.P. wzięli potajemny ślub i skonsumowali małżeństwo, pozostawiając Aegonowi poradzenie sobie z gniewem rodów Tully i Tyrell[9].
Chociaż książę Daeron od 9 lat był zaręczony z lady Olenną Redwyne, zerwał zaręczyny w 246 o.P., kiedy miał 18 lat. Daeron pozostał nieżonaty, woląc zamiast tego towarzystwo ser Jeremy’ego Norridge’a, młodego rycerza, z którym zaprzyjaźnił się, kiedy byli giermkami w Wysogrodzie. Daeron i Jeremy zginęli w bitwie w 251 o.P., tłumiąc rebelię Szczura, Jastrzębia i Świni[9].
Summerhall[]
W 258 o.P. dziewięciu banitów, wygnańców, piratów i kapitanów kompanii najemniczych zebrało się na Spornych Ziemiach w Essos, mając nadzieję na wspólne wykrojenie sobie osobistych królestw. Do tej Bandy Dziewięciu należał Maelys Monstrualny, ostatni z Blackfyre’ów. Ponieważ banici nie czuli pośpiechu w swoich działaniach, król Aegon kontynuował skupianie uwagi w swoich rządach na smoki. Wbrew sądom przyjaciół i doradców, Aegon V nabrał przekonania, że jedynie dzięki smokom uda mu się zmusić lordów Siedmiu Królestw do zaakceptowania jego dekretów, które miały przyznać wolność, prawa i ochronę prostaczkom[9].
Doprowadziło to ostatecznie do tragedii w Summerhall w 259 o.P., w której władca zginął, próbując wykluć smocze jaja. Jego syn, książę Duncan Mały; jego przyjaciel i lord dowódca Gwardii Królewskiej, ser Duncan Wysoki; oraz wielu innych członków królewskiego dworu zginęło w płomieniach[9]. Aegon został zastąpiony na tronie przez swojego drugiego syna i następcę, Jaehaerysa II.
Wiele z praw i wolności, które król Aegon nadał i zapewnił prostaczkom, zostało później zniesionych za panowania jego wnuka, króla Aerysa II, przez królewskiego namiestnika, lorda Tywina Lannistera[13].
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ „Gra o tron”, Dodatek.
- ↑ „Starcie królów”, rozdział 6, Jon I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, dodatek: Drzewo genealogiczne Targaryenów.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wierny miecz”.
- ↑ 6,0 6,1 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Tajemniczy rycerz”.
- ↑ 7,0 7,1 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wędrowny rycerz”.
- ↑ 8,0 8,1 „Taniec ze smokami”, rozdział 67, Niszczyciel królów.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon V.
- ↑ 10,0 10,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Maekar I.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 15, Samwell II.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Krainy zachodu: Ród Lannisterów pod wladaniem smoków.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aerys II.