Gra o tron Wiki
Advertisement
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w serialu „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Świat lodu i ognia”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Nawałnica mieczy”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Uczta dla wron”.

Król Aegon II Targaryen – szósty król z dynastii Targaryenów zasiadający na Żelaznym Tronie, który zasiadł na tronie po swoim ojcu, królu Viserysie I. Jego przejęcie władzy zostało zakwestionowane przez jego starszą przyrodnią siostrę, księżniczkę Rhaenyrę, która została wyznaczona przez ich ojca jako jego dziedziczka. Aegon i Rhaenyra walczyli o władzę w wojnie domowej, którą minstrele nazwali Tańcem Smoków, w której obydwoje zginęli.

Aegon poślubił swoją rodzoną siostrę, księżniczkę Helaenę Targaryen. Jego smokiem był Sunfyre Złoty, a jego osobisty herb przestawiał złotego, a nie czerwonego, smoka Targaryenów, co było nawiązaniem do jego wierzchowca. Podczas Tańca Smoków jego stronnictwo używało tego herbu jako sztandaru[4].

Wygląd i osobowość[]

Aegon wyglądał jak jego ojciec, aczkolwiek miał inną osobowość. Miał tylko delikatne wąsy i ponury wyraz twarzy. Nosił koronę Aegona Zdobywcy oraz dzierżył valyriański miecz Blackfyre[2]. Był leniwy, nadąsany i żarłoczny[2]. Wielki maester Kaeth opisywał go także jako zachłannego[5]. Był także bardzo rozwiązły i powszechnie wiadomo, że spłodził wiele bękartów[1]. Kiedy nadeszła wieść o śmierci jego ojca, Aegona nie znaleziono z żoną i z dziećmi, a w łóżku kochanki[2].

Biografia[]

Młodość[]

Ojciec Aegona, król Viserys I Targaryen, miał troje dzieci ze swoją pierwszą żoną, królową Aemmą Arryn. Dwoje z nich, synowie, zmarło w dzieciństwie. Do dorosłości dożyła jedynie księżniczka Rhaenyra. Nie mając syna, który mógłby zostać jego następcą, Viserys zaczął przygotowywać Rhaenyrę do zostania jego dziedziczką. Uczył jej rządzenia i uczynił członkinią swojej małej rady. W 105 o.P., krótko po śmierci Aemmy i jej syna, setki lordów i rycerzy pokłoniły się księżniczce i złożyły uroczystą przysięgę, że będą bronić jej praw[1].

Rok później, w 106 o.P., król Viserys ponownie się ożenił, tym razem z lady Alicent Hightower, która urodziła mu trzech synów – Aegona, Aemonda i Daerona. Alicent poczęła także jedną córkę, Helaenę. Pomimo posiadania trzech synów, Viserys wciąż uważał Rhaenyrę za swoją dziedziczkę, informację tę zawarł w swoim testamencie[1][2].

Matka Aegona, królowa Alicent, nie zgadzała się z mężem, aby stawiać Rhenyrę przed Aegonem w prawach do tronu. Kiedy próby przekonania go do zmiany decyzji nie powiodły się, królowa chciała nakłonić go do ślubu Rhaenyry i Aegona. Viserys nie zgodził się. Różnica wieku pomiędzy przyrodnim rodzeństwem wynosiła 10 lat, a poza tym nigdy się ze sobą nie dogadywali. Władca doskonale wiedział, że Alicent chciała tego tylko dlatego, aby osadzić swojego syna na tronie, więc wkrótce zawarł ślub między Rhaenyrą a ser Laenorem Velaryonem[1].

Królowa Alicent i księżniczka Rhaenyra również się nie przepadały za sobą, a wrogość między dwoma kobietami została przekazana ich dzieciom – Aegon i jego bracia, Aemond oraz Daeron, nie dogadywali się ze swoimi siostrzeńcami z Driftmarku i nie znosili trzech chłopców za to, że ukradli im „pierworództwo”, sam Żelazny Tron. Książę Aegon był przekonany, że trzech synów Rhaenyry i Laenora Velaryona zostało tak naprawdę spłodzonych przez ser Harwina Stronga, co oświadczył swemu młodszemu bratu Aemondowi. Wielki maester Gyldayn stwierdził, iż przymusowe zbliżenie Aegona i jego rodzeństwa do dzieci Rhaenyry tylko pogłębiło ich wzajemną nienawiść[1].

Nie wiadomo, kiedy dokładnie książę Aegon został smoczym jeźdźcem, ale w wieku trzynastu lat był już związany ze smokiem Sunfyre’em.

W 122 o.P. książę Aegon poślubił w Królewskiej Przystani swoją siostrę, księżniczkę Helaenę. Ich pierwsze dzieci, bliźnięta Jaehaerys i Jaehaera, urodziły się rok później, podobnie jak dwa pierwsze bękarty Aegona – chłopiec, którego spłodził z dziewczyną z ulicy Jedwabnej i dziewczynka, urodzona przez jedną ze służących jego matki[1]. W 127 o.P. Helaena urodziła najmłodszego syna Aegona, księcia Maelora[1].

Pomimo wielu prób króla Viserysa, aby jego potomstwo z Alicent nawiązało przyjazne relacje z dziećmi Rhaenyry, Aegon wciąż żywił do nich urazę. Kiedy w 127 o.P. książę Jacaerys Velaryon zaprosił księżniczkę Helaenę do tańca, Aegon poczuł się urażony. Kłócili się, a nawet mogli zacząć walczyć, gdyby nie zainterweniowała Gwardia Królewska[1].

Taniec Smoków[]

Kiedy król Viserys I zmarł w 129 o.P., księżniczka Rhaenyra wciąż pozostawała jego dziedziczką. Ponieważ ciężarna Rhaenyra przebywała w tym czasie na Smoczej Skale, zieloni zataili informacje o śmierci Viserysa, trzymając przez 7 dni zwłoki króla w jego komnacie, aż do zakończenia przygotowań do koronacji Aegona. Księcia koronował ser Criston Cole, lord dowódca Gwardii Królewskiej, nazywany po tym „Twórcą Królów”. Według septona Eustace’a Aegon początkowo nie chciał korony, ale został przekonany przez ser Cristona, który stwierdził, że inaczej Rhaenyra zabije go wraz z jego dziećmi[2].

Rhaenyra odmówiła porzucenia swoich praw do tronu, kwestionując prawa Aegona. Królestwo podzieliło się na dwa stronnictwa, czarnych i zielonych, i wybuchła wojna zwana Tańcem Smoków. Aegon utrzymał na stanowisku królewskiego namiestnika swojego dziada, ser Ottona Hightowera[2]. Gdzieś w tym okresie czasu, z nieznanych dokładnie przyczyn, Aegon rozkazał nakarmić swojego smoka wielkim maesterem Gerardysem[6].

Na początku wojny dziedzic Aegona, książę Jaehaerys, został zamordowany w Czerwonej Twierdzy przez Juchę i Twaróg, najemników Mysarii, byłej kochanki księcia Daemona. Królowa Helaena szybko popadła w depresję i szaleństwo, ze względu na rolę, jaką odegrała w wydarzeniach prowadzących do śmierci swojego syna[2][4].

Ze względu na zwłokę swojego dziada w prowadzeniu wojny, Aegon odebrał ser Ottonowi urząd namiestnika i zastąpił go ser Cristonem Twórcą Królów. Lord dowódca natychmiastowo przystąpił do ofensywy. Król osobiście wziął udział w pułapce zastawionej przez niego pod Gawronim Gniazdem, gdzie wraz ze swoim bratem Aemondem walczył i zabił księżniczkę Rhaenys Targaryen i jej smoczycę, Meleys. Aegon i Sunfyre zostali jednak mocno okaleczeni. Król cierpiał z powodu oparzeń i złamanych kości. Jego zbroja wtopiła się na stałe w lewe ramię, a powrót do zdrowia zajął mu rok, podczas którego zażywał mleko makowe, przez które jego umysł zmętniał i większość dnia spędzał na spaniu. Tylko jego matka, królowa Alicent, i namiestnik, ser Criston, mogli zakłócać jego odpoczynek. Książę Aemond przejął władzę jako książę regent. Aegon pozostał zgarbiony i wykrzywiony do końca życia, a połowa jego ciała była pokryta bliznami po oparzeniach[2].

Kiedy jego siostra zajęła Królewską Przystań i Żelazny Tron w 130 o.P., Larys Strong potajemnie przemycił władcę z miasta. Przebrany za prostaczka, Aegon ukrył się na Smoczej Skale i przekonał wielu czarnych do zdrady i pomocy w przejęciu wyspy. Podczas puczu wdał się w walkę z księżniczką Baelą Targaryen i jej smokiem, Księżycową Tancerką. KIedy smoki spadały na ziemię, król próbował zeskoczyć z grzbietu Sunfyre’a, łamiąc przy tym obie nogi. Przez resztę życia dokuczał mu olbrzymi ból, ale odmówił mleka makowego, pamiętając swoje doświadczenia z zażywaniem go podczas zdrowienia z bitwy pod Gawronim Gniazdem. W tym samym czasie jego żona, królowa Helaena, zakończyła swoje cierpienie samobójstwem w stolicy, a jego drugi i zarazem najmłodszy syn Maelor został rozszarpany przez tłum w Gorzkim Moście[2][4].

Pod koniec 130 o.P. Rhaenyra postanowiła uciec, gdzie, nieświadoma przejęcia władzy przez Aegona, została pochwycona, osądzona jako zdrajczyni i pożarta przez Sunfyre’a na oczach swojego syna, Aegona Młodszego[7]. Wojna jednak wciąż trwała, ponieważ zwolennicy Rhaenyry kontynuowali jej sprawę, wspierając teraz jej syna, Aegona, mimo że chłopiec był więźniem swojego wuja. Po powrocie władcy do Królewskiej Przystani, lord Corlys Velaryon został uwolniony z więzienia, ułaskawiony i mainowany członkiem małej rady[2][4].

Śmierć i dziedzictwo[]

Po pokonaniu armii Borrosa Baratheona przez Niedorostków i wieściach o zbliżającej się w kierunku stolicy armii lorda Cregana Starka, lord Corlys wiedział, że zbliża się porażka. Poradził królowi, aby ten przyjął czerń, ale władca odmówił i zamiast tego nakazał uciąć ucho swojego siostrzeńca i wysłać je Niedorostkom jako ostrzeżenie. Po tym rozkazie monarcha wszedł do lektyki, mającej zanieść go do jego komnaty, a po drodze napił się wina, aby złagodzić ból. Kiedy eskorta dotarła na miejsce i podniosła zasłony, Aegon został znaleziony martwy z krwią na ustach. W ten sposób w 133 o.P. zmarł Aegon II Targaryen, zabity przez truciznę. Nie wiadomo, kto dokładnie otruł władcę, ale później oskarżonych o to i aresztowanych zostało 22 mężczyzn[4].

Aegon nie miał żadnych męskich dziedziców, przez co na Żelaznym Tronie zasiadł po nim Aegon Młodszy, syn Rhaenyry, który poślubił córkę swojego wuja, Jaehaerę, łącząc w ten sposób dwie gałęzie rodu Targaryen. Umarła ona dwa lata później, kończąc tym samym linię pochodzącą od Viserysa I i Alicent Hightower.

Pomimo bycia uznawanym, w przeciwieństwie do Rhaenyry, zapamiętanej jako uzurpatorka, za część dynastii Targaryenów, historia nie była pochlebnie nastawiona względem Aegona (podobnie jak wobec Rhaenyry). W „Żywotach czterech królów” wielki maester Kaeth opisał go jako zachłannego i porównał go najgorszych władców z dynastii, takich jak słabowity Aenys I czy tyrański Maegor Okrutny[5].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Książę łotrzyk”.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Księżniczka i królowa”.
  3. o.P. – od Podboju Aegona.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon II.
  5. 5,0 5,1 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon IV.
  6. Nawałnica mieczy”, rozdział 12, Tyrion II.
  7. Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wędrowny rycerz”.
Advertisement